Φωτογραφίες που έγραψαν Ιστορία

O Yevgeni Khaldei γεννήθηκε στην Ουκρανία την χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917. Το έργο που τον καθιέρωσε είναι η παραπάνω φωτογραφία με τίτλο "η έγερση της σοβιετικής σημαίας στο Reichstag" στις 2 Μάη του 1945. Τον προηγούμενο μήνα τα σοβιετικά στρατεύματα μπήκαν στο Βερολίνο και ο Κhaldei ήταν εκεί για να απαθανατίσει τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν. Όταν όμως διαπίστωσε πως δεν υπήρχε πουθενά το φλάμπουρο της επανάστασης, ταξίδεψε ως τη Μόσχα ψάχνοντας να αγοράσει σημαία, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά δανείστηκε τρία κόκκινα τραπεζομάντηλα επίσημου δείπνου και ζήτησε από ένα θείο του ράφτη να ράψει πάνω τους το σφυροδρέπανο. Γυρνώντας στο Βερολίνο σήκωσε την πρώτη σημαία στο αεροδρόμιο του Tempelhof. Στις 2 Μαΐου μαθαίνει ότι ο Χίτλερ είναι νεκρός και παρακινούμενος από ενθουσιασμό και πάθος για τις Ιστορικές εξελίξεις θέλησε να κρεμάσει τη σημαία στα ερείπια του ναζιστικού Reichstag. Ο Κhaldei και τρεις σύντροφοί του από τον Κόκκινο Στρατό σκαρφάλωσαν στην οροφή, γλιστρώντας πάνω στο αίμα που χυνόταν στη μάχη και ύψωσαν τη σοβιετική σημαία στο Βερολίνο.



Ο Alberto Korda δούλευε στην Κουβανέζικη εφημερίδα Revolución όταν στις 5 Μαρτίου του 1960 απαθανάτισε ένα στιγμιότυπο όπου ο Ernesto Che Guevara με το μαύρο μπερέ ατενίζει τον ορίζοντα στην κηδεία ενός από τα θύματα της έκρηξης του Coubre. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά εφτά χρόνια αργότερα και έμελλε να αποτελέσει μια εικόνα σύμβολο του σύγχρονου επαναστάτη παγκοσμίως. Το ίδρυμα τέχνης του Μέρυλαντ στις ΗΠΑ την χαρακτήρισε ως «τη διασημότερη φωτογραφία και την πιο γραφική εικόνα του 20ού αιώνα».



Η 13χρονη Omayra Sanchez ήταν θύμα του χιονισμένου ηφαιστείου Ruiz κατά τη διάρκεια της έκρηξης που κατέστρεψε την πόλη Gunsmith, στην Κολομβία το 1985. Η Omayra ήταν για τρεις μέρες στη λάσπη, το νερό και στα ερείπια του σπιτιού της,εγκλωβισμένη ανάμεσα στα πτώματα συγγενών της. Για να σωθεί θα έπρεπε να ακρωτηριαστούν τα κάτω άκρα της ή με μηχανική αντλία να απορροφήσουν την λάσπη μέσα στην οποία ήταν βυθισμένη.Τίποτα από τα δύο δε συνέβη, με αποτέλεσμα το παιδί να χάσει τη ζωή του. Ο φωτογράφος Frank Fournier, δημιούργησε μια φωτογραφία της Omayra που έκανε αίσθηση στον κόσμο και προκάλεσε αντίδραση για την αδιαφορία της κολομβιανής κυβέρνησης για τα θύματα. Το 1986 απονεμήθηκε στον Fournier το World Press Photo Premier Award γι' αυτή την φωτογραφία.



Στις 8 του Ιουνίου του 1972, ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με napalm τον πληθυσμό του Trang Bang στο Βιετνάμ. Εκεί βρισκόταν η Kim Phuc με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το 9χρονο κορίτσι έτρεξε έξω με τον κόσμο. Για να σωθεί έσκισε τα ρούχα της, και ο φωτογράφος Nic Ut απαθανάτισε τη στιγμή που έτρεχε γυμνή στο δρόμο. Αργότερα συνόδευσε την μικρή Kim στο νοσοκομείο όπου παρέμεινε για 14 μήνες, και πέρασε από 17 επεμβάσεις δέρματος. Σήμερα η Pham Thi Kim Phuc, το κορίτσι της φωτογραφίας, είναι παντρεμένη, με 2 παιδιά και κατοικεί στον Καναδά. Προεδρεύει στο ίδρυμα «Kim Phuc», αφιερωμένο στη βοήθεια των νέων θυμάτων του πολέμου και είναι πρέσβειρα της UNESCO. Ο Nic Ut κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ γι'αυτή τη φωτογραφία.



