21/11/08

Track 2, Πότε μάνα θα γενώ, "Τα τραγούδια της νοικοκυράς

Είμαι βαριά τ' ομολογώ
είναι βαρύς κι ο πόθος
να μου φουσκώσει η κοιλιά
να μου φυτρώσει ο γόνος (δις).

Ρεφρέν
Αίματα και σερβιέτες
τα κοιτάζω και πονώ
κι είναι το παράπονό μου
πότε μάνα θα γενώ
πότε μάνα θα γενώ.

Πάρε μ' απόψε άντρα μου
στη γόνιμή μου μέρα
πάρε με να τιμήσουμε
του γάμου μας τη βέρα (δις).

Ρεφρέν
Αίματα και σερβιέτες
τα κοιτάζω και πονώ
κι είναι το παράπονό μου
πότε μάνα θα γενώ
πότε μάνα, θα γεννώ...




Μουσική: Micky
Στίχοι: Νημαντσγόζε
Ερμηνεία: Η έρμη η Νία

8 σχόλια:

Niemandsrose είπε...

Σαν το Έψιλον της Κυριακάτικης "Ε", αυτολογοκρινόμαστε.
Αυτή τη φωτό σκεφτόμουν να βάλω:
http://www.flickr.com/photos/lejeaille/266064940/

Maria Mikro Analogo είπε...

χαχαχαχα :))))) Έλα ρε αυτολογοκρινόμενο, αυτή που είχες αποφασίσει έπρεπε να βάλεις!
Υ.Γ. Θα ήθελα να σου θυμήσω ότι έχεις ήδη ένα παιδί... :P

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Τις καλησπερες μας...

νατασσΆκι είπε...

Καλή ήταν κι η άλλη!
(απορώ, γιατί αυτολογοκρινεστε;;;;)

Ακόμα δεν καλο"φύτρωσε" η φασολίτσα, πάμε για άλλο;;
Πωωωω!
:))))

(δε με νοιάζει, εγώ ετούτη θέλω, να το ξέρεις!)
(φιλιά, κλασσικά στα πατουσάκια :))) )

Καλό ΣΚ
(από ύπνο, πώς πάτε;)

lakis είπε...

Πολύ ρεαλιστικό το άσμα. Μέρα καλή

Ανώνυμος είπε...

Έχασα κάποια επεισόδια και με χαρά διαπιστώνω πως αφενός είστε σε μεγάλο οίστρο καλλιτεχνικό και ερωτικό (από ότι προδίδουν τα τραγούδια σας), αφετέρου έχετε ιδιαίτερη ικανότητα στην στιχοπλοκή. Με συγκίνησε το "πότε μάνα θα γεννώ", με άγγιξε η επιδιόρθωση της γιορτής της μητέρας, με συγκλόνισε το σιδερώνω (το οποίο νομίζω είναι και το καλύτερο).

Σημειώνω μια φράση που θεωρώ κορυφαία και που αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο τις δυνατότητές σας:

"Πάρε μ' απόψε άντρα μου
στη γόνιμή μου μέρα"

Περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια. Εύγε!

varometro

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαχαχαχαχαχα!
Καλη μέρα και καλή Κυριακή! :)

Niemandsrose είπε...

@NIEMANDSROSE, πάει, τη ψώνισες κι εσύ και μου συγκρίνεσαι με το Έψιλον.

@Μαρία, βρε δεν είναι αυτοαναφορικό το άσμα! Τις αγωνίες της γενιάς μου εκφράζω. Το συλλογικό ασυνείδητο. Αυτά, μικρό μου παιδί, είναι τα αγωνιστικά μας τραγούδια. ;)

@ΠΡΕΖΑ TV, καίριο το σχόλιό σου. :)

@νατασσάκι, αυτολογκρινόμαστε γιατί είμαστε μούρες. Δεν είναι αυτοαναφορικό το άσμα! Φαντάσου ας πούμε ο συνάδελφος Φοίβος να αισθανόταν όοοολα αυτά τα καψουροσκυλοβλαχομικροαστικά συναισθήματα. Θα πρέπει να ήταν ψυχοπαθής. Ενώ είναι απλώς χασάπης, έμπορας.

@Λάκης Φουρουκλάς, το' χω με τον ρεαλισμό. Αν πάνε καλά οι δουλειές θα πάρω και ένα υπέρ να το κολλήσω να γίνω φίρμα. ;)

@Βαρόμετρο, σας ευχαριστούμε τα μάλα. Δηλαδή μάλιστα. Μάλιστα, αυτά να επικροτείτε εσείς και καλά θα πάτε! :)

@N.Ago, ώρα σου καλή! :)