Οι εθνικές ομάδες είναι όμως και μια καλή ευκαιρία για τους γειτονικούς λαούς να αμβλύνουν τις όποιες διαφορές τους.
Οι Ελλάδα είχε να αγωνιστεί με την Τουρκία 36 χρόνια (από το '52 μέχρι το '88). Διάστημα κατά το οποίο υπήρχε μεγάλη εθνικιστική έξαρση (ήταν και το κυπριακό...).
Όσο περισσότερο παίζουμε μεταξύ μας τόσο λιγότερο μίσος θα αναδύεται. Κερδίσαμε μέσα εκεί , και μας χειροκρότησαν. Είναι ένα βήμα από την πλευρά τους. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας τα αίσχη που έκαναν οι σωβινιστές στο Καραϊσκάκη τον περασμένο Μάρτιο.
Κατά τα άλλα πρέπει να λάβεις υπόψη σου (κάτι που δεν μπορείς να το καταλάβεις αν δεν έχεις παίξει μπάλα ή δεν έχεις παρακολουθήσει) ότι το ποδόσφαιρο γεννά πάθη και βία. Είναι στην φύση του αθλήματος, καθώς έχει πολλές σωματικές επαφές , συνάθροιση ανομοιόμορφου κοινού (από γιατρούς μέχρι μπετατζήδες), οικονομικό διακύβευμα και άλλα πολλά...
Το τοπικό ντέρμπι Άνω Ραχούλα - Κάτω Ραχούλα δεν διαφέρει και πολύ από έναν αγώνα Ελλάδος - Τουρκίας. Μερικές φορές προκαλεί και μεγαλύτερα μίση και εντάσεις...
Τωρα τι αν σας πω,εγω συμφωνω με το Ροδο..και το πε και για μενα και με ξελαφρωσε..με τα ιδια λογια θα το λεγα..Ουφ,τωρα η αληθεια ειναι οτι δεν τρελλαίνομαι και για το σπορ οπότε..
πολύ λάθος assumptions κάνεις alexandros περί εμού. μπάλα έχω παίξει άπειρη, αθλητικογράφος ήθελα να γίνω ένα φεγγάρι και στα γήπεδα πήγαινα κλασσικά όταν κατέβαινε η Πανάθα να παίξει με τον ΟΦΗ (2-1 είχαμε χάσει για δύο συνεχόμενες χρονιές- την ατυχία μου μέσα).Μετά, ενηλικιώθηκα...
ωραίο nickname και μπούστο έχετε εσείς piece de resistance.Για να έρθω και στα ενδότερα να δω τι μας επιφυλάσσετε.
Συμφωνώ απόλυτα. Και για να μη ξεχνιόμαστε το "δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Αλβανέ Αλβανέ" μέσα σε μια τέτοια στιγμή ποδοσφαιρο-εθνικο-πατριωτικής έξαρσης πρωτοακούστηκε.
Βασικά το ποδόσφαιρό είναι η βαλβίδα στην χύτρα ταχύτητας που λέγεται κοινωνία! Και εννοείται ότι το έχουμε ανάγκη για να βγάλουμε λίγο από το πολύ καφριλίκι που κουβαλάμε. Και είναι και κοινό μυστικό ότι γουστάρουμε και το καφριλίκι μας! Απλά πράγματα.
Θα συμφωνήσω με Αλέκο πάντως. Τι Ελλάδα - Τουρκία, το Αρης - ΠΑΟΚ είναι απείρως πιο μπαρουτισμένο!!
νομιζω οτι το εξιδεικευεις πολυ. εγω θα το γενικευσω και θα πω οτι το ποδοσφαιρο ειναι μια καλη ευκαιρια για τους ντεμεκ ποδοσφαιροφιλους και κοουτς της εξεδρας να εκσπερματισουν λιγη απο την αμπαλοσυνη τους. και ενος κακου, ροδο μου, μυρια επονται
Ελα μωρε, κακό είναι να πανηγυρίζουμε λιγάκι ; Για το άθλημα φυσικά. Ολα τ' άλλα περι πατριωτικής περηφάνιας είναι για χαζούς. Καλη η παρατήρηση ωστόσο του alexandros οτι ειναι τέτιες φάσεις μια ευκαιρία για βελτίωση σχέσεων. Στο τέλος του ματς οι Τούρκοι στο γήπεδο χειροκροτούσαν τους δικούς μας. Να μην τους το αναγνωρίσουμε αυτό ; Καλησπέρα.
Αρχίζει το ματς... που λέει και ο Κηλαηδόνης... Κι όταν αρχίζει το ματς της Εθνικής μ'αρέσει να φανατίζομαι ... και δεν είμαι καθόλου μα καθόλου εθνικιστής...