«Ο συνταγματάρχης δολοφόνησε τον φυλακισμένο. Εγώ δολοφόνησα το συνταγματάρχη με τη φωτογραφική μηχανή μου». Ο Eddie Adams, στρατιωτικός φωτογράφος, ήταν ο συντάκτης αυτού του στιγμιότυπου που παρουσιάζει την 1η Φεβρουαρίου του 1968, την εν ψυχρώ δολοφονία, από αξιωματικό της αστυνομίας της Saigon, ενός αντάρτη των Vietcong, με δεμένα τα χέρια πίσω, ακριβώς τη στιγμή που τον πυροβολεί. Ο Adams,που ήταν ανταποκριτής σε 13 πολέμους, πήρε γι’ αυτήν την φωτογραφία βραβείο Pulitzer.



Η Sharbat Gula φωτογραφήθηκε όταν ήταν 12 ετών από το φωτογράφο Steve McCurry, τον Ιούνιο του 1984. Ήταν στο στρατόπεδο προσφύγων Nasir Bagh του Πακιστάν κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη σοβιετική εισβολή. Η φωτογραφία της δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του National Geographic τον Ιούνιο του 1985 και, λόγω του εκφραστικού προσώπου της το εξώφυλλο έγινε ένα από τα διασημότερα του περιοδικού.Τότε κανένας δεν ήξερε ακόμα το όνομα του κοριτσιού. Ο Steve McCurry έκανε έρευνα για τον εντοπισμό του κοριτσιού που διήρκεσε 17 χρόνια ώσπου βρήκε το κορίτσι που ήταν πλέον μια γυναίκα 30 ετών. Η Sharbat Gula ζούσε σε ένα μακρινό χωριό του Αφγανιστάν, είναι παραδοσιακή γυναίκα pastun, παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών. Είχε επιστρέψει στο Αφγανιστάν το 1992. Κανένας δεν είχε επιστρέψει με τη φωτογραφία μέχρι τότε και δεν ήξερε ότι το πρόσωπό της είχε γίνει διάσημο.

Το αποχαιρετιστήριο φιλί του πολέμου απαθανατίστηκε από τον Victor Jorgensen στην Times Square την 14η Αυγούστου του 1945, βλέποντας έναν στρατιώτη του αμερικανικού ναυτικού να φιλά με πάθος μια άγνωστη σ'αυτόν νοσοκόμα...



Γνωστός σαν τον Άγνωστο Επαναστάτη. Αυτό ήταν το παρωνύμιο που αποδόθηκε σε έναν ανώνυμο άνδρα που έγινε διεθνώς διάσημος φωτογραφιζόμενος μπροστά σε μια σειρά από τάνκς κατά τη διάρκεια της καθιστικής επανάστασης στην πλατεία Tiananmen το 1989 στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Jeff Widener, και εκείνη την ίδια νύχτα μπήκε στον τίτλο εκατοντάδων εφημερίδων και περιοδικών παγκοσμίως.
Στη Δύση, οι εικόνες του επαναστάτη παρουσιάστηκαν ως ένα σύμβολο της κινεζικής δημοκρατικής μετακίνησης. Ένα νεαρό άτομο διακινδυνεύει τη ζωή του ενάντια σε ένα στρατιωτικό σμήνος. Στο εσωτερικό της Κίνας, η εικόνα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως το σύμβολο της προσοχής των στρατιωτών του Δημοκρατικού Στρατού της Ελευθερίας για να προστατεύσει την κινεζική πόλη: παρά τις διαταγές να προχωρήσει, ο οδηγός του τανκ δεν το κάνει εάν αυτό προκαλέσει ζημιά σε έναν πολίτη.



Ο Thich Quang Duc (ή Bonzo) γεννημένος το 1897, ήταν ένας Βιετναμέζος βουδιστής μοναχός που ταξίδεψε πολύ μέχρι το θάνατο του σε μια οδό στη Saigon στις 11 Ιουνίου του 1963. Η πράξη διαμαρτυρίας του, που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς, έγινε γνωστή, επειδή πιστοποιήθηκε από τον David Halberstam. Ενώ το σώμα του καιγότανε, ο μοναχός έμεινε ακίνητος εντελώς και δεν έβγαλε λέξη.
Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια στον τρόπο με τον οποίο ο κατακτητής καταπίεζε το Βουδισμό στη χώρα του και οι συνεχείς αυτοπυρπολήσεις των βουδιστών μοναχών βοήθησαν στο να διαδοθεί στον κόσμο τι συμβαίνει στο Βιετνάμ και -στη συνέχεια- να τερματιστεί ο "βρώμικος πόλεμος" μερικά χρόνια αργότερα... Μετά από το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύσης η καρδιά του έμεινε ανέπαφη, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί άγιος. Η καρδιά του φυλάσσεται με την προστασία της Bank of Reserve of Vietnam ως λείψανο.




Το 1994, ο διακεκριμένος φωτογράφος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στην περιοχή Ayod, ένα μικρό χωριό του Σουδάν, η οποία κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο. Στην εικόνα φαίνεται η σκελετωμένη μορφή ενός μικρού κοριτσιού, σκυμμένου στη γη, εξαντλημένου από την πείνα και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος ένας μαύρος γύπας μοιάζει να περιμένει το θάνατο του κοριτσιού για να το κατασπαράξει.... Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Kevin Carter αυτοκτόνησε.