Ακόμα και παιδάκι πνιγμένο νά' σαι δε θα ξεκολλήσει από πάνω σου η βδέλλα του λαθραίου. Θα σου πίνει το παγωμένο αίμα, το αίμα με το κατώτερο DNA. Και μη μου λες έχεις δυο πόδια, δυο χέρια και όλα αυτά που λέγανε οι σοφιστές της αρχαιότητας για να δείξουν πως όλοι άνθρωποι είμαστε και όλοι ίσοι. Δεν μας έφτασαν 27 αιώνες να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, να το κάνουμε κτήμα μας. Δεν έχουμε συνείδηση, μόνο κτήματα έχουμε. Τα κτήματά μας απειλούνται με την κρίση. Και η συνείδησή μας είναι σε υποθήκη. Θα μας την επιστρέψει η Τρόικα στην αποπληρωμή ως Ευρωχρέη πολίτες.
Λοιπόν, διάλεξε: ή θα σε σιχτιρίσουμε και νεκρό ακόμα, με τη σοφή μας λαϊκή ρήση "ήθελες τα και έπαθές τα", δικαιώνοντας όχι εσένα αλλά το θάνατό σου, ή θα σε κατευοδώσουμε με ένα "ο θεός να αναπαύσει την ψυχούλα σου", θα παραστήσουμε για λίγο τις χαροκαμένες χήρες, έτσι για τα μάτια του κόσμου, ωσάν αυτό που έπαθες να ήταν καμια θεομηνία.
Απολιτίκ κι ανέξοδα.
Ψυγεία πάνω απ΄όλα. Όσο έχουμε τα ψυγεία μας, δε φοβόμαστε τίποτα. Θα βουτάμε μέσα τους και μια μέρα θα λιώσουν οι πάγοι του καταψύκτη και θα μας πνίξουν. Κι εμάς.
Και καθώς πνιγόμαστε στην κλεισούρα του ιδιωτικού μας βίου, στα επιπλοδάνεια, τα απορρυπαντικά, τα ενσταντανέ του γάμου μας και τα εικονίσματα, οι φασίστες θα φαντασιώνονται να κακοποιήσουν πριν τελικά ξεκοιλιάσουν μωρά μεταναστών και των αριστερών...φονιάδων.
Και τώρα τι κάνουμε. Μπορούμε να γεννάμε, να αγαπιόμαστε, να ερωτευόμαστε, να γελάμε, να γινόμαστε φίλοι, να χαιρόμαστε όταν ο φασισμός είναι εδώ με κοντάρια, σημαίες, στιλέτα και σιδηρολουστούς; Δε μπορούμε. Πρέπει.
"Βάλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει, σ' ό,τι σου τρώει την ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτήΖήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά, στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες, ραγισμένοι ουρανοί"
2 σχόλια:
Σπουδαίο κείμενο. Κραυγή.
Δεν θα μείνει τίποτα αναπάντητο.
Δημοσίευση σχολίου