20/4/11

SPAM

Της ζητώ να μου πει πώς πέρασε σήμερα στον παιδικό σταθμό, όσο εγώ πλένω στο νεροχύτη όσα δε μπορούν να μπουν στο πλυντήριο πιάτων. Αρνείται να μου πει. Χαμογελώ ευχαριστημένη. Επιτέλους μια στάλα ανυπακοή. Κέρνα με μικρές δόσεις. Ώστε μέχρι την εφηβική σου επανάσταση να έχω γίνει άτρωτη. Μιθριδατισμό το λένε αυτό, μωρό μου. Για να μαθαίνεις. Αλλά δε θα μάθει πως χαμογέλασα περήφανη στην ανυπακοή, έχοντας τα νώτα μου στραμμένα σ΄εκείνη.

Μπροστά μου τρέχει το νερό. Με παίρνει το ποτάμι κόντρα στο χρόνο. Έχω σχολάσει και αφηγούμαι σε μια νέα γυναίκα πώς πέρασα τη μέρα μου. Τη βλέπω προφίλ. Έχει μικρή μύτη και μεγάλα μάτια κι ένα φοβερό χαμόγελο που όλο περιμένω να φανεί. Τη βλέπω και βιώνω πάντοτε την αφήγησή μου πιο συναρπαστικά από την ίδια εμπειρία μου στο σχολείο. Ίσως γιατί απευθύνεται σε εκείνη. Ίσως γιατί η αφήγηση πάντα υπερτερούσε των εμπειριών για κάποιους από μας. Την βλέπω να μαγειρεύει και να με ακούει προσηλωμένη στην κατσαρόλα της. Την βλέπω να παριστάνει ότι μ' ακούει και να μη γελάει ή να μην απορεί στο κατάλληλο σημείο. Μοιάζουμε πια. Έχουμε και ίδιο όνομα. Μας λένε μαμά.

"Θέλεις να σου πω για τον Κωνσταντίνο;" με ρωτάει ξαφνικά η μικρή που φαίνεται να τέλειωσε το φαγητό της. Να μου πεις. Να μου τα λες. Να τα λέμε. Όλα να τα λέμε. Αν θέλεις. Αν μπορούμε. Μήπως όμως δε πρέπει; Τελικά απάντησα με ένα τόνο κάπως πονηρό και παιχνδιάρικο "Για πες...". "Ο Κωνσταντίνος με φίλησε σήμερα". Τρέχει το νερό. Και ένα δάκρυ. Το πρώτο της φιλί. Το δάκρυ της γνήσιας συγκίνησης ψάχνει να ενωθεί με το ποτάμι που με πήγε στο προφίλ της δικής μου μάνας. Διασχίζει το μάγουλο. Το μάγουλο εκείνο που ξαφνικά αναβιώνει το πρώτο δικό του φιλί. Ο Γιώργος, ο συμμαθητής μου, τότε, στα διπλά και κάτι παραπάνω χρόνια της κόρης μου. Ο Γιώργος που ήθελα οπωσδήποτε να παντρευτώ και να κάνουμε πολλά παιδιά, με φίλησε μια μέρα ξαφνικά στην αυλή του σχολείου. Το πρώτο δικό μου φιλί, μικρή μελλοντική μου συνονόματη.

Ο Γιώργος πήγε σε διαφορετικό γυμνάσιο. Χαθήκαμε. Βρεθήκαμε ξανά. Ποτέ από κοντά. Τριαντάρηδες, στο facebook. Ζούμε πια σε άλλες πόλεις. Μου ζήτησε το email μου για να τα πούμε. Ανταλλάξαμε δυο-τρία email. Τι κάνεις, πού είσαι, βλέπεις κανέναν απ' τους παλιούς μας συμμαθητές; Έπειτα μου έστειλε κάποια από αυτά τα πανάθλια power point και ανέκδοτα και images που κυκλοφορούν διαρκώς και οι άνθρωποι δε σταματούν να προωθούν στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις άλλων ανθρώπων, χωρίς ποτέ οι παραλήπτες να το έχουν ζητήσει από τους αποστολείς, χωρίς ποτέ οι παραλήπτες να επικροτούν αυτού του είδους την αλληλογραφία. Μου έστελνε και μου έστελνε. Σκουπίδια και σκουπίδια.

Κάποτε, έκανα ένα κλικ, μάρκαρα το email του Γιώργου, του πρώτου άνδρα που με φίλησε, και το έστειλα για πάντα στα SPAM. Και πόσοι άλλοι έρωτες που έλεγες γι' αυτόν θα πεθάνω, γι' αυτόν μόνο θα ζήσω, δε κατέληξαν εξαντλημένοι πια στις χωματερές της μνήμης... Γι' αυτό πάνω στο ψυγείο, μαζί με τις λίστες με τα ψώνια, και τους απλήρωτους λογαριασμούς, έχω στερεώσει με μαγνήτη, όπως εκείνον μεταξύ μας κάποτε, ένα χαρτάκι που γράφει SPAM. Για να θυμάμαι πως και αυτό θα περάσει.

