15/8/10

Καθένας

Πόσην ώρα μπορούσε να βλέπει τη θάλασσα νά'ρχεται και να φεύγει, χωρίς να θυμηθεί, όπως καθένας σε μια θαλασσινή ρέμβη, ότι η ζωή, όπως σε όλους, του είχε δοθεί έτσι, τυχαία, συμπτωματικά, άπαξ και δια παντός και για κανέναν γνωστό -ή γνώσιμο- λόγο; 

Φίλιπ Ροθ, «Καθένας»
at

8 σχόλια:

  1. Swell16 Αυγούστου 2010 στις 9:32 π.μ.

    Αν μπορώ ν' απαντήσω εγώ, θα μπορούσα να τη βλέπω για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος21 Αυγούστου 2010 στις 3:50 μ.μ.

    Η πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη αλκοόλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νικηφόρος Καιρός22 Αυγούστου 2010 στις 12:16 π.μ.

    Οπότε, τι καλύτερο από το να τη ζήσει έτσι, τυχαία, συμπτωματικά, άπαξ και δια παντός και για κανέναν γνωστό -ή γνώσιμο- σκοπό, πέραν του "και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί ας κόψουν το λαιμό τους";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Niemandsrose22 Αυγούστου 2010 στις 1:16 π.μ.

    @swell, και να αναρωτιεσαι για πάντα;
    @ανώνυμος, πολύ ωραίο, μωρό μου. Δικό σου;
    @Νικηφορος Καιρος, τι άλμα είναι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος22 Αυγούστου 2010 στις 5:21 μ.μ.

    φιλε NIEMANDSROSE, ειναι clopypaste! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Niemandsrose22 Αυγούστου 2010 στις 9:01 μ.μ.

    @ανώνυμος, δε θα μας πεις σε ποιον ανήκει τότε, κλεφτρονι μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Placebo.23 Αυγούστου 2010 στις 5:24 μ.μ.

    Οσκαρ Ουαιλντ. Το παραπανω τσιτατο..λεω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Niemandsrose24 Αυγούστου 2010 στις 4:29 μ.μ.

    @frankie, φράνκλυ σε ευχαριστώ για το ινφο αλλά και για τα καλούδια που αναμάζωξα από το blog σου. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή