κατασκευαστική εταιρεία αστυνομοκρατίας

Από τις πρώτες ενέργειες της ΝΔ όταν εκλέχθηκε κυβέρνηση για δεύτερη τετραετία ήταν να συγχωνεύσει το Υπ. Δημοσίας Τάξης και το Δημόσιας Διοίκησης στο Υπ. Εσωτερικών, ανάγοντας το τελευταίο σε υπερ-υπουργείο.

Κι αυτό έγινε σε ένα διαμορφωμένο κλίμα

• ασυδοσίας της αστυνομίας (βλ. κακοποίηση μεταναστών στο ΑΤ Ομόνοιας, απαγωγές Πακιστανών κλπ),
  
• εμετικού χαϊδέματος των σωμάτων ασφαλείας από τον τελευταίο υπουργό Δημόσιας Τάξης, τον αλησμόνητο Πολύδωρα (ρέιντζερς, ηρωικά ΜΑΤ, το νευρικό σύστημα του μπάτσου κλπ)
• φημολογίας περί ασύμμετρης απειλής και ανυπόστατων κατηγοριών κατά των αντεξουσιαστών για εμπρησμούς σε δασικές εκτάσεις
• χαρακτηρισμού του φοιτητικού κινήματος ως "ταραξίες" από τον πρωθυπουργό σε μία ύποπτη χρονική συγκυρία, στην πιο προβεβλημένη του παρουσία στα μμε, στο debate με τους αρχηγούς των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων.
  

Σήμερα, τα γεγονότα καταδεικνύουν με τον πιο φανερό τρόπο το ότι το Υπ. Δημόσιας Τάξης αναβαθμίστηκε με την ένταξή του στο Υπ.Εσωτερικών. Καθώς ο Παυλόπουλος ηγείται πλέον ενός υπερ-υπουργείου απολαμβάνει ενός ευρύτερου περιθώριου ανοχής της κοινής γνώμης στην άρνηση του πρωθυπουργού να κάνει αποδεκτή την "παραίτηση" του. Ενώ, αν το Δημόσιας Τάξης παρέμενε διακριτό υπουργείο, η παραίτηση του υπουργού θα αποτελούσε αίτημα των περισσότερων. Γι' αυτό η αντίδραση του "κοσμάκη" -όπως οι ίδιοι οι κυβερνώντες του τον χαρακτηρίζουν- ήταν μηδενική σχεδόν στο επικοινωνιακό παιχνίδι "παραιτούμαι- όχι δεν παραιτείσαι". Με αυτές τις μεθοδεύσεις η κυβέρνηση της ΝΔ δημιούργησε το περιθώριο να αρνείται την πολιτική ευθύνη και την ηθική αυτουργία στα γεγονότα. Η σημερινή κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ακολουθεί βήμα- βήμα μια νεοφιλελεύθερη πολιτική όπου ο μόνος ρόλος που απομένει στο κράτος είναι ο κατασταλτικός. Στον καινούργιο κόσμο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αγοράς, η κυβέρνηση επιτρέπεται να είναι μια κατασκευαστική ΕΠΕ αστυνομοκρατίας.