(για το άρθρο- που δεν είναι δικό μου εννοείται- και την κουβέντα πάμε στο indymedia)
Με μια εκτενέστερη ματιά στο μακροσκελές κείμενο της προκήρυξης του «Επαναστατικού Αγώνα» μπορεί κανείς να εντοπίσει είκοσι «περίεργα» σημεία, που έχουν να κάνουν με γλώσσα, ύφος, ειρμό, συνοχή κλπ.
Δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα. Ούτε ισχυρίζομαι πως είναι κατ' ανάγκην «ύποπτο» το ότι οι συντάκτες της προκήρυξης δείχνουν να μη γνωρίζουν και τόσο καλά ελληνικά (ή ότι ο λόγος τους παρουσιάζει ιδεολογική ασυνέχεια, σαν να είναι συρραφή διαφορετικών κειμένων).
Ωστόσο παραθέτω τα «περίεργα» αυτά σημεία ως κάτι που νομίζω ότι θα πρέπει να μας προβληματίσει, αλλά και για να ανοιχτεί μια συζήτηση για το θέμα, προκειμένου να βγει μια άκρη...
1. «Eνώ για ειρωνεία της ιστορίας το Μάιο του 2005».
Η έκφραση «για ειρωνεία της ιστορίας» στα ελληνικά δεν στέκει. Αντιθέτως, στα αγγλικά υπάρχει, ως «for the irony of history».
2. «Αντιθέτως ήταν μια πρώτη ανακλαστική και εκδικητική κίνηση αποκατάστασης του βαριά πληγωμένου γοήτρου της ελληνικής αστυνομίας».
Η χρήση του επιθέτου «ανακλαστική» αντί του (σωστού) «αντανακλαστική» υποδηλώνει, αν όχι «περίεργη», τουλάχιστον ανεπαρκή γνώση της ελληνικής.
3. «Εμείς όμως δεν έχουμε καθόλου κοντή μνήμη και δεν ξεχνάμε ότι επί ΠΑΣΟΚ έχουν σκοτωθεί ο Καλτεζάς αλλά και οι περισσότεροι νεκροί της «δημοκρατικής» μεταπολίτευσης».
Στα αγγλικά η έκφραση χρησιμοποιείται (και πολύ σωστά) ως «short memory». Στα ελληνικά όμως λέμε «αδύνατη» ή «ασθενής μνήμη» [ή βραχεία] και όχι «κοντή». Βεβαίως η έκφραση έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς και από έλληνες συντάκτες, αλλά αρκετά σπάνια.
4. «Ένα πολύτιμο συμπέρασμα που δεν έχει μόνο στρατιωτικές αλλά έχει και πολιτικές προεκτάσεις είναι ότι όταν οι ένοπλοι καθεστωτικοί φρουροί βρίσκονται απέναντι σε οπλισμένους και αποφασισμένους επαναστάτες».
Η φράση «στρατιωτικές προεκτάσεις» για την... επίθεση στα Εξάρχεια (!) είναι, νομίζω, άστοχη. Η αστυνομία δεν είναι στρατός.
5. «Τα «καλά εκπαιδευμένα» σκυλιά των σωμάτων ασφαλείας, είναι απλά οπλισμένες «κότες», γίνονται ριψάσπιδες και τρέχουν να κρυφτούν».
Η λέξη «ρίψασπις» δεν απαντάται συχνά σε κείμενα του ευρύτερου α/α χώρου. Αντιθέτως, χαρακτηρίζει λογικές και σκέψεις άλλων χώρων...
6. «Έκτοτε, κάθε προσπάθεια ν'αντιμετωπιστούν οι διάφορες οικονομικές κρίσεις που ξεσπούσαν (πετρελαίκή κρίση, κρίση του χρέους).
Αυτό μόνο ως κακή μετάφραση απο το αγγλικό «debt crisis» μπορεί να νοηθεί, διότι στα ελληνικά το σωστό είναι «χρηματοπιστωτική κρίση». Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος τη φράση «κρίση του χρέους» για να προσδιορίσει τον όρο «χρηματοπιστωτική κρίση»...
7. «Αντιθέτως, το κυρίαρχο κλίμα που ακολούθησε ήταν η ακόμα μεγαλύτερη βία των σωμάτων ασφαλείας όταν επιτίθονταν στους εξεγερμένους. Οι άγριοι ξυλοδαρμοί και οι κακοποιήσεις όσων έπεφταν στα χέρια τους, όχι μόνο δεν έδειχναν κάποια περιστολή των μπάτσων».
