Oh Christmas free

Κάποτε, ήταν μια ήσυχη πόλη, το Τάφερε, χτισμένη σε ένα εμπορικό λιμάνι της χώρας Πιχί. Η πόλη ήταν έτσι: στους λόφους ψηλά ζούσαν οι πλούσιοι μέσα σε πύργους με θέα τη θάλασσα. Στα χαμηλά ζούσαν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι χαμηλοκώλες, οι άποροι, οι άστεγοι, οι άτυχοι, οι μετανάστες, τα πρεζόνια, οι πόρνες, οι πολύτεκνοι, και οι καταληψίες ενός ραμολιμέντο κτίσματος. Η κάτω πόλη βρώμαγε ποδαρίλα, σπέρμα, εμετό, κάτουρο, ιδρώτα, ψαρίλα, γιασεμί και χνώτο πεινασμένο. Ευτυχώς όμως ανάμεσα στην πάνω πόλη και στην κάτω υπήρχε η Εκκρισία. Την έλεγαν έτσι γιατί οι Πιχιαίοι δε μπορούσαν να πουν το λάμδα, όπως οι Γάλλοι δε μπορούν να πουν το ρο και οι Ισπανοί το σίγμα.

Φέτος τα Χριστούγεννα, όπως και κάθε χρόνο, η Εκκρισία θα έκανε έρανο ζητώντας νομίσματα, ζυμαρικά, όσπρια, κουραμπιέδες, μελομακάρουνα, κάλτσες, φανέλες και αποφάγια από τους κατοίκους των λόφων για να τα μοιράσει στους αθλίους του Τάφερε. Μάλιστα φέτος τα φιλόπτωχα ταμεία της Εκκρισίας θα ενισχύονταν από τον φιλανθρωπικό αγώνα των κυριών της άνω πόλης που βαρέθηκαν να κάνουν πεντικιούρ και γιόγκα και έτσι ίδρυσαν την οργάνωση "Φιρανθρωπίνες". Που στην ουσία ήταν μια καλή ευκαιρία για τσαγάκι με βουτήματα, κουβεντούλα, νόημα στη ζωή και όνειρα γλυκά. Μετά ζήλεψε κι ο Δήμος της πόλης και έφτιαξε "Αίθουσα Υπέρ Αδυνάτων" ειδικά για την περίσταση.

Φέτος λοιπόν, μια μέρα πριν από τα Χριστούγεννα, τα όρνεα με το μικροφωνένιο ράμφος και τις μεγάλες καμερούγες έκρωζαν από τα οθονένια τους κλουβιά πως αύριο η Εκκρισία και οι Φιρανθρωπίνες θα μοιράσουν το μεγάλο συσσίτιο σε χιλιάδες καταφρονεμένους στη μία το μεσημέρι στην ειδική αίθουσα του Δήμου. Και το έκαναν τόσο δυνατά το κάλεσμα που σε ξεκούφαιναν , γιατί τα όρνεα τα τάιζαν κι αυτά οι άνδρες των Φιρανθρωπίνων που ήταν φίλοι του Δήμου και πιστοί της Εκκρισίας και ήταν μια ανταπόδοση, όσο να πεις, το ξελαρύγγιασμά τους.

Έτσι, στη μία η ώρα ακριβώς χτυπάει η καμπάνα του Κεντρικού Ναούμ για να συγκεντρωθεί το πλήθος.

Και τότε αλήθεια, πήραν να ξεχύνονται στους δρόμους μέσα από τις παράγκες, τα χαμόσπιτα και την κατάληψη λαοί με χίλια χρώματα, άλλοι κίτρινοι από ίκτερο και ηπατίτιδα, άλλοι μπλε από το κρύο και τις μπουνιές, άλλοι κόκκινοι από μεθύσι, αρρωστημένα λιπόσαρκοι, αρρωστημένα παχείς, κουτσοί, ανάπηροι, με ρούχα παλιοκαιρισμένα και γιασεμιά στο πέτο. Στα δυο τους πόδια τα τυλιγμένα με κιρσούς-κισσούς, με πιτυρίδα και λίγδα στα μαλλιά, με ξύλα, καδρόνια, πέτρες και βαριοπούλες στα χέρια. Και με τα γιασεμιά.

Πρώτα έσπασαν ένα λεφτοκιβώτιο και σκόρπισαν το χρήμα. Μετά, έσπασαν το παρμπρίζ του δημαρχοκινήτου και πήραν το CD player και κάτι προφυλακτικά που είχε στο ντουλαπάκι. Κυνήγησαν τα όρνεα που έγραφαν κύκλους πάνω από τα κεφάλια τους, σαστισμένα αλλά πάντα άπληστα. Κραααα!

Κι ύστερα, όρμησαν στη μεγάλη αίθουσα όπου έγινε της κολάσεως, μια που τα γνωστά καζάνια βρέθηκαν αναποδογυρισμένα. Ένα πιρούνι, άχρηστο έτσι κι αλλιώς για τη σούπα, βρέθηκε καρφωμένο στο καλυμμαύκι ενός υπαλλήλου της Εκκρισίας ωσάν αλεξικέραυνο. Οι πλαστικές καρέκλες έγιναν κομφετί με τις βαριοπούλες και έβρεξε τα λεγόμενα καρεκλοπόδαρα. Τρεις Φιρανθρωπίνες, που δε πρόφτασαν να διαφύγουν, τις τάισαν με το ζόρι φασόλια μπλουμ. Μετά τις ξάφρισαν από κοσμήματα, ρευστό και σικάτα ταγιεράκια αφήνοντάς τις δεμένες με πλαστικά τραπεζομάντηλα μπρούμυτα κάτω στο πάτωμα. Τα χαρτονένια αγγελάκια στο ταβάνι έμειναν να κοιτάν τον μαυρισμένο πάτο τον καζανιών που βράζουν συσσίτια αλλά και των κυριών που κάνουν σολάριουμ.

Κι έπειτα, τραγουδώντας και γαβγίζοντας δίποδοι και τετράποδοι έκαναν το πιο ωραίο πλιάτσικο στην πόλη του Τάφερε.

Εκείνη την Πρωτοχρονιά τη χάρηκαν πολλοί και την πένθησαν λίγοι.

Στις 3 Ιανουαρίου όμως σώματα των νόμιμων οπλοφόρων έπνιξαν στο αίμα την παραγκούπολη που ακόμα έτρωγε γαλοπούλες με γέμιση από κάστανο και πανετόνε με άχνη ζάχαρη. Μιαμ! Από τότε γιορτάζεται η πιο σημαντική εθνική επέτειος στην Πιχί, η Ημέρα της Αποκαταστάσεως της Τάξεως και Ασφαλείας των Πολιτών.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή για τις 3 του Γενάρη αλλά όταν γράφτηκε σε βιβλίο, έγινε το λεγόμενο, άνοιξε η Γη και τους κατάπιε. Τους συγγραφείς. Αλλά οι εκδοχές και οι εποχές είναι εκτός κλίματος.