13 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Μμμάλιστααα. Σκυταλοδρομία των ρόλων λοιπόν. Αυτό το "Ίσως γιατί η αφήγηση πάντα υπερτερούσε των εμπειριών για κάποιους από μας" πολύ μου άρεσε. Γιατί μια τέτοια αφήγηση ξέρει να φωτίζει τις εμπειρίες. Και να τις συγκρατεί. Πολύ ωραίο κείμενο.

Ανώνυμος είπε...

και πάλι υπέροχο


spam λοιπον

για να είμαστε προετοιμασμένοι

Ανώνυμος είπε...

Ωραίες εικόνες, πλεγμένα μηνύματα κι αισθήσεις από το τότε, το τώρα και το αύριο.
Ο δε επίλογος, σου αφήνει ένα Σαρδόνιο χαμόγελο (http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=4722).

Skounx :-)))

lemon είπε...

spam λοιπόν (υπέροχο, υπέροχο!)

για να κάνουμε κουράγιο μέχρι να περάσει (the crush)

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Κάτι τέτοια διαβάζεις και σου φτιάχνουν την μέρα!

ΥΓ Εμένα την κόρη μου την γουστάρει ο "μανταλάκης" που τα έκανε πάνω του αλλά αυτή αγαπάει τον Νικόλα, όχι τον Νίκο,για φιλί δεν είπε κάτι ακόμα!

Takis X είπε...

Πόσα Smam δεν εχουμε καταπιεί. Αληθώς νομίζω.

Καλού -κακού ας καρφιτσώσω και γω ενα στο ψυγείο. Πότε δεν ξέρεις απο που θα σου ρθει η στροφή η καλή.

Niemandsrose είπε...

@Γιώργο, αυτό που σου άρεσε και έβαλες σε quotes είναι λίγο ψωνίστικο όμως. ;) Λίγο καζαντζακικό για να το πω πιο κομψά. Λίγο, αχ εμείς οι λογοτέχναι που εκφραζόμεθα με τρόπο πιο σπαρακτικό από τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. (Αυτοσαρκασμός- μη το πάρεις προσωπικά επειδή έβαλα α' πληθ. εκτός κι αν θέλεις ;) )

@kihli, να είμαστε προετοιμασμένοι και να το ζήσουμε αυτό και να μην πεθάνουμε γι' αυτό. Αφού στο τέλος θα καταλήξει στα σπαμ.

@Scounx, λες αυτή η γυναίκα που κοιτούσα προφίλ και περίμενα να χαμογελάσει να μου έβαζε νεροσέλινο στο μπουκάλι με το γάλα; Θα τη ρωτήσω. ;)

@lemon, crush! Μα πόσο υπέροχο. ;)

@_ST_, Ο Νικόλας, ο Κωνσταντίνος...Αν πήγαινες τώρα παιδικό θα σε φώναζαν Ευστάθιο. :) Την έχουμε ψωνίσει οι νέοι γονείς και τα παιδιά μας κυκλοφορούν με κάτι ονόματα αυτοκρατόρων του Βυζαντίου στην καλύτερη. :)

@Takis X, να μου δώσεις κι εμένα από τις καρφίτσες που τρυπάνε ψυγεία. Να τρυπήσω κάτι ανθρώπους ψυχρούς σα κατάψυξη, άψυχους σαν συσκευή. Να δω αν παίρνουν από μηνύματα. Έστω και σε κίτρινο χαρτί...


ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, αγάπες. :)
And SPAMALOT

νατασσΆκι είπε...

Ααααααα!
Ένας Κωνσταντίνος φίλησε το φασολάκι;;;!!!!
Και το περνάμε έτσι, στο ντούκου; Χωρίς να μάθουμε ποιος-τι-που-πως-πότε;;;
Ααααααααα!
:))

(εξαιρετικό κείμενο! Να 'σαι καλά -και να μου τη φιλήσεις.)

Niemandsrose είπε...

@νατασσΆκι, έτσι είναι αυτά. Φιλάνε αυτοί οι Κωνσταντίνοι τα αθώα κορίτσια και εκείνες θέλουν να τους παντρευτούν και να τους κάνουν παιδιά. Στο τέλος βέβαια εκείνες θα τους σπαμμάρουν. ;)
(να'ρθεις να τη φιλήσεις η ίδια. παραγγελιές δε δέχομαι! χαχα)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με το σχόλιό σου στο σχόλιό μου. Ακόμα περισσότερο γιατί συμφωνώ πως "καζαντζακίζει" η φράση. Ακόμη και αν "ψωνίζει" λίγο η συσχέτιση :)

Ελίζα-gaitanaki είπε...

Καλημέρα! σε γνωρίζω σήμερα πρώτη φορά μέσα από τους μαμαδες, μπαμπάδες και χαίρομαι τόσο πολύ γιατί με άγγιξες με τα πρώτα 2 ποστ που διάβασα. Εύχομαι να τα "λέμε".

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Σκουντούφλα (μπαμπάδες-μαμάδες), ανάγνωση (το παρόν), υπόκλιση (με μέτρο, για τη μέση), αποχώρηση (light jumping γιατί ακούγεται πιο εντυπωσιακό στα ξένα).

Niemandsrose είπε...

@Ελίζα-gaitanaki, σ' ευχαριστώ πολύ. :) Να τα λέμε, να τα λέμε.

@ΤΖΩΤΖΙΟΥ, :) Πολύ χάρηκα για την επίσκεψή σας, συνοδοιπόρε