29/4/12

αγαπητέ δημοκράτη

Στις 6 Μάη οι πολίτες αυτής της χώρας θα ασκήσουν το ύψιστο συνταγματικά κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμά τους, το δικαίωμα του εκλέγειν. Την ίδια στιγμή, που προσδοκούν ως άλλη ανάσταση νεκρών, Χριστιανοί γαρ, τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, οι χρήστες των social media επιδεικνύουν έναν ασυγκράτητο ζήλο να πείσουν -ή και να μεταπείσουν- το εκλογικό σώμα: α) να μην ψηφίσει λευκό ή άκυρο, β) να μην κάνει αποχή, γ) να μην ψηφίσει ένα από τα δυο -μάλλον πάλαι ποτέ- μεγάλα κόμματα, δ) να μην ψηφίσει ακροδεξιά κόμματα. Δια της εις άτοπον απαγωγής δηλαδή να ψηφίσει τους νεοφιλεύθερους ή Αριστερά, αφού αυτά τα δυο ρεύματα έχουν και την μεγαλύτερη επιρροή στα social media, χρησιμοποιώντας το μέσο ως μια εναλλακτική πλατφόρμα ανέξοδης προπαγάνδας και διαφήμισης. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Και το καλοκαίρι του 2007 τα ίδια συνέβαιναν κατά την προεκλογική περίοδο.

Φέτος, με το γνωστό ελληναράδικο χιούμορ, έχουν κυκλοφορήσει  π.χ. και κάτι αστειάκια τύπου κλειδώστε στο σπίτι τους γέρους που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που δεν είναι για γέλια. Γνωστό ότι και τα αστεία που επιλέγουμε να πούμε, κάτι προδίδουν απ' αυτό που είμαστε, ναι;  Και μια που θυμήθηκα το αλησμόνητο 2007 της ΝΔ, ας θυμίσω και το χιούμορ του Αλογοσκούφη, που διαμαρτυρήθηκε αστειευόμενος ότι η οθόνη δε δείχνει έναν άνθρωπο αλλά έναν...μαύρο. Τι ωραίο αστείο πραγματικά, διαχώριζε τον άνθρωπο από το νέγρο. Ομοίως τα προεκλογικά μας χωρατά κάτι δείχνουν για τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά. Ομοίως αυτή η φανατική αποστροφή από το δικαίωμα της αποχής από τις εκλογές ή την ψήφιση λευκού/(εσκεμμένου) άκυρου επίσης κάτι δηλώνει. Πέρα από τα ωραία αυτά αστεία, κυκλοφορεί σε πολλές ακόμα μορφές ένα συγκεκριμένο είδος προπαγάνδας με εκβιασικά διλήμματα, ίδια με αυτά που διδάσκουν οι πολιτικάντηδες που καλούμαστε να ανατρέψουμε με την ψήφο μας.

Δηλώνει, αγαπητέ μου δημοκράτη, ότι δε σέβεσαι την ελευθερία επιλογής του άλλου που, μάντεψε, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το ζήλο σου να πείσεις το ακροατήριό σου να πάει να ψηφίσει. Και ακόμα, αν ας πούμε σε προηγούμενες εκλογές (κυρίως δημοτικές παρά βουλευτικές) κάποιοι κατηγορήθηκαν -από τη γνωστή μερίδα των ζηλωτών ψηφοφόρων στην οποία ανήκεις- πως έβρισκαν ευκαιρία να πάνε να φάνε φρέσκο ψάρι παραλιακά και να πιούνε ούζα αντί να ασκήσουν το ultimate δικαίωμα της ψήφου, τώρα, σ΄ αυτές εδώ τις εκλογές που έρχονται, και ο πιο απολιτίκ -αν δεχτούμε τέτοιους όρους- έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης. Έτσι, αν αποφασίσει κάποιος πως προτιμά την αποχή ή το λευκό σημαίνει πως εκφράζει τη βαθιά του δυσαρέσκεια για το πολιτικό σύστημα, για το οποίο κάθε χαρακτηρισμός περισσεύει. Και την έκφραση της λαϊκής βούλησης, αν  υποτίθεσαι τη σέβεσαι συλλογικά, πρέπει να τη σέβεσαι και ατομικά, αγαπητέ δημοκράτη. Η συνειδητή αποχή, περισσότερο, τα εσκεμμένα άκυρα και τα λευκά, εκφράζουν κάτι το οποίο, αν μη τι άλλο, οφείλεις να το ακούσεις με μεγάλη προσοχή αντί να προσπαθήσεις να το χειραγωγήσεις. Δεν βίωσες εσύ πιο επώδυνα την κρίση και δεν είσαι εσύ πιο πολιτικοποιημένος από τον άλλο που αποφασίζει πως να μην ψηφίσει κάποιο πολιτικό κόμμα, αγαπητέ δημοκράτη...





