ποίηση και επικαιρότητα γένους θηλυκού

Χθες, κοιτούσα την οθόνη σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το παραμύθι του Άντερσεν. Δηλαδή λυπημένη σαν ορφανή. Σαν ξαφνικά να με εγκατέλειψε ό,τι με γαλούχησε: ένα κάποιο ενδιαφέρον για τη γνώση, την πολιτική, τη λογοτεχνία και την ποίηση και προπάντων την ουσιαστική επικοινωνία. (Ας αφήσουμε τις μικρότητες στην άκρη. Ούτε εγώ καμώνομαι την πολύξευρη, ούτε εσύ μειδιάς ειρωνικά για αυτό που σου λέω πως με γαλούχησε).



Η οθόνη ήταν όπως το πλουσιόσπιτο με τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, τα λαχταριστά εδέσματα, την θαλπωρή και την καλοπέραση. Στην οθόνη έβλεπα να σερβίρονται το ένα μετά το άλλο ζεστά-ζεστά τα νέα της επικαιρότητας και τα ενδιαφέροντα άρθρα αλλά και να αναπτύσσονται συναρπαστικές συζητήσεις μεταξύ των θαμώνων του εκλεκτού καφενέ του buzz.Και εγώ, είπαμε, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ξεροστάλλιαζα απ' έξω, μόνη μου δηλαδή στερημένη από την επικοινωνία.

Αφού δεν είμαι πια κοριτσάκι. Αλλά έχω ένα κοριτσάκι. Αφού η επείγουσα ανάγκη δεν είναι να γαλουχούμαι. Αλλά να γαλουχώ. Αφού αν αποφάσιζα να κοινωνήσω τα άλλα ενδιαφέροντά μου και να επικοινωνήσω και με άλλους ενδιαφέροντες ανθρώπους, θα ήμουν μες στην οθόνη και όχι απέξω. Αλλά θα έμενε απέξω να με κοιτά λυπημένο το πραγματικό κοριτσάκι, περιμένοντας την αγκαλιά, τη φροντίδα, τη γαλουχία, τη διαπαιδαγώγηση.

Σήμερα όμως, αφού τάισα, άλλαξα και κοίμισα το μωρό μου (αυτά που σε κανένα καφενέ δεν επιτρέπεται να κουβεντιάζονται) και ενώ έκανα κάποια φροντίδα ομορφιάς στον εαυτό μου (αυτά και αν είναι απαγορευμένες όψεις της ζωής, της ζωής της ραμμένης στα μέτρα του άνδρα), άκουγα Γ' πρόγραμμα.

Οπότε, το σπίρτο άναψε. Γίνονται τελικά θαύματα. Η μέρα μπορεί να γεμίσει με απαγγελίες Ελλήνων και ξένων ποιητών,να θυμηθείς πως υπάρχουν μεγάλοι ποιητές εν ζωή, πως υπάρχει ζωή πέρα από τη ζωή εν τάφω που με κάθε κόστος θέλουν να σου επιβάλλουν, και από τους ζωντανούς ποιητές να ακούς ζωντανά έναν απ' αυτούς. Ο Τίτος Πατρίκιος να συνομιλεί στο ραδιόφωνο και στο τέλος να διαβάζει ο ίδιος τα "Ρόδα αειθαλή" με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Για μια στιγμή βλέπεις τη μορφή που επιθύμησες: τον εαυτό σου και την μητέρα που έγινες και το κοριτσάκι που διάλεξες να ήσουν. Και μ' αυτή τη μορφή, να θέλεις να ζήσεις το παραμύθι σου.

Αύριο, θα μπορείς να επικρίνεις τις παγκόσμιες ημέρες ως αμερικανιές. Σήμερα είναι η μέρα της. Και θα' ταν ασέβεια.