Να επεκτείνω λίγο το... πεδίο δράσης; Ο,τιδήποτε σημαίνει εκπροσώπηση της χώρας προς τα έξω και, στη συλλογική συνείδηση εγγράφεται ως νίκη, επιβολή του ισχυρού δηλ., εμπεριέχει "σπέρματα" ενδυναμωμένου φανατισμού, για να το πω κομψά. Δες μας στη Eurovision π.χ., όπου φουντώνουμε και πεισμώνουμε για ν' αποδείξουμε την αδιαμφισβήτητη αξία μας. Ο πρώτος, ο κυρίαρχος (και μάλιστα έναντι εκείνου που έχει καταγραφεί ως θανάσιμος εχθρός) είναι μεγάλη ιστορία. Και τροφοδοτεί προκαταλήψεις, σαφώς.
@alexandros, γιατί μετά που ενηλικιώθηκα εκτός του ότι εμπέδωσα πως είμαι γυναίκα έκανα σχέση και με έναν αθλητικογράφο και ήρθε να απομυθοποιηθεί πλήρως το...σπόρ.
@tzonakos, οι Τούρκοι διάγουν περίοδο τρελής ευρωλιγούρας μου φαίνεται.
@adaues, όλοι είμαστε στο βάθος αλλά θέλουμε να το παραδεχτούμε.
@Καπετάνισσα, θα διαφωνήσω λιγάκι να σου πω την αλήθεια. Γιατί οι προοδευτικοί/alternative για τους οποίους μιλώ συγκεκριμένα σνομπάρουν και απαξιώνουν άλλες εθνικές αναμετρήσεις, πχ Γιουροβίζιον. Ενώ η μπάλα είναι τοτέμ. Ενώνει τον τελευταίο Χρυσαυγίτη με τον πρώτο Συνασπισμίτη, για να το πω έτσι. Τι λες κι εσύ; :)
Ναι. Είναι και αυτό. Είναι και ευκαιρία όμως, ένα καλοκαίρι, με πέντε φίλους, τρεις πίτσες και δέκα μπύρες να πεις μια σαχλαμάρα και να φύγεις χαρούμενος. Και αυτό αξίζει.
'Η να είσαι μακριά από την Ελλάδα και να ανταμώσεις στο ξένο μέρος με αυτούς που δε θα έβρισκες ποτέ. Και αυτό αξίζει.
Θέλω να πω, δε διαφωνώ. Απλώς, είναι και αλλοιώς. Δεν είναι μόνο το όποιο του λαού, ούτε μόνο η ευκαιρία για τους φλώρους να πουν κάτι στη τηλεόραση, ούτε για τους πολιτικούς να βγουν στο πλάνο.
Σωστά Rose;
Και εγώ κάτι ποδοσφαιρικό είχα στο νου μου σήμερα...
@ΔΕ ΜΑΣΑΪ, όπως τα λες είναι μόνο που ανάμεσα στα άλλα φεύγει και λίγο σπερματάκι ξώφαλτσο... Το είδα το post σου μόλις. Αυτά τα screenshots δε θα τα κόψεις ποτέ, αδιόρθωτε τύπε; ;)
Το μοιράζομαι γιατί παρατηρώ πως κανένας από τους επισκέπτες μου δεν με έβρισε για κάτι που πιστεύω σε αντίθεση με το ό,τι υπέστην αλλού. Και σας ευχαριστώ πολύ. ----------------------------
Εκεί NIEMANDSROSE τους την είπες όμως και λίγο... Επίσης , όπως πολύ καλά ξέρεις, τον οικοδεσπότη δεν συνηθίζεται να τον βρίζεις όταν επισκέπτεσαι το blog του. Αν το έγραφες κάπου αλλού μπορεί να τα άκουγες πάλι.
Συμφωνώ απόλυτα με το ποστ .Σχετικά μεα υτό που είπε ο alexandros: ...Επίσης , όπως πολύ καλά ξέρεις, τον οικοδεσπότη δεν συνηθίζεται να τον βρίζεις όταν επισκέπτεσαι το blog του.. Το να το βρίσεις σίγουρα είναι λάθος αλλά από όσο κατάλαβα δεν έβρισε. Το να εκφέρεις μια αντίθετη γνώμη από αυτή που εκφράζεται σε ενα ποστ μόνο μεμπτό δεν είναι. Αντιθέτως βοηθάει να υπάρξει επικοινωνία και διάλογος σε μεγαλύτερο κια ουσιαστικότερο επίπεδο
@alexandros, δεν την είπα σε κανέναν προσωπικά. Μια πολύ γενική διαπίστωση έκανα και δέχθηκα προσωπική επίθεση από δέκα νοματαίους.
@raslowbap, το νόημα είναι πως μόνο μέσα στο "τσαρδί" μας απολαμβάνουμε λίγο σεβασμό. Μόλις βγούμε έξω κινδυνεύουμε με γιούχα. Και αυτό το καθεστώς δε μου αρέσει. Ή μέσα-έξω γιούχα ή μέσα-έξω σεβασμός. Τι λες κι εσύ;
Παντως μπορω να σας πω οτι εχω βρεθει στο πιο γαματο παιχνιδι που εχει κανει η εθνικη. Στη Σ.αραβια... τρελλο γελιο. 50 ελληνες και 20.000 αραβες. Στο Ριαντ το 2006... με τον Οτο και τους λοιπους μπακουρες.
