Μια ανθρώπινη φιγούρα ανοίγει το παράθυρο λίγο πριν χαράξει. Η πολιτεία κοιμάται. Τα απορρίμματά της στροβιλίζονται στους άδειους δρόμους. Η φιγούρα ρίχνει με πολύ γρήγορες κινήσεις ένα δίχτυ. Και περιμένει καρτερικά να αλιεύσει από τα υπολείμματα του φθαρμένου χρόνου. Ήταν πολύ αργά για όλα στη ζωή που ζούσε και χρειαζόταν να ζει από τα αποφάγια των άλλων.
Φοράει στο πέτο ένα καρτελάκι με το όνομά της και το λογότυπο της οργάνωσης. Πλησιάζουν γιορτές και διακοπές. Υπάρχει άφθονος ελεύθερος χρόνος. Χτυπάει πόρτες σπιτικών. Κάνει έρανο αγάπης. Συγκεντρώνει χρόνο για όσους δεν πρόφτασαν να αγαπηθούν πολύ.
Ήταν συστηματικός συλλέκτης. Όταν του αφιέρωναν χρόνο, ξεκολλούσε επιδέξια το χρονόσημο, το ύγραινε τρυφερά και το κολλούσε στο παρόν του. Κάποτε, όταν η συλλογή χρονοσήμων πλημμύρισε το χώρο, έκανε τα χέρια κουπιά και ταξίδεψε σ' ό,τι απεικόνιζε η συλλογή του.
5 σχόλια:
http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.com/2007/11/blog-post_03.html
μ'αρέσουν αύτες οι κινηματογραφικές σκηνές
στις οποίες ζουμάρεις.
θα ΄λεγα ότι ο μανιώδης φιλοτελιστής χρονόσημων με κάθε καινούριο χρονόσημο κάνει και ένα ταξίδι στα προηγούμενα...
καλό και κινηματογραφικό..
φιλιά
@nag, σε βρίσκω πολύ καλά διαβασμένο και θα σου βάλω Α σε κύκλο. :)
@ανώνυμος, σας ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Άφησα το 1/4 ελεύθερο για προσθήκες και εκδοχές σαν τη δική σας.
@_st_, φιλί και ευχαριστώ από μένα. :)
Δημοσίευση σχολίου