26/1/13

τα αστεία και η φάρσα

«Τα περιστατικά λοιπόν, εκτός του ότι συμβαίνουν, του ότι υπάρχουν, λένε και κάτι;»
 
«Το αστείο» - Μίλαν Κούντερα 


Στην τελευταία σελίδα της «Ελευθεροτυπίας» δέσποζε κάποτε η Μαύρη Τρύπα, η λαοφιλής στήλη του γνωστού δημοσιογράφου και μετέπειτα εκπομπάρχη, κομιστή, εκδότη - που αναρωτιέμαι, με την ευκαιρία, ποια ιδιότητα του απέφερε το μεγαλύτερο οικονομικό κέρδος. Η Μαύρη Τρύπα, που με τα λογοπαίγνια και τα αστειάκια της για τις ξανθές, τους Αλβανούς, τους μαύρους, τους Εβραίους, τους gay και τις κρεβατοκάμαρες των επιφανών, μεσουράνησε στη δεκαετία του '90. Αρα κάποιοι γελούσαν με τα αστεία του.
Ο «οικονομικός συντάκτης», αν και προερχόμενος από την ΚΝΕ, μέσα σε μία δεκαπενταετία εξελίχθηκε στον πλαισιωμένο από το κωστοπουλικό γκλαμουράτο κιτσαριό παρουσιαστή και οικοδεσπότη όποιου ξέβραζε το μιντιακό κύμα στον αφρό της δημοσιότητας. Σήμερα είναι ο εκδότης των πηχιαίων ρατσιστικών τίτλων στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας του, και μάλιστα σε συνθήκες ανόδου του νεοναζισμού. Παγώνουν τα χαμόγελα. Τα καλαμπουράκια του δεν ήταν ποτέ αθώα.
Ούτε τα δικά μας. Ως κομιστής, λίγο μετά την απόπειρα αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου, διακήρυττε βαρύθυμος από το γυαλί: «Αυτή η υπόθεση ξεκίνησε με αίμα και θα τελειώσει με αίμα». Κι αναρωτηθήκαμε τότε αν εννοούσε ότι θα του έρθει περίοδος. Χιουμοράκι. Δεν μας έπεισε, βλέπεις, πως θα προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Γιατί, όπως αποδείχτηκε και από τα γεγονότα, ήταν άλλο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα για να εκμαιεύσει τη συμπόνοια του τηλεθεατή, υποδυόμενος, αποτυχημένα βέβαια, το ρόλο του μελλοντικού αυτόχειρα. Μετά, δοκίμασε άλλο τρικάκι, απ' αυτά που μεταχειρίζεται καλύτερα. Τα αστειάκια. Κάλεσε στην εκπομπή του τον κατοπινό υποψήφιο βουλευτή του ΛΑΟΣ, τον αυτοαποκαλούμενο «Φιλιππινέζα του Ρουβά», για να διακωμωδήσουν την υπόθεση. Και θα γέλασε κόσμος.
Ο Θέμος Αναστασιάδης είναι από τα πιο ακραία παραδείγματα όχι μετάλλαξης αλλά αποκάλυψης ενός ολόκληρου χώρου, που προφανώς δεν ταυτίζω με τους αριστερούς, μια πρόσκαιρη ιδιότητα που κι ο ίδιος εξάλλου αποποιείται. Εκπροσωπεί όμως το σμήνος του μεταγενέστερου «δηλωσία», εκείνου που απεμπόλησε με ευκολία τις αξίες και τις αρχές με τις οποίες εμφανιζόταν ανέξοδα να εμφορείται, υποτίθεται. Και δεν τις απαρνήθηκε γιατί λύγισε από τους άγριους βασανισμούς του κάθε Μάλλιου και Μπάμπαλη στην ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας, αλλά γιατί σαγηνεύτηκε από την επαγγελία μιας ζωής χωρίς αυτό που τους ήταν μέχρι πριν τα 80s μέγγενη: το πολιτικό. Του πολιτικού ως ματιά.
Το βλαχομπαρόκ lifestyle παρεισέφρησε και σε μεγάλο βαθμό κυριάρχησε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, αντιστοιχώντας παράλληλα προϊόντα της μεταπολιτευτικής κουλτούρας με συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους (ΚΚΕ ή αναρχικό, δεν έχει σημασία), αρκεί να μην υπάρχει συναλλαγή, να περιθωριοποιηθεί, επιβάλλοντας το απολιτίκ ως όρο στο δημόσιο λόγο και όχι μόνο. Ο δρόμος προς τα σημερινά απεταξάμην την «κουλτούρα της μεταπολίτευσης» από τον κυρίαρχο χυλό, από χίπστερ μέχρι σκληροπυρηνικούς νεοφιλελεύθερους, είχε στρωθεί.
Συγχρόνως, η ανερμάτιστη πολιτικά πρόσληψη της λογοτεχνίας που προέκυψε δημιούργησε ένα κοινό που εκτόξευε σε πωλήσεις την πεζογραφία του πετί μπουρζουά. Ολη αυτή η πορεία στον καταχρηστικά ερμηνευόμενο ως μεταμοντέρνο λόγο -ή με το μεταμοντέρνο ως προκάλυμμα- ασφαλώς και θα λειτουργούσε έπειτα ευνουχιστικά ως προς βαθιά πολιτικοποιημένα και πολιτικά κείμενα. Τα σημερινά.
Και πια ακούμε τον πανικόβλητο λόγο ενάντια στη στράτευση όσων απεκδύθηκαν τον αριστερό μανδύα και το πολιτικό γενικότερα και αναδείχθηκαν στη δημόσια σφαίρα ως ουδέτεροι, αποστασιοποιημένοι διανοούμενοι και γραφιάδες. Μα δεν πρόκειται για στράτευση. Σήμερα δεν έχουμε άλλη εκλογή από το να πάρουμε θέση. Κι ας σπεύδουν να αποσοβήσουν τον κίνδυνο να απογυμνωθούν πολιτικά. Είναι πολύ πια αργά για όλους. Η ιστορικότητα των στιγμών δεν αφήνει περιθώρια για άλλα μασκαρέματα. Κρινόμαστε όλοι. Κι από τα ήσσονος σημασίας. Προπάντων από αυτά.
Στην εποχή της αγοραίας αριστεροφροσύνης χώρεσαν όλοι. Το νου μας μόνο, γιατί, αν ισχύει η ρήση του Μαρξ πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται τη δεύτερη φορά σαν φάρσα, δεν θα γελάσει κανείς.