@stragali, εγώ νομίζω πως κάπου πρέπει να κορυφώνετε! χαχα [ρε στραγάλι μόλις σε βλέπω έχω μια πελώρια λαχτάρα για ρακή παγωμένη και στραγαλάκι και ξελιγώνομαι γμτ!]
Alexandos@: Σόρρυ, εγώ δεν κατάλαβα καλά. niemandrose@: Ναι κα έμενα δεν μου αρέσει και αυτό όπως και διάφορες "πελατιακές σχέσεις" που δημιουργούνται στα μπλογκς.Βέβαια από την άλλη πιστεύω πως τα κάλα είναι περισσότερα από τα άσχημα
Εγώ πάλι θα πρότεινα να ορίσουμε τι σημαίνει γιούχα και τι σεβασμός, τι προκλητικό σχόλιο και τι προκλητική απάντηση σε προκλητικό σχόλιο. Επίσης, αν δεν ξεχνάω κάτι ή αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι, δεν μου έχουν ξαναπροσάψει ότι στο μπλογκ μου λιντσάρεται η αντίθετη άποψη. Προσωπικά δε προσπαθώ να απαντώ σχεδόν πάντα σε όσους διαφωνούν με αυτά που υποστηρίζω, ενώ σπανίως σχολιάζω όσους συμφωνούν. Για το μπλογκ μου έχω την εικόνα -που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και σωστή- ότι η αντίθετη άποψη δεν αποθαρρύνεται.
@old-boy Εγώ πάλι θα πρότεινα να ορίσουμε τι σημαίνει γιούχα και τι σεβασμός, τι προκλητικό σχόλιο και τι προκλητική απάντηση σε προκλητικό σχόλιο. Με τους ορισμούς δεν μπορώ να πω πως τα πηγαίνω περίφημα, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια τιμώντας την απάντησή σου περισσότερο, παρά υπερασπιζόμενη τη στάση και συμπεριφορά μου. Αντιλαμβάνομαι ως προκλητικό σχόλιο εκείνο που υπερβαίνει τα εσκαμμένα (πχ χλευάζοντας ή βωμολοχώντας) επιχειρώντας να αντιπαραθέσει ένα σχόλιο προς ένα άλλο σχόλιο ή ένα post. Κρίνω το σχόλιό μου ως προκλητικό. Περιορισμός: Αν και προκλητικό, δεν περιείχε προσωπική αιχμή -πόσω δε μάλλον προσβολή- προς καμιά κατεύθυνση (εσένα και τους αναγνώστες σου εν προκειμένω) και ως τέτοιο θεωρώ πως δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως απρεπές. Προκλητική απάντηση είναι αυτή που αντιπαρατίθεται στο προκλητικό σχόλιο χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα. Περιορισμός: όταν η απάντηση αποκτά χαρακτήρα προσωπικής επίθεσης από μία ομάδα εναντίον ενός τότε πρόκειται για γιούχα (πολλοί εναντίον ενός λέγεται και λιντσάρισμα).
Επίσης, αν δεν ξεχνάω κάτι ή αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι, δεν μου έχουν ξαναπροσάψει ότι στο μπλογκ μου λιντσάρεται η αντίθετη άποψη. Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά...
Προσωπικά δε προσπαθώ να απαντώ σχεδόν πάντα σε όσους διαφωνούν με αυτά που υποστηρίζω, ενώ σπανίως σχολιάζω όσους συμφωνούν. Δε βλέπω σε τι χρησιμεύει αυτή η αυτο-παρατήρηση στη κουβέντα μας.
Για το μπλογκ μου έχω την εικόνα -που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και σωστή- ότι η αντίθετη άποψη δεν αποθαρρύνεται. Σίγουρα δεν έχει face control το blog σου και σίγουρα όποιος το επισκέπτεται δε νιώθει πως μόλις έχει περάσει τα σύνορα προς την ενδοχώρα της Μπούρμα. Γι'αυτό και σοκαρίστηκα η ίδια με το ομαδικό γιουχάισμα που εισέπραξα, πράγμα που τελικά με κάνει να σκέφτομαι πως η επίμαχη ατάκα μου χτύπησε σε ευαίσθητα αντανακλαστικά. Μ'άλλα λόγια, όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες. Παραδεχτείτε το να τελειώνουμε. :b
Δεν ξέρω αν θεωρείς τους ανθρώπους που σε σχολιάζουν «ομάδα», πάντως εγώ δεν έχω καμία ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους ανθρώπους που σχολιάζουν εμένα. Σε ένα ποστ μπορεί να συμφωνήσουν πέντε άνθρωποι μεταξύ τους, σε ένα άλλο οι ίδιοι άνθρωποι να διαφωνήσουν. Όταν περισσότεροι διαφωνούν (έντονα, επιθετικά) με έναν αυτό δεν συνιστά ούτε λιντσάρισμα, ούτε γιούχα, ούτε αθέμιτο παιχνίδι. Δεν υπάρχει ποσόστωση στο πόσοι θα υποστηρίξουν την κάθε άποψη. Όχι, δεν θεώρησα το σχόλιο σου απρεπές. Αλλά το θεώρησα προκλητικό. Όπως προκλητικές ήταν και μερικές από τις απαντήσεις, αλλά επίσης όχι απρεπείς, πλην μιας συγκεκριμένης φράσης την οποία και επεσήμανα στο σχόλιό μου.
