ιστορία μου, υστερία μου...

Κούρο θέλω, ΤΩΡΑ τονε θέλω!

η πολλή η δίαιτα βλάπτει τον εφέτη

Τι κινδυνεύεις να κάνεις άμα τσιτώσουν τα νεύρα σου από την πολλή δίαιτα;


.
.
.
.
.
.
.
'Εγκλημα πάχους

ban motherfucker ban

Ανήκω στη σπάνια κατηγορία των social smokers. Καπνίζω δηλαδή 2-3 τσιγάρα σε φάση που έχω βγει, έχω πιει, είμαι σε μια σχετικά νταλκαδιάρικη κατάσταση και καπνίζουν και οι άλλοι νταλκαδιάρηδες της παρέας. Σπάνια κατηγορία για τα ελληναράδικα δεδομένα που καπνιστής θα πει καπνίζω σε άσχετες φάσεις, συ-νέ-χει-α και δεμαπασχολεί το θέμα ο παθητικός καπνιστής δίπλα μου. Το πόσο γουρούνια είναι (είμαστε) οι καπνιστές και οι καπνίστριες (γιατί το στερεότυπο συνήθως σε πάει σε άνδρα κάφρο) το διαπίστωσα όταν έμεινα έγκυος.

Καλοκαίρι του 2008. Είμαι με μια κοιλιά ως το ταβάνι ξαπλωμένη στο ανάκλιντρο της πεντικιουρίστας σε ένα δωματιάκι 3Χ3. Στο κελί της ομορφιάς εισέρχεται μια θείτσα 50άρα με το τσιγάρο αναμμένο και ξαπλώνει στο διπλανό κρεβάτι. Ο καπνός από το τσιγάρο της εννοείται ότι μποχίζει όλο το δωμάτιο. Οι νυχούδες δεν της κάνουν καμία παρατήρηση: είναι κι αυτές καπνίστριες. Την καρφώνω: με το βλέμμα και στον μπάτσο εντός μου. Επιτέλους σηκώνει τα μάτια απ' το περιοδικό, που΄ναι η κάθε τελευταία μοντελοπαρουσιάστρα με τσιγαράκι στο χέρι με το τέλειο μανικιούρ και ποζάρει στα σοκάκια της Μυκόνου. Την κοιτάω με βλέμμα "εσύ σκότωσες το σκίουρο, μωρή;" το οποίο δεν αποκωδικοποιεί ο εγκέφαλός της άμεσα ώστε αναγκάζομαι να της το πω με λογάκια "συγνώμη, μπορείτε να σβήσετε το τσιγάρο σας γιατί..." δείχνοντας την κοιλιά μου. Από μέσα μου σιχτιρίζω εμένα, το σερβις, τον Καρέλια και όλη τη νεοελληνική χοντροπετσιά του κόσμου.

Μετά, πατάω το pause και με πάω πίσω στο Δουβλίνο. Χριστούγεννα του 2005. Έχει εφαρμοστεί ήδη το smoking ban. Με βλέπω να καπνίζω το ένα και μοναδικό τσιγάρο της βραδιάς, είμαι στη γνώριμη νταλκαδιάρικη στιγμή μου αλλά απόβλητη. Είμαι έξω απ' την ιρλανδέζικη παμπ ενώ ήθελα να' μαι μέσα να βλέπω κάτι γέρους να έχουν στήσει λάιβ απ' το πουθενά και να τζαμάρουν με φλάουτα. Είμαι έξω, κάνει κρύο, ψιλοβρέχει, είναι και κάτι άλλοι τριγύρω, απόβλητοι. Μιζέρια. Βρίσκω τη λύση: να χωριστούν οι παμπ σε καπνιστών και μη, να χωριστούμε οι ροζ και μαύροι πνεύμονες, να τελειώνει αυτή η ιστορία. Μετά, πετάω τη γόπα στο μεγάλο σταχτοδοχείο, που λέμε όλα τα γουρούνια, και επιστρέφω λίγο περισσότερο και λίγο λιγότερο μερακλεντέν στην ακάπνιστη pub.



Δείτε (αλά Ιός της "Ε"): Thank you for smoking

barking at party dogs

Την επομένη του ναυαγίου βγήκαν οι φελλοί στην επιφάνεια. Γιατί έτσι είναι ο φυσικός νόμος. Ναυαγεί το πλοίο των εκλογών προσκρούοντας στο τεράστιο ποσοστό αποχής στις βουλευτικές εκλογές και βγαίνουν οι φελλοί -αναλυτές να το υποτιμήσουν: ήταν τυχαίο. Προσκρούει για δεύτερη φορά το πλεούμενο Democratic Replica με ιστορικό ποσοστό αποχής από τις ευρωεκλογές και βγαίνουν οι φελλοί-αναλυτές-party dogs να σαρκάσουν, να στηλιτεύσουν, να επικρίνουν, να καταγγείλουν αλλά σε σε καμία περίπτωση να κατανοήσουν το φαινόμενο της αποχής.

