Πόσην ώρα μπορούσε να βλέπει τη θάλασσα νά'ρχεται και να φεύγει, χωρίς να θυμηθεί, όπως καθένας σε μια θαλασσινή ρέμβη, ότι η ζωή, όπως σε όλους, του είχε δοθεί έτσι, τυχαία, συμπτωματικά, άπαξ και δια παντός και για κανέναν γνωστό -ή γνώσιμο- λόγο;
Φίλιπ Ροθ, «Καθένας»
8 σχόλια:
Αν μπορώ ν' απαντήσω εγώ, θα μπορούσα να τη βλέπω για πάντα.
Η πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη αλκοόλ
Οπότε, τι καλύτερο από το να τη ζήσει έτσι, τυχαία, συμπτωματικά, άπαξ και δια παντός και για κανέναν γνωστό -ή γνώσιμο- σκοπό, πέραν του "και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί ας κόψουν το λαιμό τους";
@swell, και να αναρωτιεσαι για πάντα;
@ανώνυμος, πολύ ωραίο, μωρό μου. Δικό σου;
@Νικηφορος Καιρος, τι άλμα είναι αυτό;
φιλε NIEMANDSROSE, ειναι clopypaste! ;-)
@ανώνυμος, δε θα μας πεις σε ποιον ανήκει τότε, κλεφτρονι μου;
Οσκαρ Ουαιλντ. Το παραπανω τσιτατο..λεω!
@frankie, φράνκλυ σε ευχαριστώ για το ινφο αλλά και για τα καλούδια που αναμάζωξα από το blog σου. ;)
Δημοσίευση σχολίου