Δεν ξέρω αν θεωρείς τους ανθρώπους που σε σχολιάζουν «ομάδα», πάντως εγώ δεν έχω καμία ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους ανθρώπους που σχολιάζουν εμένα. Είναι άλλο να μην αποδέχεσαι τη θέση του προέδρου -και δικαίως-, αν αντιλαμβάνομαι σωστά τα περί ιδιοκτησίας, και είναι άλλο να μην αποδέχεσαι ότι θέλοντας και μη συγκροτούνται δυναμικές ομάδας όταν τα ίδια περίπου πρόσωπα γίνονται θαμώνες σχολιαστές μέσα στο χρόνο και τη συχνότητα ενός blog σαν το δικό σου.
Σε ένα ποστ μπορεί να συμφωνήσουν πέντε άνθρωποι μεταξύ τους, σε ένα άλλο οι ίδιοι άνθρωποι να διαφωνήσουν. Μεταξύ τους τι κάνουν οι θαμώνες δε με ενδιαφέρει. Όταν μπει ένας -σχεδόν- καινούργιος στην pub και επειδή είπε μια εξυπνάδα, τον κράξουν εν χορώ χωρίς ένας να τον υπερασπιστεί ή έστω να προσπαθήσει να τους κουλάρει, υπάρχει πρόβλημα.
Όταν περισσότεροι διαφωνούν (έντονα, επιθετικά) με έναν αυτό δεν συνιστά ούτε λιντσάρισμα, ούτε γιούχα, ούτε αθέμιτο παιχνίδι. Δεν υπάρχει ποσόστωση στο πόσοι θα υποστηρίξουν την κάθε άποψη. Κι όμως υπάρχει ποσοτικό και ποιοτικό θέμα.
Όχι, δεν θεώρησα το σχόλιο σου απρεπές. Αλλά το θεώρησα προκλητικό. Συμπίπτει αυτό που λες με την αυτοκριτική μου.
Όπως προκλητικές ήταν και μερικές από τις απαντήσεις, αλλά επίσης όχι απρεπείς, πλην μιας συγκεκριμένης φράσης την οποία και επεσήμανα στο σχόλιό μου. Τώρα, ας μην το κάνουμε λαϊκό δικαστήριο και αναγκαστώ να παρουσιάσω τεκμήρια για το τι θεωρώ εγώ προσωπική επίθεση και προσβολή. Γι'αυτό παρέθεσα τα links να κρίνει μόνος ο καθένας που ενδιαφέρεται -αν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από μένα και αναγκαστικά εσένα. Τέλος, το μόνο λάθος -συστηματικό μάλλον- που δέχομαι ότι έκανα είναι πως ως νεούδι της μπλογκόσφαιρας έχω δυσανεξία στο να μου τη λένε ενώ από ό,τι καταλαβαίνω στην ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα το κράξιμο πάει σύννεφο και το συναντάς ακόμα και στα πιο αξιόλογα blogs.
Προσυπογράφω (όπως συνηθίζεται να λέγεται τελευταία στον ηλεκτρονικό λόγο). Τα σέβη μου (άλλη τρομερή συνήθεια. Πες-πες θα εθιστούμε στις μπουρζουά ευγένειες και θα φέρουμε πίσω τον Κοκό).
29 σχόλια:
Οι εθνικές ομάδες είναι όμως και μια καλή ευκαιρία για τους γειτονικούς λαούς να αμβλύνουν τις όποιες διαφορές τους.
Οι Ελλάδα είχε να αγωνιστεί με την Τουρκία 36 χρόνια (από το '52 μέχρι το '88). Διάστημα κατά το οποίο υπήρχε μεγάλη εθνικιστική έξαρση (ήταν και το κυπριακό...).
Όσο περισσότερο παίζουμε μεταξύ μας τόσο λιγότερο μίσος θα αναδύεται. Κερδίσαμε μέσα εκεί , και μας χειροκρότησαν. Είναι ένα βήμα από την πλευρά τους. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας τα αίσχη που έκαναν οι σωβινιστές στο Καραϊσκάκη τον περασμένο Μάρτιο.
Κατά τα άλλα πρέπει να λάβεις υπόψη σου (κάτι που δεν μπορείς να το καταλάβεις αν δεν έχεις παίξει μπάλα ή δεν έχεις παρακολουθήσει) ότι το ποδόσφαιρο γεννά πάθη και βία. Είναι στην φύση του αθλήματος, καθώς έχει πολλές σωματικές επαφές , συνάθροιση ανομοιόμορφου κοινού (από γιατρούς μέχρι μπετατζήδες), οικονομικό διακύβευμα και άλλα πολλά...
