Κι όταν δεν έγιναν όσα ήθελες να είχαν γίνει, γιατί δεν ήθελα, γιατί δεν μπόρεσα, γιατί δεν έπρεπε, γιατί δεν έτυχε, γιατί ούτε συ δεν ήθελες βαθιά μέσα σου ίσως, τότε με κατηγόρησες -όπως καθένας που ενεργοποιεί τον ένα από τους δέκα-δώδεκα μηχανισμούς άμυνας του εγώ- λέγοντας "Δεν ξέρεις τι σου γίνεται!" Και κατέστρεψες ένα μου πρωινό -μόνο- ώσπου κάποιος καλός άνεμος έφερε λίγες ώρες μετά το τραγουδάκι αυτό στ' αυτιά μου. Κι έτσι μπόρεσα να βρω το θάρρος και να σου απαντήσω πως ναι βρε γαμημένε άντρα, δε ξέρω ποια είμαι και δε ξέρω αν όσο ζω θα μάθω, χωρίς να ξέρω αν και πώς ονομάζει η Άννα Φρόυντ τούτη την άμυνά μου. Πάντως θυμάμαι τα λόγια του Ντέμιαν στον Έρμαν Έσσε πως το ταξίδι στην αυτογνωσία είναι από τις πιο επώδυνες και δυσάρεστες εμπειρίες στη ζωή του ανθρώπου, που θα αποφασίσει να το ξεκινήσει. Δε βάζουμε τρικλοποδιές ρε σ' αυτόν που σηκώνεται να περπατήσει μόνος και αβάσταγος τον πιο αβάσταχτο και μοναχικό του δρόμο. Δε βάζουμε.
Νά 'χα δυο ζωές
Νά 'μουν χαρά να μοιραστώ
και λύπη να σκορπίσω
κι ένα βουνό, ψηλό βουνό
τον ουρανό ν' αγγίξω.
Να 'μουν αλλού να 'μουν αλλιώς
νά 'ξερα τι γυρεύω
και σαν τραγούδι σιγανό
στα χείλη σου ν' ανέβω.
Ρεφρέν
Νά 'χα δυο ζωές
από την αρχή να ξαναρχίσω
αχ καημέ,
κι όλα μου τα λάθη να τα σβήσω.
Νά 'χα δυο ζωές
όλα μου τα πάθη να τα ζήσω
αχ καημέ,
κι από την αρχή να ξαναρχίσω.
Να 'μουν εσύ νά 'σουν εγώ
νά 'ξερα τι γυρεύω
και σαν τραγούδι σιγανό
στα χείλη σου ν' ανέβω.
Ρεφρέν
Νά 'χα δυο ζωές
από την αρχή να ξαναρχίσω
αχ καημέ,
κι όλα μου τα λάθη να τα σβήσω.
Νά 'χα δυο ζωές
όλα μου τα πάθη να τα ζήσω
αχ καημέ,
κι από την αρχή να ξαναρχίσω.
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα (εδώ), Γιάννης Κότσιρας, Μαρία Λούκα (αλλού)
