Ατσιού

Η πρώτη της ψυχαναλυτική συνεδρία. Σε όλη τη διάρκεια ο αναλυτής φταρνιζόταν. Στο τέλος του 45λεπτου της ζήτησε μια χάρη. Αν γίνεται να μην φοράει άρωμα όταν τον επισκέπτεται. Έπασχε από αλλεργική ρινίτιδα. Εκείνη θα πρέπει να ανασήκωσε το φρύδι ή να γούρλωσε τα μάτια ή να αναδεύτηκε στην καρέκλα της, γιατί ο αναλυτής έσπευσε να την καθησυχάσει. Το άρωμά της ήταν πολύ όμορφο, το απολάμβανε, ήταν πραγματικά αισθησιακό, αλλά ερέθιζε αυτή την αλλεργία που τον ταλαιπωρούσε.

 

Έπειτα σηκώθηκε, φόρεσε το παλτό της, πέρασε την τσάντα της στον ώμο και του ανακοίνωσε την ερμηνεία της. Ο οργανισμός του αντιδρά όταν κάποιος του επιβάλλεται δια της οσμής στο προνομιακό του πεδίο και ακόμα χειρότερα όταν ο αναλυόμενος του επιβάλλεται επιχειρώντας να καλύψει την ουσία του με συνθετικά αρώματα. Ίσως, όπως ο Γκρενούιγ στο Άρωμα του Ζίσκιντ, να αναζητούσε την πεμπτουσία της αυτεπίγνωσης συλλέγοντας το βαθύτερο, το πιο σκοτεινό, το πιο μύχιο κι ανομολόγητο άρωμα που ανέδιδε η ύπαρξη των αναλυόμενων.

 

Κάθησε στο γραφείο του. Συμπλήρωσε τη χειρόγραφη απόδειξη και την έτεινε κατά το μέρος της. Εκείνη την πήρε στα χέρια, διάβασε τα στοιχεία, έψαξε το πορτοφόλι της. Εισέπραξε το αντίτιμο της συνεδρίας από τον αναλυτή. Έψαχνε να του δώσει ρέστα.  "Έδωσες ρέστα σήμερα", της είπε εύθυμα και αποχαιρετίστηκαν για πάντα.