Το τοπικό ντέρμπι Άνω Ραχούλα - Κάτω Ραχούλα δεν διαφέρει και πολύ από έναν αγώνα Ελλάδος - Τουρκίας. Μερικές φορές προκαλεί και μεγαλύτερα μίση και εντάσεις...
Τωρα τι αν σας πω,εγω συμφωνω με το Ροδο..και το πε και για μενα και με ξελαφρωσε..με τα ιδια λογια θα το λεγα..Ουφ,τωρα η αληθεια ειναι οτι δεν τρελλαίνομαι και για το σπορ οπότε..
πολύ λάθος assumptions κάνεις alexandros περί εμού. μπάλα έχω παίξει άπειρη, αθλητικογράφος ήθελα να γίνω ένα φεγγάρι και στα γήπεδα πήγαινα κλασσικά όταν κατέβαινε η Πανάθα να παίξει με τον ΟΦΗ (2-1 είχαμε χάσει για δύο συνεχόμενες χρονιές- την ατυχία μου μέσα).Μετά, ενηλικιώθηκα...
ωραίο nickname και μπούστο έχετε εσείς piece de resistance.Για να έρθω και στα ενδότερα να δω τι μας επιφυλάσσετε.
"Μπάλα έχω παίξει άπειρη, αθλητικογράφος ήθελα να γίνω ένα φεγγάρι"
---------------------------------
Και δεν γινόσουν;;; Με αυτά που διαβάζουμε στις εφημερίδες δεν μας έχει μείνει τρίχα.
Συμφωνώ απόλυτα. Και για να μη ξεχνιόμαστε το "δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Αλβανέ Αλβανέ" μέσα σε μια τέτοια στιγμή ποδοσφαιρο-εθνικο-πατριωτικής έξαρσης πρωτοακούστηκε.
Βασικά το ποδόσφαιρό είναι η βαλβίδα στην χύτρα ταχύτητας που λέγεται κοινωνία! Και εννοείται ότι το έχουμε ανάγκη για να βγάλουμε λίγο από το πολύ καφριλίκι που κουβαλάμε. Και είναι και κοινό μυστικό ότι γουστάρουμε και το καφριλίκι μας!
Απλά πράγματα.
Θα συμφωνήσω με Αλέκο πάντως. Τι Ελλάδα - Τουρκία, το Αρης - ΠΑΟΚ είναι απείρως πιο μπαρουτισμένο!!
νομιζω οτι το εξιδεικευεις πολυ. εγω θα το γενικευσω και θα πω οτι το ποδοσφαιρο ειναι μια καλη ευκαιρια για τους ντεμεκ ποδοσφαιροφιλους και κοουτς της εξεδρας να εκσπερματισουν λιγη απο την αμπαλοσυνη τους. και ενος κακου, ροδο μου, μυρια επονται
Ένα μεγάλο καλησπέρα, μετά από πολύ καιρό.
Ελα μωρε, κακό είναι να πανηγυρίζουμε λιγάκι ;
Για το άθλημα φυσικά.
Ολα τ' άλλα περι πατριωτικής περηφάνιας είναι για χαζούς.
Καλη η παρατήρηση ωστόσο του alexandros οτι ειναι τέτιες φάσεις μια ευκαιρία για βελτίωση σχέσεων.
Στο τέλος του ματς οι Τούρκοι στο γήπεδο χειροκροτούσαν τους δικούς μας.
Να μην τους το αναγνωρίσουμε αυτό ;
Καλησπέρα.
Αρχίζει το ματς... που λέει και ο Κηλαηδόνης... Κι όταν αρχίζει το ματς της Εθνικής μ'αρέσει να φανατίζομαι ... και δεν είμαι καθόλου μα καθόλου εθνικιστής...
Να επεκτείνω λίγο το... πεδίο δράσης;
Ο,τιδήποτε σημαίνει εκπροσώπηση της χώρας προς τα έξω και, στη συλλογική συνείδηση εγγράφεται ως νίκη, επιβολή του ισχυρού δηλ., εμπεριέχει "σπέρματα" ενδυναμωμένου φανατισμού, για να το πω κομψά.
Δες μας στη Eurovision π.χ., όπου φουντώνουμε και πεισμώνουμε για ν' αποδείξουμε την αδιαμφισβήτητη αξία μας.
Ο πρώτος, ο κυρίαρχος (και μάλιστα έναντι εκείνου που έχει καταγραφεί ως θανάσιμος εχθρός) είναι μεγάλη ιστορία.
Και τροφοδοτεί προκαταλήψεις, σαφώς.
ε ναι! Και η διατύπωση, αριστούργημα. Γειά σου ρε Ρόδο...