Τι ακριβώς εννοεί ο συντάκτης με την έκφράση «περιστολή των μπάτσων»; Πώς ακριβώς θα... περισταλούν οι μπάτσοι; Έχουμε ακουστά για «περιστολή των δικαιωμάτων», αλλά για «περιστολή μπάτσων» όχι. Η συγκεκριμένη έφραση όμως μπορεί να μην προδίδει μόνο άγνοια της ελληνικής, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη η αγγλική έκφραση «reduction of cops»...
8. «...αλλά έδειχνε το αστείρευτο μίσος τους σε αυτούς που υπό oποιονδήποτε τρόπο βρίσκονταν απέναντί τους».
Υπό υποιονδήποτε... τρόπο; «Για οποιονδήποτε λόγο», θα το καταλαβαίναμε. Η φράση «υπό oποιονδήποτε τρόπο» δείχνει να είναι ακριβής μετάφραση του «by any means» και σίγουρα δεν ταιριάζει στα ελληνικά.
9. «Είπαμε παραπάνω ότι η κυβέρνηση καταδίκασε την δολοφονία αλλά μόνο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, αφού αυτή είναι που με την πολιτική της αποχαλίνωσε τους «πραιτωριανούς».
Για πραίτωρες, και όχι για «πραιτωριανούς», είχε κάνει λόγο ο Πολύδωρας. Ωστόσο στα αγγλικά υπάρχει το «praetorians», που κάνει πολύ ενδιαφέροντες συνειρμούς...
10. «Για ποια αξία της ανθρώπινης ζωής μιλάνε όταν έμμεσα δολοφονούν με τις οικονομικές πολιτικές τους χιλιάδες φτωχούς εργαζόμενους και συνταξιούχους, που δεν έχουν τα μέσα να τραφούν σωστά, να ζεσταθούν και να αντιμετωπίσουν την αρρώστεια;».
Δείχνει σαν να είναι (κακο)μεταφρασμένο στα ελληνικά από το «to cure the disease».
11. «Οι κρατικές υπηρεσίες ύστερα από την επίθεση στο Γουδή επέλεξαν τη σιωπή γιατί, πρώτον, πίστευαν ότι πολιτικά είχαν συμφέρον να υποβαθμίσουν το γεγονός προκειμένου να μην καταρρεύσει η θεωρία τους ότι ο Ε.Α. είναι σε κλοιό και αδρανοποιημένος, κάτι που θα δυσαρεστούσε βαθύτατα τους Αμερικάνους και θα αποκάλυπτε την πλήρη χρεοκοπία των διωκτών μας».
Να «λυπούσε βαθύτατα τους Αμερικάνους» το καταλαβαίνουμε, αλλά να τους... «δυσαρεστούσε βαθύτατα», όχι. Στα αγγλικά «would deeply dissatisfy the Americans». Τέτοιου είδους νοηματικά σφαλματάκια θυμίζουν λίγο τον τρόπο ομιλίας γνωστού αμερικανοτραφέντος δημοσιογράφου...
12. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τις μέρες που οι μηχανισμοί καταστολής του Μεξικό έπνιγαν στο αίμα μια κοινωνική εξέγερση στην Οαχάκα.
Χμμμ... Στον προφορικό λόγο σπάνια θα πει κάποιος «του Μεξικό». Κάτι τέτοιο απαντάται μόνο στον γραπτό λόγο – και ιδιαίτερα σε ορισμένες εφημερίδες.
13. «Κανείς από τους δολοφόνους δεν πλήρωσε, οι περισσότεροι μάλιστα δεν δικάστηκαν καν, αποδεικνύοντας ότι και οι «ανεξάρτητοι» δικαστές είναι συνένοχοι των κρατικών δολοφονιών και εχθροί του λαού».
Η ορολογία «εχθροί του λαού» χρησιμοποείται κατά κόρον από αυτούς που ο ΕΑ σε άλλο σημείο της προκήρυξής του τα χώνει άγρια: από το ΚΚΕ.
14. «Για ποια αξία της ανθρώπινης ζωής μιλάνε όταν εργάτες πεθαίνουν στα εργοστάσια, στις σκαλωσιές, στις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες στο όνομα του κέρδους για λογαριασμό των ληστών που απαρτίζουν την σύγχρονη πλουτοκρατία;».