Στην ουσία σκασίλα τους αν ο μέσος έλληνας έχει αρχίσει να μη μασάει πως θα του πάρουν το δίπλωμα, το διαβατήριο και το μπόιλερ άμα δε πάει να ψηφίσει. Αυτό που έχει ξεσηκώσει τους φελλούς-αναλυτές-party dogs-μοιρολογίστρες είναι ότι οι προσπάθειές τους να αλιέυσουν κανένα ψηφαλάκι υπέρ του κόμματος πάνε συστηματικά πια χαμένες. Και ένω πριν τις εκλογές οι φελλοί-αναλυτές-party dogs-μοιρολογίστρες-δηθεντερικοί διάγουν μια παρατεταμένη περίοδο αυτόκλητου προεκλογικού μάρκετιγκ από τα τσάμπα κανάλια των μπλόγκζ, τελικά το πολυπληθές αναγνωστικό τους κοινό τους την κάνει: δεν ψηφίζει το κόμμα τους.

Γι' αυτό, επειδή σνομπάραμε τα πάρτις γενικά, τα kommatoskyla θα γαυγίζουν για τις επόμενες μέρες πως είμαστε αμερικανάκια, απολιτίκ, ωχαδελφιστές κουλουπού-κουλουπού. Θα θυμηθούν ως και τον Ρήγα Βελενστινλή και τη Μαντώ Μαυρογένους στην προσπάθειά τους να μας υπενθυμίσουν πως για το δικαίωμα του εκλέγειν ανίκανους λωποδύτες έχει χυθεί αίμα.

Όμως, σκυλιά είναι τι να καταλάβουν από τη βαθιά αποστροφή των πολιτών στη ρέπλικα δημοκρατίας. Τι να καταλάβουν και τα εκλογολάγνα party-dogs από τη διαφύλαξη της αξιοπρέπειας με την αποχή από το στημένο κόλπο της οικονομικής ολιγαρχίας. Τι να καταλάβουν και οι φελλοί από το προσωπικό κόστος του καθενός να μην ανήκει στο μαντρί, να μην τρώει τη φόλα, να μη γλείφει το κόκκαλο του κάθε πρόεδρα, να μη τρέφει πια αυταπάτες πως μέσα από τις εκλογές κάτι θα αλλάξει. Στις επόμενες εκλογές θα βγάλει η μισθωτή θείτσα το σπρέυ και θα γράψει με μεγάλα γράμματα στον τοίχο του εκλογικού κέντρου: ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΚΑΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ, ενώ ο παππούς θα μοιράζει flyers για το πάρτυ στην κατάληψη συνταξιούχων. Άλλο πάρτυ, party dogs.

Μπήκαν στα μπλογκζ μας οι οχτροί

Μπήκαν στα μπλογκζ μας οι οχτροί
μ' αλλοιωμένη IP
κι εμείς μετρούσαμε άλλο ένα χιτ
την πρώτη μέρα.

Μπήκαν στα μπλογκζ μας οι οχτροί
comments μας γράφανε σερί
και εμείς τ' αφήναμε ως άλλο ψιτ
την άλλη μέρα.

Μπήκαν στα μπλογκζ μας οι οχτροί
τα τρόλλ μας είναι οι πιστοί
και μεις ποστάραμε κάνα Προυντόν
την τρίτη μέρα.

Μπήκαν στα μπλόγκζ μας οι οχτροί
κι εμείς postmodern Χριστιανοί
κερνάμε αντίδωρο ωσάν κρουτόν
την άλλη μέρα.

Μπήκαν στα μπλογκζ μας οι οχτροί
είχαν τα δίκια τους κι αυτοί
αυτοί μας μείνανε τώρα λοιπόν
για κάθε μέρα.

say it again, grandad

To be governed is to be watched over, inspected, spied on, directed, legislated, regimented, closed in, indoctrinated, preached at, controlled, assessed, evaluated, censored, commanded; all by creatures that have neither the right, nor wisdom, nor virtue. To be governed means that at every move, operation or transaction one is noted, registered, entered in a census, taxed, stamped, priced, assessed, patented, licensed, authorized, recommended, admonished, prevented, reformed, set right, corrected. Government means to be subjected to tribute, trained, ransomed, exploited, monopolised, extorted, pressured, mystified, robbed; all in the name of public utility and the general good. Then, at the first sign of resistance or complaint, one is repressed, fined, despised, vexed, pursued, hustled, beaten up, garrotted, imprisoned, shot, machine-gunned, judged, sentenced, deported, sacrificed, sold, betrayed, and to cap it all, ridiculed, mocked, outraged and dishonoured. That is government, that is its justice and its morality.

Pierre-Joseph Proudhon

από το βιβλίο "Demanding the impossible: a history of anarchism" του Peter Marshall

Trust

me