@alexandros, γιατί μετά που ενηλικιώθηκα εκτός του ότι εμπέδωσα πως είμαι γυναίκα έκανα σχέση και με έναν αθλητικογράφο και ήρθε να απομυθοποιηθεί πλήρως το...σπόρ.
@ίριδα, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ;)
@_st_, πιο ώραια το είπα εγώ! χαχαχα
@nag, όπως το δει ο καθένας.
@vrakas kostas, τους πήραμε τα σώvrakas. :)
@the torch, βρε καλώς τον Φλόγα.
@tzonakos, οι Τούρκοι διάγουν περίοδο τρελής ευρωλιγούρας μου φαίνεται.
@adaues, όλοι είμαστε στο βάθος αλλά θέλουμε να το παραδεχτούμε.
@Καπετάνισσα, θα διαφωνήσω λιγάκι να σου πω την αλήθεια. Γιατί οι προοδευτικοί/alternative για τους οποίους μιλώ συγκεκριμένα σνομπάρουν και απαξιώνουν άλλες εθνικές αναμετρήσεις, πχ Γιουροβίζιον. Ενώ η μπάλα είναι τοτέμ. Ενώνει τον τελευταίο Χρυσαυγίτη με τον πρώτο Συνασπισμίτη, για να το πω έτσι. Τι λες κι εσύ; :)
@χνούδι, νά'σαι καλά!
@όλους, για αυτή την ατάκα λιντσαρίστηκα εικονικά στο blog του Old-Boy όταν πριν λίγο καιρό έκανα το λάθος να το γράψω ως σχόλιο σε ένα ποστ του old-boy σχετικά με τη νίκη της Εθνικής Ελλάδας μπάσκετ. Δε θέλω να κατηγορήσω εκ των υστέρων και εντός έδρας τον old-boy και την παρέα του, αν και στάθηκε η αφορμή και η αιτία για να μην ξαναγράψω σ'αυτό το blog. Το μοιράζομαι γιατί παρατηρώ πως κανένας από τους επισκέπτες μου δεν με έβρισε για κάτι που πιστεύω σε αντίθεση με το ό,τι υπέστην αλλού. Και σας ευχαριστώ πολύ.
Ναι. Είναι και αυτό. Είναι και ευκαιρία όμως, ένα καλοκαίρι, με πέντε φίλους, τρεις πίτσες και δέκα μπύρες να πεις μια σαχλαμάρα και να φύγεις χαρούμενος. Και αυτό αξίζει.
'Η να είσαι μακριά από την Ελλάδα και να ανταμώσεις στο ξένο μέρος με αυτούς που δε θα έβρισκες ποτέ. Και αυτό αξίζει.
Θέλω να πω, δε διαφωνώ. Απλώς, είναι και αλλοιώς. Δεν είναι μόνο το όποιο του λαού, ούτε μόνο η ευκαιρία για τους φλώρους να πουν κάτι στη τηλεόραση, ούτε για τους πολιτικούς να βγουν στο πλάνο.
Σωστά Rose;
Και εγώ κάτι ποδοσφαιρικό είχα στο νου μου σήμερα...
@ΔΕ ΜΑΣΑΪ, όπως τα λες είναι μόνο που ανάμεσα στα άλλα φεύγει και λίγο σπερματάκι ξώφαλτσο...
Το είδα το post σου μόλις. Αυτά τα screenshots δε θα τα κόψεις ποτέ, αδιόρθωτε τύπε; ;)
Ο/Η NIEMANDSROSE είπε...
Το μοιράζομαι γιατί παρατηρώ πως κανένας από τους επισκέπτες μου δεν με έβρισε για κάτι που πιστεύω σε αντίθεση με το ό,τι υπέστην αλλού. Και σας ευχαριστώ πολύ.
----------------------------
Εκεί NIEMANDSROSE τους την είπες όμως και λίγο...
Επίσης , όπως πολύ καλά ξέρεις, τον οικοδεσπότη δεν συνηθίζεται να τον βρίζεις όταν επισκέπτεσαι το blog του.
Αν το έγραφες κάπου αλλού μπορεί να τα άκουγες πάλι.
Συμφωνώ απόλυτα με το ποστ .Σχετικά μεα υτό που είπε ο alexandros: ...Επίσης , όπως πολύ καλά ξέρεις, τον οικοδεσπότη δεν συνηθίζεται να τον βρίζεις όταν επισκέπτεσαι το blog του.. Το να το βρίσεις σίγουρα είναι λάθος αλλά από όσο κατάλαβα δεν έβρισε. Το να εκφέρεις μια αντίθετη γνώμη από αυτή που εκφράζεται σε ενα ποστ μόνο μεμπτό δεν είναι. Αντιθέτως βοηθάει να υπάρξει επικοινωνία και διάλογος σε μεγαλύτερο κια ουσιαστικότερο επίπεδο
Δεν κατάλαβες τι είπα. Εννοούσα ότι την NIEMANDSROSE δεν θα ήταν λογικό να την βρίσουν εδώ. Δεν είπα ότι εκείνη έβρισε.
