Αφού και Αφή: μια μικρή ιστορία απιστίας σε si ελάσσονα

Ένας χαρτοφύλακας που ήταν ακουμπισμένος δίπλα στην είσοδο ήταν του Αφού. Ο χαρτοφύλακας ήταν και φύλακας. Φύλαγε τη λογική, τα πλάνα στα χαρτιά, τα χαρτονομίσματα, τα "δε νομίζω", τα σουτ, τα σσσςςς, τα γκολ, τα βλέμματα, μια σαΐτα παιδική και κάτι κλισέ εκφράσεις. Όπως "πάλι τα ίδια θα λέμε;" Ήταν καλός φύλακας γιατί ήταν από δέρμα ζώου, γδαρμένου ζωντανού. Αφού αν έκανε κανένας ξένος την αποκοτιά να τον πλησιάσει γρύλιζε. Γκρρρ...

Το φουλάρι στο τρίποδο της άρπας απέναντι από την έξοδο ήταν της Αφής. Την άρπα πρώτα την λαχτάρησε, μετά την απέκτησε, έπειτα την κατέκτησε, αργότερα την βαρέθηκε, πιο ύστερα την εγκατέλειψε και μια μέρα την έδωσε σε έναν παλιατζή. Και έμεινε το τρίποδο για να κρεμιέται το φουλάρι. Το τρίποδο έμενε σπίτι και το φουλάρι ξεπόρτιζε. Φφφφφ....

Ο Αφού και η Αφή ζούσαν μες στη σιωπή και μες στη σκόνη. Τη σιωπή την ένιωθες με την αφή αφού περνούσαν οι ηλιαχτίδες μέσα από τη σκόνη.

Οι δυο τους όταν συναντήθηκαν είπαν: μοιάζουμε. Και έμοιαζαν. Αφ...

Μια νύχτα το φουλάρι γύρισε σπίτι με έναν ξένο. Ξένος στη δυτική πλευρά του σπιτιού. Μέσα της, εκεί που χαράζει, σε κάποιο ημισφαίριο του μυαλού της ήταν ήδη χαρτογραφημένος. Ξέρεις, πού είναι η πραγματικότητα; Ε, πιο προς τα πίσω όπως έρχεσαι, δεν είναι το όνειρο; Πριν από το όνειρο-με-τα-μάτια-ανοιχτά όπως στρίβεις δεξιά για τη φαντασίωση και ανεβαίνεις προς το ασύλληπτο, έχεις δει έναν τόπο; Ε, εκεί ήταν Αφτός, ο ξένος.

Ο ξένος μπήκε αθόρυβα στο σπίτι των Άφ ενώ ο χαρτοφύλακας ανοιγόκλεινε λυσσασμένος τη θήκη του. Όσο κι αν μας έδειχνε τα φερμουάρ του εμείς, η Αφή, Aφτός, εγώ, το φουλάρι και το τρίποδο δε δειλιάσαμε. Βάλαμε και τον ξένο και πήδηξε από πάνω του έτσι ώστε ο Αφού να αναρωτιέται τι είναι τελικά το ξενοπήδημα.

Το βράδυ Αφή και Αφτός έκαναν έρωτα. Aπό τον ρυθμό των κορμιών τους και καθώς εκείνη έλεγε "si, si, si!" ο άνεμος γρατζουνώντας τα κλαδιά των δέντρων, μπροστά στο παράθυρο, έφτιαξε ένα κονσέρτο σε σι ελάσσονα απιστίας μείζονος σημασίας.