Αυτό κι αν αποτελεί ΚΚΕδίστικη ορολογία... Πλέον τη λέξη «πλουτοκρατία», εν έτει 2009, τη χρησιμοποιεί ΜΟΝΟ ο Περισσός.
15. «Οσοι μας λένε ότι οι αγώνες γίνονται με ειρηνικό τρόπο, δίνοντας λουλούδια σε δολοφόνους ή με προσευχές ή με σιωπηλές καθιστικές διαμαρτυρίες στο Σύνταγμα, είναι απλά ψεύτες, απατεώνες, εχθροί του λαού και συνένοχοι των δολοφόνων. Και τέτοιοι είναι όλα τα πολιτικά κόμματα και όχι μόνο».
Εκ νέου χρήση σταλινικής ορολογίας...
16. «Και για να έρθουμε σε πολύ πρόσφατα παραδείγματα, η αναθεώρηση του άρθρου 16, αν και ψηφίστηκε παραμένει για την ώρα ανενεργή λόγω του ότι συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις με τις συγκρούσεις σε κάθε φοιτητικό συλλαλητήριο και παραμένει ανενεργό μετά την πρόσφατη εξέγερση για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου».
Αγνοια περί τα θέματα Παιδείας; Η αναθεώρηση πάντως του Άρθρου 16 δεν ψηφίστηκε ποτέ. Ο συντάκτης προφανώς το μπερδεύει με τον Νόμο-Πλαίσιο.
17. «Οι δολοφόνοι των ΜΑΤ που σκότωσαν τον Κουμή και την Κανελοπούλου απαλλάχτηκαν οριστικά το 1988».
Οι δολοφόνοι του Κουμή και της Κανελλοπούλου δεν απαλάχτηκαν ποτέ, γιατί απλούστατα ΠΟΤΕ δεν βρέθηκαν – κάτι που υποδηλώνει άγνοια κινηματικών συμβάντων.
18. «Όλα στα χέρια των προλετάριων, τίποτα στα χέρια των εξουσιαστών».
Το δίπολο «προλετάριοι - εξουσιαστές» είναι ολωσδιόλου άστοχο. «Προλετάριοι - αφεντικά/αστοί» είναι το σωστό.
Παράλληλα, προηγούμένως δεν έχει γίνει στο κείμενο καμία αναφορά στην εργατική τάξη, ώστε να μπορει να χρησιμοποιηθεί (καταχρηστικά, έστω) ακόμα κι αυτός ο όρος...
19. Ένα σημείο της προκήρυξης που υποδηλώνει περίεργη ιδεολογική ασυνέχεια και ασυνέπεια...
«Όπως επίσης πιστεύουμε πως καμιά ντετερμινιστική οικονομική θεωρία δεν ισχύει για τον καπιταλισμό, ούτε η θεωρία των κύκλων του Κοντράντιεφ ούτε οποιαδήποτε άλλη. Όπως δεν πιστεύουμε και σε οποιαδήποτε θεωρία που υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός διακατέχεται από νόμους, προδίδοντας στο σύστημα και στην ύπαρξη του νομοτέλεια αντίστοιχη με αυτή της φύσης».
Εδώ απορίπτεται συλλήβδην ο μαρξισμός. Αμέσως μετά όμως ο συντάκτης... αυτοαναιρείται λέγοντας:
«Για εμάς είναι ένα σύστημα που τείνει προς την ανισορροπία και όχι το αντίθετο όπως υποστηρίζουν οι εκφραστές του και η πορεία του στην ιστορία συνοδεύεται από διαδοχικές εκρήξεις και σύντομες περιόδους σταθερότητας. Η αστάθεια του οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για σύστημα βαθύτατα ταξικό και κοινωνικά άδικο, που η ανισότητα και η φτώχεια, ενώ για τους οπαδούς του καπιταλισμού και της οικονομίας της αγοράς είναι αυτό που ορίζεται ως υγιής συνθήκη για το σύστημα, είναι αυτή που γίνεται τελικά η ίδια η νάρκη στα θεμέλια του».
20. Τέλος, κάτι ακόμη που πρέπει να προβληματίσει είναι ότι η προκήρυξη δεν φέρει τη σφραγίδα του «Επαναστατικού Αγώνα»..
