29/11/07

είναι τα φιλιά σου φυλακή

Της άρεσε να του φτιάχνει καφέ...

Για χρόνια έφτιαχνε καφέδες, χυμούς, αυγά με μπέικον και beans on toast για την τετραμελή οικογένεια. Με αυτοματοποιημένες κινήσεις και ανέκφραστη. Το προλεταριάτο της κουζίνας. Βεβιασμένα "σ' αγαπώ, γλυκό μου" και βιαστικά φιλάκια στο κεφάλι.

Τώρα, τον ρωτούσε αμήχανα "Θα φτιάξω καφέ για μένα. Θα ήθελες λίγο;..." Της έγνεφε καταφατικά και μετά από δευτερόλεπτα συμπλήρωνε μηχανικά "Ναι, σε παρακαλώ."
Ναι, φτιαχνόταν να του φτιάχνει τον καφέ. Στο φίλτρο αρωματισμένος βιολογικός καφές , και στην κούπα που είχε αγοράσει για κείνον, μισό κουταλάκι σακχαρίνη και μια ιδέα ημίπαχο γάλα.

Τα σαρκώδη του χείλη έμοιαζαν να θηλάζουν τα χείλη του φλιτζανιού καθώς με μισόκλειστα μάτια ρουφούσε μεγάλες γουλιές. Μετά, ξεγύμνωνε κάποιο σημείο του κορμιού του, άλλο κάθε φορά, και εκείνη με επιδέξιες ενέργειες του χτυπούσε την ινσουλίνη σε ενέσιμη μορφή. Αυτός, ίσως από αντιπάθεια προς τις σύριγγες ή συμπάθεια προς εκείνη, άφηνε πάντα ένα βαθύ αναστεναγμό. Μετά, τα σταθερά της χέρια θα υπέφεραν από ένα ελαφρύ τρόμο που μάταια προσπαθούσε να κρύψει σκουπίζοντας τρυφερά το σημείο της ένεσης με βαμβάκι.

Είχε καταλήξει να πιστεύει πως η μυρωδιά του την παρέλυε. Μάταια αγόραζε τους πιο ακριβούς αρωματικούς καφέδες. Μάταια ψέκαζε με αρωματικά χώρου. Και η ακριβή κολόνια της, μάταιη κι αυτή. Η μυρωδιά του σώματος του Μπεμ ήταν ανυπέρβλητη. Ίσως βέβαια μόνο για την ερωτευμένη μύτη της Μπεθ, της νοσηλεύτριας στο ιατρείο της φυλακής. Από τότε που τον διέγνωσαν με σακχαρώδη διαβήτη οι επισκέψεις σε κείνη είχαν γίνει ρουτίνα. Και πύκνωνε παράλληλα ένα αίσθημα από την πλευρά της Μπεθ κυρίως, που δεν είχε προηγούμενο.

Τα 42 της χρόνια είχαν καταφέρει να απομυζήσουν κάθε χυμό και να ζυμώσουν το σώμα και το πρόσωπό της σε ένα κακέκτυπό της. Ή έτσι ένιωθε. Στο απαστράπτον Λονδίνο. Θα μπορούσε να κάνει psychotherapy. Προτίμησε το shopping therapy.Έκανε λεύκανση στα δόντια, botox στις ρυτίδες, ανανέωσε την γκαρνταρόμπα της, έκανε μανικιούρ-πεντικιούρ, μάσκες ομορφιάς, ανταύγειες, χαλάουα, spa και αρωματοθεραπεία- μα ούτε κι αυτή ακόμα δεν έδιωχνε από την οσφρητική της μνήμη την μυρωδιά του Μπεμ, που στα 29 του ανέδυε όλη τη μαγεία της αφρικανικής ηπείρου κάτω από ένα ρωμαλέο κορμί. Και του άρεσε η Μπεθ, χωρίς therapy.

Ωστόσο η μύτη του συζύγου της Μπεθ αποδείχτηκε πιο ισχυρή. Μυρίστηκε πως κάτι δε πάει καλά, όταν οι πιστωτικές τους κάρτες έδειχναν να κάνουν πρωταθλητισμό και όταν η αναλυτική χρέωση στο λογαριασμό του κινητού της εμφάνιζε τον ίδιο μαγικό αριθμό τρεις φορές σε κάθε σελίδα.

Ο σύζυγος αρνήθηκε να καλύψει τα χρέη και κατέθεσε αίτηση διαζυγίου. Η προϊσταμένη την κατήγγειλε για παράβαση καθήκοντος. Οι κλητήρες απειλούσαν με κατασχέσεις.

Η Μπεθ αρνήθηκε να συνεχίσει να εκτίει ποινή σαν κατάδικος. Προτίμησε να ανοίξει τα φτερά της προς την ελευθερία. Και φυλακίστηκε. Σε τρία χρόνια ήταν και οι δύο ελεύθεροι.
Αν βρεθείς στο Λάγος της Νιγηρίας να μου φιλήσεις την Μπεθ και τον Μπεμ. Κι αν δεν τους βρεις, φύλα μου την ελευθερία, όπου κι αν βρίσκεσαι. Χωρίς προστακτική. Όπως τα φύλλα και τα μυστικά στο Νίγηρα.