12 σχόλια:

Raylan είπε...

Συμφωνώ στην κύρια βάσηόσων γράφεις ,αλλά η αποχή , το λευκό ή το άκυρο που φυσικά είναι αναφαίρετο δικαίωμα επιλογής του καθενός θα έστελναν το μήνυμα αν το εκλογικό σύστημα ήταν διαφορετικό.
Με το συγκεκριμένο σύστημα αυτές οι επιλογές ´´καίγονταί´´ για χάρη του πρώτου κόμματος και πολύ φοβάμαι ότι αυτού του είδους το μήνυμα δεν θα φτάσει ποτέ στους παραλήπτες.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Sraosha είπε...

"εις άτοπον απαγωγή", και όχι, βεβαίως, 'επαγωγή'.

Χειρότερη από ένα λάπσους είναι η λανθασμένη διόρθωση ενός λάπσους.

Ανώνυμος είπε...

@Shraosha: Μην την έχετε και Ευαγγέλιο τη Wikipedia.

redigo, egi, actum, ere (re-ago): Επανάγω, επαναφέρω τινά ή τι (Λατινοελληνικό Λεξικό Κουμανούδη, εκδ.1873, σελ. 262).

Αντιθ.: abigo,egi,actum,ere: απάγω -θα ήταν λοιπόν abductio. (ο.π. πιο πάνω).

Άλλωστε και ο συγκεκριμένος συλλογισμός (που χαρακηρίζεται έτσι)είναι επαγωγικός και όχι παραγωγικός.

Sraosha είπε...

Σας βεβαιώνω ότι δεν το βρήκα στη wikipedia.

Кроткая είπε...

Απολύτως σέβομαι κάθε επιλογή κάθε ανθρώπου, είτε είναι προϊόν βαθείας σκέψης, είτε είναι προϊόν παρόρμησης, είτε είναι μόδα, ή οτιδήποτε. Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να πράξει ως αυτός νομίζει ορθώς.
Είναι δικαίωμά μου αναφαίρετο να διακινώ την άποψη μου στο διαδίκτυο, στα καφενεία ή στα μπαρζ και να προτείνω στους ανθρώπους να διαβάσουν κείμενα που στηρίζουν την άποψή μου.
Είναι δικαίωμά τους να τα διαβάσουν, να ακούσουν την άποψή μου, να επεξεργαστούν τα επιχειρήματά μου, να τα απορρίψουν ή να τα πετάξουν αχρησιμοποίητα στα σκουπίδια.

Και να πράξουν ως αυτοί κρίνουν σωστό.

Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν κατόπιν για το αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας και την πολιτική που αυτό το αποτέλεσμα θα εφαρμόσει, αν αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε αυτή την διαδικασία ή την ακύρωσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για την ακρίβεια, μπορούν να διαμαρτυρηθούν όσο θέλουν. Απλώς εγώ δεν ασχοληθώ. είχαν την ευκαιρια να επηρρεάσουν το αποτέλεσμα και δεν την αξιοποίησαν. Τόσο απλά.

Кроткая είπε...

