casino femme fatale

Έχω ένα όνειρο. Το κακό με τα όνειρα, όπως έλεγε ο Σοπενάουερ νομίζω, είναι πως όλοι μπορούν να ονειρευτούν.

Οι άνδρες τζογάρουν στα καζίνα, στις χαρτοπαιχτικές λέσχες, στον ιππόδρομο, στα προγνωστικά του ποδοσφαίρου και προκαλούν την τύχη τους για να κονομήσουν. Η κονόμα είναι ο θεμέλιος λίθος της -τυχ- (ευτυχία, επιτυχία) του ανδρός. Μετά έπονται όλα τα άλλα: τροχοί, ακίνητα, ουίσκια, γκατζέτια, γυναίκες, πισίνες, πλεούμενα, πούρα, ρούχα, κολόνιες, χλίδα και ηδονή.

Η γυναίκα όταν τζογάρει, τζογάρει ενοχικά. Πάει κρυφά στα μέντιουμ, στις χαρτούδες, τις καφετζούδες, τους αστρολογατζήδες και σ' ό,τι τσαρλατάνο γέννησε η φύση από καταβολής του κόσμου. Η ασφάλεια είναι ο ντεμέκ θεμέλιος λίθος της -τυχ- της γυναικός. Και χτίζεται πάνω στην έγνοια της. Θα πετύχει η ρινοπλαστική; Θα κάνω παιδί; Αρσενικό ή θηλυκό; Θα με πάρουν στη δουλειά; Με θέλει ο γκόμενος της Φούλας; Θα χωρίσει από την Φούλα να τα φτιάξουμε; Πότε θα παντρευτώ; - ασφάλεια-ασφάλεια-ασφάλεια.

Αρκετά με το ενοχικό ρήμα "πιστεύω". Μπορεί κανείς να πιστεύει στο "Πάμε Στοίχημα"; Τζογάρουμε για να γουστάρουμε. Το όνειρό μου είναι η γυναίκα να απενοχοποιήσει τις εμμονές της και τις ηδονές της, να κυλιστεί μέσα τους, να τις μπουχτίσει και να απελευθερωθεί τελικά ακόμα και μέσα από την αυτοκαταστροφή. Κάτι σαν τον Αναρχικό Τραπεζίτη του Πεσόα ή το Μεγάλο Φαγοπότι του Φερέρι.

Φαντάσου ένα καζίνο με κάθε είδους μέντιουμ διάσπαρτα σε κόκκινη παχουλή μοκέτα. Να μπαίνει η κάθε παλαβιάρα να τα σκάει ασύστολα στους πυροβολημένους. Ρουλέτα η ζωή. Ποντάρεις καριέρα στο κόκκινο στο 32; Ή μητρότητα στο μαύρο στο 28; Και γκρουπιέρης ο θάνατος. Ούτε καν αυτός δεν είναι ο νικητής. Διαμεσολαβητής και τρέχα γύρευε ποιος τα κονομάει, αν τα κονομάει κανείς στο τέλος.

Από την άλλη, ίσως τελικά τα όνειρά μου να είναι αποτέλεσμα του ωροσκόπου στον Τοξότη που έχει μια φυσική ροπή στον τζόγο, στο μεταφυσικό αλλά και στο επιχειρείν. Ίσως και όχι. Μα πιστεύεις στα όνειρα;