@alexandros, δεν την είπα σε κανέναν προσωπικά. Μια πολύ γενική διαπίστωση έκανα και δέχθηκα προσωπική επίθεση από δέκα νοματαίους.
@raslowbap, το νόημα είναι πως μόνο μέσα στο "τσαρδί" μας απολαμβάνουμε λίγο σεβασμό. Μόλις βγούμε έξω κινδυνεύουμε με γιούχα. Και αυτό το καθεστώς δε μου αρέσει. Ή μέσα-έξω γιούχα ή μέσα-έξω σεβασμός. Τι λες κι εσύ;
υπερβολες... καπου πρεπει να ξαποσταινουμε.
Παντως μπορω να σας πω οτι εχω βρεθει στο πιο γαματο παιχνιδι που εχει κανει η εθνικη.
Στη Σ.αραβια... τρελλο γελιο.
50 ελληνες και 20.000 αραβες. Στο Ριαντ το 2006... με τον Οτο και τους λοιπους μπακουρες.
@stragali, εγώ νομίζω πως κάπου πρέπει να κορυφώνετε! χαχα
[ρε στραγάλι μόλις σε βλέπω έχω μια πελώρια λαχτάρα για ρακή παγωμένη και στραγαλάκι και ξελιγώνομαι γμτ!]
Συντάσσομαι!
Ισως και της σωρευμένης τους τεστοστερόνης;
Το "πάμε για μπάλα" γαλούχησε τον ανδρισμό πολλών γενιών.
Alexandos@: Σόρρυ, εγώ δεν κατάλαβα καλά.
niemandrose@: Ναι κα έμενα δεν μου αρέσει και αυτό όπως και διάφορες "πελατιακές σχέσεις" που δημιουργούνται στα μπλογκς.Βέβαια από την άλλη πιστεύω πως τα κάλα είναι περισσότερα από τα άσχημα
Εγώ πάλι θα πρότεινα να ορίσουμε τι σημαίνει γιούχα και τι σεβασμός, τι προκλητικό σχόλιο και τι προκλητική απάντηση σε προκλητικό σχόλιο.
Επίσης, αν δεν ξεχνάω κάτι ή αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι, δεν μου έχουν ξαναπροσάψει ότι στο μπλογκ μου λιντσάρεται η αντίθετη άποψη.
Προσωπικά δε προσπαθώ να απαντώ σχεδόν πάντα σε όσους διαφωνούν με αυτά που υποστηρίζω, ενώ σπανίως σχολιάζω όσους συμφωνούν.
Για το μπλογκ μου έχω την εικόνα -που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και σωστή- ότι η αντίθετη άποψη δεν αποθαρρύνεται.
@old-boy
Εγώ πάλι θα πρότεινα να ορίσουμε τι σημαίνει γιούχα και τι σεβασμός, τι προκλητικό σχόλιο και τι προκλητική απάντηση σε προκλητικό σχόλιο.
Με τους ορισμούς δεν μπορώ να πω πως τα πηγαίνω περίφημα, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια τιμώντας την απάντησή σου περισσότερο, παρά υπερασπιζόμενη τη στάση και συμπεριφορά μου.
Αντιλαμβάνομαι ως προκλητικό σχόλιο εκείνο που υπερβαίνει τα εσκαμμένα (πχ χλευάζοντας ή βωμολοχώντας) επιχειρώντας να αντιπαραθέσει ένα σχόλιο προς ένα άλλο σχόλιο ή ένα post. Κρίνω το σχόλιό μου ως προκλητικό. Περιορισμός: Αν και προκλητικό, δεν περιείχε προσωπική αιχμή -πόσω δε μάλλον προσβολή- προς καμιά κατεύθυνση (εσένα και τους αναγνώστες σου εν προκειμένω) και ως τέτοιο θεωρώ πως δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως απρεπές.
Προκλητική απάντηση είναι αυτή που αντιπαρατίθεται στο προκλητικό σχόλιο χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα. Περιορισμός: όταν η απάντηση αποκτά χαρακτήρα προσωπικής επίθεσης από μία ομάδα εναντίον ενός τότε πρόκειται για γιούχα (πολλοί εναντίον ενός λέγεται και λιντσάρισμα).
Επίσης, αν δεν ξεχνάω κάτι ή αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι, δεν μου έχουν ξαναπροσάψει ότι στο μπλογκ μου λιντσάρεται η αντίθετη άποψη.
Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά...
Προσωπικά δε προσπαθώ να απαντώ σχεδόν πάντα σε όσους διαφωνούν με αυτά που υποστηρίζω, ενώ σπανίως σχολιάζω όσους συμφωνούν.
Δε βλέπω σε τι χρησιμεύει αυτή η αυτο-παρατήρηση στη κουβέντα μας.
Για το μπλογκ μου έχω την εικόνα -που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και σωστή- ότι η αντίθετη άποψη δεν αποθαρρύνεται.