α, και για να μην παρεξηγηθώ, φυσικα και διαφωνω κάθετα με τις λογικές "κλειδώστε τους παπούδες" που έρχονται σε ευθεία αντίθεση ακριβώς με το σεβασμό της επιλογής.

Кроткая είπε...

α, και για να μην παρεξηγηθώ, φυσικα και διαφωνω κάθετα με τις λογικές "κλειδώστε τους παπούδες" που έρχονται σε ευθεία αντίθεση ακριβώς με το σεβασμό της επιλογής.

spiral architect είπε...

Σε όλα τα αυθεντικά αναλογικά εκλογικά συστήματα (ακόμα και σε αρχαιρεσίες σωματείων) τα λευκά και η αποχή δεν προσμετρώνται. Αν προσμετρούνταν και επιμεριζόντουσαν, θα δημιουργούνταν κενές έδρες - της αποχής και του λευκού - χωρίς νόημα ύπαρξης πέρα από τη μελλοντική δυσλειτουργία του οργάνου βουλής ή σωματείου.

Άρα - εκ των πραγμάτων - τα λευκό και το άκυρο δεν το λαμβάνει κανείς σοβαρά υπ' όψιν του, όσο και αν αυτές οι ενέργειες είναι νομοθετικά κατοχυρωμένες έχοντας τη δυνατότητα να ρίξεις λευκό (ή και άκυρο) ή να πας για κοκορέτσια και μπυροκατάνυξη. Έτσι μπορούμε να φτάσουμε στην ακραία περίπτωση όπου όλοι οι ψηφοφόροι ρίξουν λευκό, άκυρο, ή απέχουν και ένας ρίξει ένα έγκυρο ψηφοδέλτιο.
Τι γίνεται τότε; 300 έδρες του ίδιου κόμματος. Μα ... θα πει κανείς. Sorry μάγκες αλλά η κολλεγιά είναι νομοθετημένη. Ας ψήφιζες!

Τώρα, για το αν σέβομαι-σέβεσαι-σεβόμαστε την ελευθερία επιλογής του άλλου, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς, γιατί η άποψη ότι "η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου" αποτελεί μια καλή και user friendly συμπύκνωση της αστικής αντίληψης για τον άνθρωπο. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, το άτομο θεωρείται αυτόνομη προσωπικότητα που αγωνίζεται για το προσωπικό του συμφέρον, το οποίο έχει ως θεμέλιο - κατά βάση - την ιδιωτική ιδιοκτησία. Tα άτομα της αστικής ανθρωπολογίας, συνεπώς, θεωρούνται ξένα, αν όχι εχθρικά μεταξύ τους, σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο όπου η έννοια του κοινού συμφέροντος είναι πλασματική. Έτσι όμως το άτομο μένει μετέωρο, χωρίς κοινωνικούς δεσμούς και η ανθρώπινη, ιστορικά κατακτημένη ουσία του εκκενώνεται από το θετικό της περιεχόμενο. H ελευθερία, με την προηγούμενη έννοια, είναι αρνητική. Eίναι η άρνηση της μαρξιστικής αντίληψης, κατά την οποία η ελευθερία του ενός είναι προϋπόθεση για την ελευθερία του άλλου. H έννοια της ελευθερίας δεν μπορεί να νοηθεί έξω από το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και προπαντός των σχέσεων ιδιοκτησίας. H "ελευθερία" του ατόμου που μάχεται για το προσωπικό του συμφέρον είναι συνεπώς η άρνηση μιας ουσιαστικής, θετικής ελευθερίας θεμελιωμένης στο κοινό συμφέρον και στη συλλογική προσπάθεια.

Τροφή για σκέψη το μυθιστόρημα του σχωρεμένου Ζοζέ Σαραμάγκου: "Περί φωτίσεως".

Πάτε λοιπόν να ψηφίσετε σε μια πραγματικά έγκυρη δημοσκόπηση όπως οι εκλογές. Έτσι κι αλλιώς το μέλλον μας θα κριθεί στην κοινωνία και στους δρόμους.
(και sorry για το σεντόνι)

ΑΝΤΩΝΗΣ Σ. είπε...

