Ο ψαράς (σύγχρονες παραβολές ανωνύμου του Έλληνος)

Ήταν μια φορά ένας ψαράς που καθόταν σ' ένα λιμανάκι και ψάρευε με πετονιά. Περνάνε λοιπόν δυο οικονομολόγοι με μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ και προσκυνητές του Milton Friedman και του πιάνουν τη κουβέντα.
"Τι έγινε μπάρμπα; Πώς πάει η ψαριά σήμερα;"
"Τα ίδια με χθες. Καλά πάει."
"Κι αφού πάει καλά, βρε μπάρμπα, γιατί δεν κάνεις κάτι να πάει καλύτερα;"
"Σαν τι να κάνω δηλαδή;" τους ρωτάει ο ψαράς
"Να πάρεις πιο σύγχρονο καλάμι και πιο φθηνά δολώματα να βγάλεις πιο πολλά ψάρια."
"Ε, και μετά;"
"Μετά θα πουλήσεις τα ψάρια, θα πιάσεις πιο πολλά λεφτά και θα πάρεις ένα φουσκωτό;"
"Ε, και μετά;" συνέχισε να ρωτάει ο ψαράς.
"Μετά θα μαζέψεις λεφτά να πάρεις μια βάρκα, δίχτυα και σύνεργα να βγεις να ψαρεύεις στα ανοιχτά."
"Ε, κι έπειτα;"
"Έπειτα θα πιάσεις ακόμα πιο πολλά λεφτά και θα αγοράσεις μια τράτα και θα πάρεις και βοηθό."
"Ε, κι έπειτα;"
"Ε, κι έπειτα! Έπειτα θα έχεις αυξήσει τόσο την παραγωγή που θα μπορείς να πάρεις υπαλλήλους να ψαρεύουν!"
"Ε, κι έπειτα;"
"Έπειτα, θα είσαι εσύ ο καπετάνιος και οι άλλοι υπάλληλοι και θα πιάνετε μεγάλες ψαριές"
"Ε, κι έπειτα;"
"Έπειτα, θα έχεις βγάλει τόσο χρήμα που θα προσλάβεις και καπετάνιο στην τράτα!"
"Ε, κι έπειτα;"
"Έπειτα μπάρμπα δε θα χρειάζεται να δουλεύεις και θα κάαααθεσαι!"
"Γιατί, τώρα τι κάνω;" τους αποκρίθηκε ο ψαράς και οι δύο οικονομολόγοι έπεσαν στη θάλασσα και έγιναν γοργόνες.
Και ζήσαμε εμείς καλά και ο ψαράς καλύτερα.