7/3/13

ταυτότητα

Για νά 'ρθει ως το σπίτι, που είχαμε μαζευτεί πέντε φίλοι, άφησε στο βενζινάδικο την ταυτότητά του γιατί δεν είχε να δώσει τα είκοσι ευρώ που έβαλε βενζίνα.

Πριν είκοσι τόσα χρόνια έφτιαχνα παζλ. Τώρα μαζεύω την καρδιά μου που γίνεται χίλια κομμάτια ξανά και ξανά και ξανά.

Έχω χάσει τον ύπνο μου. Όπως εκείνο το κομμάτι του παζλ που μου είχε κλέψει ο γάτος μου. Ώστε η εικόνα ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Κοιμάμαι τα ξημερώματα. Βλέπω εφιάλτες για την ταράτσα στη Μπουμπουλίνας και την Μακρόνησο. Βλέπω τανκς και ταγματασφαλίτες. Τα κομμάτια που λείπουν.

Μετά ξυπνάω και μαθαίνω πως ο νεοναζί είναι αθώος. Αθώος ο ναζισμός. Ακόμα και τα "αθώα" παιδικά σκίτσα του Ντίσνεϋ καταδικάστηκαν κάποτε. Η Δικαιοσύνη έρχεται από το μέλλον.

Χτες ονειρεύτηκα πως η ταυτότητα του φίλου έπαθε ανάφλεξη ανάμεσα στις τιμές του πετρελαίου.  Μας καταδίωκαν ναζήδες για την πυρπόλησή της και εισαγγελείς γιατί τους κάψαμε το μαγαζί. Μετά μάθαμε πως ήταν δικαστικό μέγαρο. Πως γέμιζε τα ρεζερβουάρ του ολοκληρωτισμού. Οι κάνουλες έσταζαν αίμα. Το βενζινάδικο ανατινάχτηκε, όπως το σπίτι του απόλυτου κακού στο Django, ο τιμωρός. Στο βάθος δυο σκιες φιλιούνται ακόμα.




2 σχόλια:

Swell είπε...

Αθώος λόγω αμφιβολιών γιατί ο νεοναζί ισχυρίστηκε ότι ήταν αλλού με το αυτοκίνητό του. Δεν κρίθηκε ως πειστική η μαρτυρία της μοναδικής αυτόπτου.

Τα συγκοινωνούντα δοχεία νομοθετικής, δικαστικής, εκτελεστικής εξουσίας και χρυσαύγουλων.

costinho είπε...

φωτιές καρδιές παλιοσίδερα κι ένας Θεός πάνω απ’ τ’ άδικο
άσε με εμένα στα σύννεφα σ’ ένα παλιό βενζινάδικο