10 σχόλια:

athanasia είπε...

Μια παρόμοια -ίσως και την ίδια- ιστορία άκουσα από φίλο δικηγόρο (για το ποινικό μέρος, της σχέσης με τον φυλακισμένο, "απαγορεύεται στο Ηνωμένο Βασίλειο για λόγους ασφάλειας").

Παράξενο που είναι να ακούς μια ιστορία από άλλη σκοπιά...

Συμβατικά σωστό vs προσωπικά σωστό...

Niemandsrose είπε...

@athanasia, ομολογώ πως το ποστάκι βασίζεται σε αληθινή ιστορία που διάβασα σε εφημερίδα εδώ στο Λονδίνο. Ήμουν σε δίλημμα αν θα έπρεπε να το αναφέρω ή όχι. Φυσικά τα ονόματα/η χώρα προέλευσης κλπ έχουν αλλοιωθεί σκόπιμα.

Πάντως, το "συμβατικά σωστό vs προσωπικά σωστό" είναι ό,τι ήθελα να πω. Μόνο που μάλλον είμαι φλύαρη. :)

Vrakas Kostas είπε...

Αγαπητη NIEMANDSROSE ανεβασες ψηλα τον πηχυ!Σε λιγο θα πρεπει μαλλον να μην διαβαζω τα ποστς σου!Ντρεπομαι μετα, με τα δικα μου!
Ασε που οπου ναναι μου τελειωνουν και..τα κομπλιμεντα!
υγ Τους χαιρετισμους μου στελνω, απο μια χωρα ομιχλωδη!

subir είπε...

Όταν γράφεις αυτό που νοιώθεις, λες αυτό που είσαι.Και αυτό που είσαι μέσα σου , είναι πραγματικά πολύ ζωντανό.Ενας torch με οδήγησε στο δρόμο σου.Θα τα πούμε στην πρώτη διασταύρωση λοιπόν...Πολλά φιλιά.Subir.

Ανώνυμος είπε...

Το σωστό και το λάθος μόνο η λογική της καρδιάς το ορίζει ...
την καλησπέρα μου

μαριάννα είπε...

Να πω πρώτα ότι γράφεις άμεσα και φρέσκα. Ποτέ δε βαριέμαι γραπτό σου. Όπως της Μάγιας και του Άμμου-Σαμμάνου χωρίς μουσική. :)
Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Έχει γίνει και στην Ελλάδα, αλλά με δικηγόρο εκείνη, που τον παντρεύτηκε κιόλας ενόσω εξέτιε ποινή...δεν ξέρω αν ζήσανε καλά, ξέρω όμως ότι ο έρωτας δεν έχει στεγανά και πολύ καλά κάνει.
Αν τώρα απαγορεύονται οι σχέσεις για λόγους ασφαλείας, το θεωρώ πολύ χαζό και πολύ δήθεν. Από τις ερωτικές σχέσεις εξαρτάται η ασφάλεια... εδώ γίνεται μπάχαλο, με διεφθαρμένο ολόκληρο το σωφρονινιστικό σύστημα, αυτό τους έφταιξε.

Καλό βράδυ!

The Torch είπε...

Πολύ ωραία ιστορία. Έχω καιρό να σε επισκευθώ και μου έλλειψες. Σόρρυ γι' αυτό, αλλά ο χρόνος μου τον τελευταίο μήνα έχει περιοριστεί πολύ.
Φιλιά

Niemandsrose είπε...

@Κώστα, ανησυχώ κι εγώ μέχρι πού θα φτάσει τόση ηρεμία στις σχέσεις μας. Λες να είμαστε ήδη μέρος του επέκεινα; Δε βρίσκω άλλη εξήγηση. Σματς!

@subir, παλιά λέγαμε ποιος καλός άνεμος σε έφερε, αλλά τώρα με την αλλαγή του κλίματος θα λέμε ποια καλή φλόγα; :) Καλώς μας ήρθες!

@χαρά και λύπη, όπως είναι και ο τίτλος του blog σου. Ενιαία και αδιαίρετα για να μη μπερδευόμαστε με το πηλίκο. :)

@ghteytria, σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Εκτός από το ειδύλλιο, ήθελα να υπαινιχθώ και τα χρέη, δεσμά και ανελευθερίες μιας γυναίκας του lower middle class στο μάρκετ της ίδιας της ζωής σε συνθήκες ώριμου καπιταλισμού. Που αυτό διαφέρει μάλλον από την περίπτωση της Ελληνίδας δικηγορίνας. Τι λες και εσύ;

@The Torch, με την έλλειψη χρόνου θα χάσεις τα αυγά και τα πάσχαλια εσύ..., για το εδώ σκας; :) Φιλάκια!

piece de resistance είπε...

edo leme gia allous kafedes isos se endiaferei http://doresist.blogspot.com/2007/11/ombra-tu-piu-non-sei-io-non-son-ombra.html

Rodia είπε...

Στην αρχη, μου φάνηκε πως επικοινωνείς με τον Ζακ Πρεβέρ (ξερεις εκεινον με το "πρόγευμα") αλλά μετά.. προσγειώθηκα απότομα και μάλιστα στη Νιγηρία!

Νά'σαι καλά. :)