"πατρίδα μου είναι που μίσησα"

Τις σκέφτομαι να μιλάνε στα παιδιά τους. Να τα προστάζουν, να τα προσηλυτίζουν, να τα ποτίζουν μίσος, μίσος για ό,τι δεν τους μοιάζει, ό,τι δεν είναι στα μέτρα τους, σε ένα αδιάκοπο κρεβάτι του Προκρούστη οι άλλοι, ό,τι περισσεύει πρέπει να τεμαχίζεται, να πέφτουν κεφάλια, τα κεφάλια, προπάντων τα κεφάλια, που γέμισαν εικόνες από τον ασυνόρευτο κόσμο, που γέμισαν ποίηση, που γέμισαν μουσικές, που γέμισαν σεκάνς και συναίσθημα από το σινεμά, και σκηνές από το θέατρο, που γέμισαν αράδες κι αράδες από τα βιβλία, που γέμισαν καταγραφές από τη βιωμένη ιστορία, που γέμισαν χρονολογίες, γεγονότα, που γέμισαν από ήρωες, που στούμπωσαν από ήρωες, και τα χέρια, τα χέρια που ανατρίχιασαν από κοινές συγκινήσεις, που έγιναν μαντήλια για το δάκρυ, που κράτησαν πανό, που έγιναν χωνί για τα συνθήματα, που σηκώθηκαν γροθιές στον αέρα, φοβίζοντας ποιον αλήθεια, τον άερα, τα αφεντικά τις είχανε σκυλάκια εκείνες όχι τις άλλες, αλλά τα χέρια τους ήταν πολλά, πολλά που ψήφιζαν, που σχεδόν νικούσαν, που μ΄όλο τον μηχανισμό του μίσους εναντίον τους, διάφανες ήταν κι οι συνομιλίες τους στα τηλέφωνα της παρακολούθησης, διάφανη ήταν κι η ζωή τους στους φακέλους της Ασφάλειας, διάφανες κι οι θέσεις τους κι οι δράσεις τους και τα πιστεύω τους, καθώς τα έλεγαν, διάφανα όλα και φτενές οι ασπίδες τους, να τις τρυπήσεις με την καρφίτσα  και να στάξουν αίμα, επιδερμίδες σκέτες οι πανοπλίες τους, άοπλες, δεν είχαν παρά η μια την άλλη, λέγανε στα ντοκιμαντέρ, χτυπούσαν ρυθμικά στους τοίχους των φυλακών, για να σπάσουν τη βαριά σιωπή που βρώμαγε μούχλα και σκατό, αλλά άντεχαν κι όταν τις ειδοποιούσαν πως θα εκτελέσουν τα παιδιά τους, που ήταν έξω, εικονικές εκτελέσεις μικρών παιδιών, για να σπάσουν, να λυγίσουν, με αυτή τη σάρκινη πανοπλία, άντεχαν, κι ούτε είχαν από πάνω τους κανένα δυνατό, να σπρώχνει χρήμα, να μεσολαβεί, να παίρνει τα τηλέφωνά του, να τις σώζει.

Τις σκέφτομαι να κάνουν έρωτα. Να στήνονται στα τέσσερα σαν πορνοστάρ, αλειμμένες με λάδια, σαν την πιο πένθιμη πορνό σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου, στο Requiem for a dream, να γίνονται θέαμα, για τον ένα, για τους πολλούς, ποιος ξέρει, σφάγιο, να δείχνονται, να μεσολαβεί ανάμεσα στα δυο κορμιά το μίσος, αλώβητο, άσβεστο, ανυποχώρητο, να κάνουν μίσος, να μην κάνουν έρωτα, δε μπορούν όλοι να κάνουν έρωτα, δε γίνεται, δε συνδέεσαι όταν είσαι βουτηγμένος στη λύσσα για τον άλλον, μόνο στήνεσαι, μόνο ανοίγεις τα πόδια, τουρλώνεις τα γοφιά σου, καβαλάς, και δε δίνεσαι, μονο ανταλλάσσεις λύσσα, ακατάλυτη, άρρηκτη, ακατεύναστη, δε θα εκτονωθεί με κανέναν οργασμό, ο οργασμός είναι πολεμική ιαχή, δεν είναι κορύφωση, είναι έπαθλο, είναι πόντοι στους πόντους του, δε λιώνει κανένας πάγος καθώς αγκαλιάζονται, μια φορά είδα δυο φίδια να κάνουν έρωτα, εγώ που τρέμω τα φίδια από παιδί, που με παραλύει ο φόβος τους, τα είδα κι ένιωσα τη θέρμη του ψυχρού κορμιού της, εδώ δεν έχει θέρμη, σα να τους στράγγιξε κάτι κάποτε, σα να τους αφαίρεσε την ανθρωπιά, μαζί με την ανθρωπιά μας κάνουμε έρωτα, είναι προϋπόθεση για να νιώσεις, τα κορμιά δε φλέγονται από τη λύσσα, ποτέ, ποτέ.