Σίγουρα δεν έχει face control το blog σου και σίγουρα όποιος το επισκέπτεται δε νιώθει πως μόλις έχει περάσει τα σύνορα προς την ενδοχώρα της Μπούρμα. Γι'αυτό και σοκαρίστηκα η ίδια με το ομαδικό γιουχάισμα που εισέπραξα, πράγμα που τελικά με κάνει να σκέφτομαι πως η επίμαχη ατάκα μου χτύπησε σε ευαίσθητα αντανακλαστικά. Μ'άλλα λόγια, όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες. Παραδεχτείτε το να τελειώνουμε. :b
Δεν ξέρω αν θεωρείς τους ανθρώπους που σε σχολιάζουν «ομάδα», πάντως εγώ δεν έχω καμία ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους ανθρώπους που σχολιάζουν εμένα. Σε ένα ποστ μπορεί να συμφωνήσουν πέντε άνθρωποι μεταξύ τους, σε ένα άλλο οι ίδιοι άνθρωποι να διαφωνήσουν. Όταν περισσότεροι διαφωνούν (έντονα, επιθετικά) με έναν αυτό δεν συνιστά ούτε λιντσάρισμα, ούτε γιούχα, ούτε αθέμιτο παιχνίδι. Δεν υπάρχει ποσόστωση στο πόσοι θα υποστηρίξουν την κάθε άποψη. Όχι, δεν θεώρησα το σχόλιο σου απρεπές. Αλλά το θεώρησα προκλητικό. Όπως προκλητικές ήταν και μερικές από τις απαντήσεις, αλλά επίσης όχι απρεπείς, πλην μιας συγκεκριμένης φράσης την οποία και επεσήμανα στο σχόλιό μου.
Δεν ξέρω αν θεωρείς τους ανθρώπους που σε σχολιάζουν «ομάδα», πάντως εγώ δεν έχω καμία ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους ανθρώπους που σχολιάζουν εμένα.
Είναι άλλο να μην αποδέχεσαι τη θέση του προέδρου -και δικαίως-, αν αντιλαμβάνομαι σωστά τα περί ιδιοκτησίας, και είναι άλλο να μην αποδέχεσαι ότι θέλοντας και μη συγκροτούνται δυναμικές ομάδας όταν τα ίδια περίπου πρόσωπα γίνονται θαμώνες σχολιαστές μέσα στο χρόνο και τη συχνότητα ενός blog σαν το δικό σου.
Σε ένα ποστ μπορεί να συμφωνήσουν πέντε άνθρωποι μεταξύ τους, σε ένα άλλο οι ίδιοι άνθρωποι να διαφωνήσουν.
Μεταξύ τους τι κάνουν οι θαμώνες δε με ενδιαφέρει. Όταν μπει ένας -σχεδόν- καινούργιος στην pub και επειδή είπε μια εξυπνάδα, τον κράξουν εν χορώ χωρίς ένας να τον υπερασπιστεί ή έστω να προσπαθήσει να τους κουλάρει, υπάρχει πρόβλημα.
Όταν περισσότεροι διαφωνούν (έντονα, επιθετικά) με έναν αυτό δεν συνιστά ούτε λιντσάρισμα, ούτε γιούχα, ούτε αθέμιτο παιχνίδι. Δεν υπάρχει ποσόστωση στο πόσοι θα υποστηρίξουν την κάθε άποψη.
Κι όμως υπάρχει ποσοτικό και ποιοτικό θέμα.
Όχι, δεν θεώρησα το σχόλιο σου απρεπές. Αλλά το θεώρησα προκλητικό.
Συμπίπτει αυτό που λες με την αυτοκριτική μου.
Όπως προκλητικές ήταν και μερικές από τις απαντήσεις, αλλά επίσης όχι απρεπείς, πλην μιας συγκεκριμένης φράσης την οποία και επεσήμανα στο σχόλιό μου.
Τώρα, ας μην το κάνουμε λαϊκό δικαστήριο και αναγκαστώ να παρουσιάσω τεκμήρια για το τι θεωρώ εγώ προσωπική επίθεση και προσβολή. Γι'αυτό παρέθεσα τα links να κρίνει μόνος ο καθένας που ενδιαφέρεται -αν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από μένα και αναγκαστικά εσένα.
Τέλος, το μόνο λάθος -συστηματικό μάλλον- που δέχομαι ότι έκανα είναι πως ως νεούδι της μπλογκόσφαιρας έχω δυσανεξία στο να μου τη λένε ενώ από ό,τι καταλαβαίνω στην ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα το κράξιμο πάει σύννεφο και το συναντάς ακόμα και στα πιο αξιόλογα blogs.
Όλα μια συνήθεια είναι :)
Προσυπογράφω (όπως συνηθίζεται να λέγεται τελευταία στον ηλεκτρονικό λόγο). Τα σέβη μου (άλλη τρομερή συνήθεια. Πες-πες θα εθιστούμε στις μπουρζουά ευγένειες και θα φέρουμε πίσω τον Κοκό).
Δημοσίευση σχολίου