οι νικητές

Ήταν το φεγγαρόμελόν μας, όπως το λέει στην Ψυχολογία Συριανού συζύγου ο Ροϊδης. Ποιος να μας τό 'λεγε. Εμείς οι δυο, που λιγότερο από ένα χρόνο πριν είχαμε αποφασίσει να αναχωρήσουμε για το Round the World Trip, θα φτάναμε να κάνουμε ταξίδι του μέλιτος καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα μακριά απ' το πατρικό. Αν το δεις αλλιώς, μετά την Ανδαλουσία και την Κορσική, δεν είναι άσχημος προορισμός η Κρήτη. Μόνο που αυτό που έχεις δε το εκτιμάς. Και αυτή η παραδοχή ανατρέπεται όταν αυτό που έχεις είναι ένα παιδί. Δεν περνάει μέρα που να μη το εκτιμάς.

Με την κοιλιά τότε στον όγδοο μήνα -ποιος εγώ που δεν ήθελα να κάνω παιδιά ποτέ, τόσο ανόητη- σε ακριβά bungalows -ποιοι εμείς που καταδεχόμαστε μόνο κάμπινγκ- με μια βέρα από λευκόχρυσο έκαστος -ποιοι εμείς που περιφρονούσαμε όσους περιέφεραν τα σύμβολα των δεσμών τους στα δάχτυλα- βουτούσαμε στην πισίνα από θαλασσινό νερό -ποιοι εμείς που περιγελούσαμε όσους προτιμούσαν τις πισίνες απ΄τη θάλασσα για τα μπάνια τους. Μας πλησίασαν δυο γεροντάκια κάποιο πρωινό.

Στο ξενοδοχείο των πέντε αστέρων έκαναν διακοπές αυτοί οι δυο άνθρωποι που πουλούσαν φρούτα και λαχανικά στη λαϊκή και που είχαν γίνει σχεδόν θετοί γονείς για τα τρία εγγόνια τους που άφησε ορφανά η κόρη τους, αφού τριάντα χρονών, σκοτώθηκε σε τροχαίο. Αργότερα, έχοντας καταφέρει να αλλάξουμε θέμα, έχοντας δείξει το θαυμασμό μου για τα κουράγια τους, το πιο απλό: να ξυπνάς μια ζωή τα χαράματα, άσε όλα τα άλλα, αυτό το γέρικο κορμί που έβλεπα να επιπλέει στα καλοπληρωμένα ύδατα, θα επανερχόταν "τι να το κάνεις, ας είχα εγώ την κορούλα μου..." Κι από κείνη τη στιγμή, έχοντας μια κόρη αγέννητη ακόμα, απέκτησα πιο αιχμηρή επίγνωση της πιο σκληρής μοίρας: να χάσεις το παιδί σου.

Το σούρουπο κάποιας από τις επόμενες μέρες, θα χάζευα με δέος τα πελώρια κύματα που έσπαζαν στα βράχια και τις φιγούρες απ' τους τουρίστες, στο βάθος, όρθιοι να παρατηρούν κι εκείνοι το ίδιο θέαμα. Και πώς μου είχαν φανεί τόσο μικρά και τόσο ανίσχυρα τα ανθρωπάκια μπροστά στη φύση, τι ψευτιές που είμαστε μπροστά στη δύναμή της. Αλλά μετά, μες στο σκοτάδι που απλωνόταν πηχτό, τον αέρα που σφύριζε όλο και πιο εφιαλτικά, τους γδούπους απ΄τα κύματα, είπα πως εμείς κυρά θάλασσα, όσο απέραντη και άγρια και αν γίνεσαι, σε έχουμε μετρημένη απ' άκρη σ' άκρη και σε πατάμε με τα πλεούμενά μας. Κι έτσι χαμογέλασα αυτάρεσκα. Όπως οι νικητές ενός άνισου αγώνα.

Πριν λίγες μέρες, το κοριτσάκι εκείνο που φώλιαζε τότε μέσα μου, ζήτησε να της πω πώς φτιάχνονται τα αυτοκίνητα. Οι γνώσεις μου ήταν ελλιπέστατες ακόμη και για τριών χρονών παιδί. Κι έτσι σκέφτηκα να καλύψω την αμάθειά μου, δείχνοντας της ένα βίντεο που θα ψάρευα στο web. Βρήκαμε ένα κλιπάκι από ντοκιμαντέρ σε αυτοκινητοβιομηχανία που έδειχνε κάποια θεόρατα μαύρα ρομπότ να τοποθετούν τα εξαρτήματα του αυτοκινήτου. Στο τέλος, ένα γεροντάκι με στολή μάστορα πλησιάζει με τον αργό βηματισμό ενός ηλικιωμένου το σκαρί του αυτοκινήτου που έχουν συναρμολογήσει οι μεταλλικοί γίγαντες με περισσή ευκολία και ακρίβεια, και επιθεωρεί. Μια κατατραπακιά να του έδινε με το ένα χέρι του το ρομπότ, το γεροντάκι θα βρισκόταν στα κυπαρρίσια. Και πάλι το ίδιο αυτάρεσκο χαμόγελο, όπως πριν τέσσερα χρόνια, με το κύμα: εμείς σας επινοήσαμε, εμείς σας κατασκευάσαμε, εμείς σας χρησιμοποιούμε, εμείς άμα θέλουμε σας πετάμε σε μια υψικάμινο και γίνεστε μεταλλικός χυλός. Εμείς είμαστε οι νικητές.

Ποτέ δεν πίστευα πως η απλή ανάγνωση μιας είδησης θα μου προκαλούσε κυριολεκτικά εμετό. Το πρωί, διάβαζα για έναν κανίβαλο στο Σικάγο που έπεσε πάνω σε έναν άλλο άνδρα στο δρόμο κοινή θέα, γυμνοί κι οι δυο, μάλλον από ναρκωτικό που σε κάνει να νιώθεις πως φλέγεσαι μες στα ρούχα σου, και τα ξεσκίζεις, και του έτρωγε το πρόσωπο. Η περιγραφή για το θύμα απ΄τους γιατρούς ήταν γλαφυρή. Διαβάζοντας πως στο μέτωπό του δεν υπήρχε πια κρέας και πως ήταν φαγωμένος ως το λαιμό, έτρεξα στη λεκάνη και ξέρασα τον καφέ. Κι έφτασε κάτω απ' τη γη η αποστροφή μου για την ανθρώπινη φύση. Κι έπειτα θυμήθηκα το κύμα και το ρομπότ. Η μηχανή και η φύση ποτέ δε θα μου προκαλούσαν εμετό. Μόνο ο άνθρωπος . Αλλά και τον κανίβαλο, που λένε τα μμε, κάποια μάνα τον έχασε μετά από τόσους πυροβολισμούς απ΄την αστυνομία...