3 σχόλια:

VAD είπε...

Πόσο δίκιο ειχαν οι παλιοί Ρηγάδες,που τον γιαούρτωσαν την εποχή της Μαυρης Τρύπας,οταν ειχε αρχίσει να δειχνει το βρωμερό του προσωπο!

Michael_Sc είπε...

Φοβούμενος ότι κατέληξα στα spam σου, στο ξαναστέλνω. Αν πάλι δεν απαντήσεις, θα καταλάβω. Το ποστ μου πάντως στο φέησμπουκ, το έσβησα.

Νήμαντζ,

wow. Η απάντησή σου κι αν είναι ευχάριστη έκπληξη. Η κολλητή μου φίλη με την οποία μοιράστηκα τη στεναχώρια μου για την παρεξήγησή μας, μου είπε χαρακτηριστικά ότι "είναι κρίμα, γιατί ο μόνος που κερδίζει από όλο αυτή την ανακατωσούρα είναι εκείνο το αρχίδι ο Άδωνις" και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Ο ανθρωπος είναι ένα κινούμενο τρολ - γιατί τρολιά είναι το να βγάλω εγώ φωτογραφία με τον Σαμαρά και να την ποστάρω γράφοντας ότι είναι ο φίλος μου...
Σου ξαναλέω, κατανοώ πλήρως την απογοήτευση που ένοιωσες , εδώ εγώ που τον ξέρω τον Σταμ - ξέρω ας πούμε ότι χλεύαζε τη Μπακογιάννη όταν εκείνη ήταν Δήμαρχος Αθηνών και της έστελνε κάθε μέρα δελτίο τύπου με αστείες ειδήσεις "Σήμερα ο κ. Κραουνάκης θα γευματισει και θα ρευτεί τρεις φορές" τέτοια- και παρόλα αυτά μούδιασα όταν είδα την φωτό. Μου έχει συμβεί ξανά με τον Σαββόπουλο αυτό το let down, ξέρεις που λες "¨αυτόν θαύμαζα";

Σε όσα γράφεις:
// Και τώρα όμως που σου απαντάω είμαι αμφίθυμη ως προς τη στάση σου. Ενώ μου άρεσε η ξήγα σου και το ότι μου έγραψες, από την άλλη οι παρατηρήσεις σου ήταν άδικες και υπερβολικές.//

Αν μπορούσαμε να συνομιλήσουμε κοιτώντας ο ένας τον άλλον, δεν θα είχες καμία αμφιβολία για μένα ούτε εγώ για σένα - τέτοιες (ουτε καν) διενέξεις, είναι κοινός τόπος σε ανθρώπους και παρέες που διέπονται από παρόμοιες μυθολογίες (σου αρέσουν τα τραγούδια του;) και τύχει να συζητάνε φιλικά γύρω από ένα τραπέζι λέγοντας "μα, κοίτα τώρα, αυτός έκανε το τάδε, έχασα πάσα ιδέα" ΄κάπως έτσι το φαντάζομαι... Αλίμονό μας αν αρχίσουμε να ρίχνουμε στη θάλασσα με μαι πέτρα στα πόδια ο ένας τον άλλον επειδή οι γύρω μας μπορεί να είναι ακραιφνείς μαλάκες.
Όσο για το ότι δεν γνωριζόμαστε και in RL, θεωρώ ότι φταίω εξ ολοκλήρου εγώ - γιατί όλο έλεγα ότι θα έρθω σε κάποια παρουσίασή σου, αλλά ειδικά αυτή την εποχή που δουλεύω βράδια, συνήθως είμαι κατάκοπος , ξυπνάω αργά και δεν βγαίνω από το σπίτι παρά για να πάω στα μπαράκια που παίζω. Θέλω όμως, να συναντηθούμε όλοι εμείς που αισθάνομαι ότι συγγενεύουμε -ο Σραόσα, ο Κσοτίνιο (έχουμε κάνει τηλ. συνέντευξη και τους είχα φιλοξενήσει στο STATUS, αλλά δεν έτυχε να βρεθούμε ποτέ!), ο Old Boy... αν και γενικά θα αισθάνομαι μειονεκτικά γιατί θεωρώ ότι δεν έχω ούτε την εμβρίθεια ούτε το ταλέντο που χαρακτηρίζει τον καθένα από εσάς.

(συνεχίζεται)

Michael_Sc είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.