Μιας που έκανα την παλικαριά και διάβασα την κουβέντα του 2007 (πολύ ενδιαφέρουσα πρέπει να πω, ειδικά για μένα που μπήκα στα μπλογκς ακριβώς εκείνο το Σεπτέμβρη και ακριβώς χάρη σε όλους εσάς, διότι ως τότε θεωρούσα το διαδίκτυο παιχνίδι για κυβερνοφρικιά) θ' αφήσω μια απάντηση κι ας περιττεύει

Κατανοώ την "αισθητική" σου αντίδραση, ειδικά απέναντι στα μηνύματα τύπου "Προωθήστε το!" που κι εμένα με χαλάνε πολύ και -εννοείται- δεν τα προωθώ ακόμα κι αν συμφωνώ με τα συμφραζόμενα

Στις εκλογές του 2009 έριξα άκυρο, θεωρώντας πολύ πιο ξεκάθαρο το μήνυμά του από της αποχής, καθότι, εκτός από τους "απολιτίκ" που αναφέρεις, στις εσπευσμένες εκλογές υπάρχει μια τεράστια μερίδα ετεροδημοτών ψηφοφόρων που απέχουν λόγω δυσβάσταχτου κόστους μετακίνησης -κρίνω ωστόσο ότι τούτη τη φορά υπεισέρχεται ένας διαφορετικός παράγοντας. Τον αναφέρω επειδή πιστεύω ότι και πολύ κόσμο αφορά και το μένος της αντι-δικομματικής προπαγάνδας σε μεγάλο βαθμό δικαιολογεί: είναι ο παράγοντας του θυμού. Ο παράγοντας του "δεν ανέχομαι την κοροϊδία!". Με άλλα λόγια, ακόμα και κάποιος -όπως εγώ- που ξέρει ότι δεν μπορεί μέσω αυτών των εκλογών και αυτής της δημοκρατίας να αλλάξει ο,τιδήποτε ουσιαστικό, επιθυμεί να πετύχει έστω αυτό το ελάχιστο: να επιστρέψει ένα μέρος του πόνου σ' αυτούς που μόνον έτσι μπορούν να πονέσουν. Νομίζω ότι με εννοείς.

Πέραν αυτού, έχεις κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεσαι λόγω και έργω την αλήθεια σου -αν κάποιος δεν το αντιλαμβάνεται, προφανώς είναι αυτός που έχει το πρόβλημα. Αν χλευάζει τη διαφορετικότητά σου, μάλλον δεν αξίζει να ασχολείσαι μαζί του. Αν όμως, κάνει απλώς λίγη "φασαρία" παραπάνω μ' έναν τρόπ αδέξιο και συχνά αντιαισθητικό, δείξε επιείκια. Δεν έχει άλλο από τούτη τη σφεντόνα εκεί που οι "άλλοι" έχουν τα κανόνια των μμε. Φιλικά, τρελός.

Immortalité είπε...

Η συνειδητή αποχή, περισσότερο, τα εσκεμμένα άκυρα και τα λευκά, εκφράζουν κάτι το οποίο, αν μη τι άλλο, οφείλεις να το ακούσεις με μεγάλη προσοχή αντί να προσπαθήσεις να το χειραγωγήσεις.

Δείξε μου το κριτήριο με το οποίο διακρίνεις τη συνειδητή αποχή από την ωχαδερφίστικη και απολιτίκ συμπεριφορά και θα τη σεβαστώ πρώτη. Όλα δεκτά, αλλά η αποχή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτική θέση. Θα είναι πάντα ένα συνονθύλευμα από "συνειδητούς" και ασυνείδητους. Ή συνειδητά ασυνείδητους. Διαβάζεται και έτσι.

sotosblog είπε...

:-)Και αν θες, δες http://wp.me/p2i0lO-80