Λίγο η δουλειά, λίγο οι αποστάσεις, λίγο οι συγκυρίες, λίγο ο στρυφνός του χαρακτήρας, τον απομόνωσαν από το δίχτυ των άλλων. Του άρεσε βέβαια που κολυμπούσε όπως, όπου, όποτε ήθελε αλλά τον πίκραινε που δεν ήταν μέσα στην καλή ψαριά. Και τότε ήρθε το διαδίκτυο και το social networking. Όπου μπορούσε να απολαμβάνει την εκλεκτή μοναχικότητά του και να φλερτάρει παράλληλα με την επιλεκτική κοινωνικότητά του.
Έφτιαξε προφίλ στο facebook. Με ονοματεπώνυμο, φωτογραφίες, καλλιγραφίες, στικάκια και γύρω-γύρω το λευκό φόντο του facebook. Σκατά. Σαν προϊόν με brand name, logo, ετικέτα και την προσφορά στα λευκά ράφια του σούπερ μάρκετ. Στους 2 φίλους ο 3ος δώρο.
"Let's face it". Θυμήθηκε μια αγαπημένη ταινία του Mike Leigh, το Abigail's Party. Και αυτή την τρομερή ηρωίδα την Μπέβερλυ που στα γενέθλια της Άμπιγκαϊλ είχε διοργανώσει σύναξη ενηλίκων για να μπορέσει η πιτσιρικαρία, η Abigail και οι φίλοι της, να απολαύσουν το πάρτυ χωρίς μεγάλους. Και θυμήθηκε πόσο συχνά επαναλάμβανε η Beverly την ατάκα: "let's face it" ενώ αυτή δεν αποφάσιζε ούτε μια στιγμή να δει την πραγματικότητα κατά πρόσωπο.
Λοιπόν, είχε επιλέξει μια ζωή μοναχική. Αυτή η σύναξη ενηλίκων στο εικονικό λεύκωμα παραήταν γελοία. Το προϊόν υπάρχει ή δεν υπάρχει χωρίς την κατανάλωση. Όμως αυτός υπήρχε και χωρίς κοινωνικότητα και χωρίς τα κοινωνικά δίκτυα και χωρίς το αμερικάνικο pathetic infantilism που έλεγε ο Jonathan Coe. Κατέβηκε ήσυχα από το ράφι που ανέβηκε ίσα-ίσα για να δει πώς είναι. Let's face it:
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου
όπως την θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες
Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κ.Π.Καβάφης
14 σχόλια:
Φοβερά εύστοχος ο Καβάφης και απόλυτα ταιριαστά αυτα που ειπε με το θέμα !
Οταν περιφέρεις τη ζωή σου εδω κι εκει νομίζοντα πως κατι κοινωνικό κάνεις, καταλήγει αυτή να μην ειναι η δική σου, η πραγματική ζωή.
Οσο ψάχνεις να την δείξεις, να την δούν, τόσο απομονώνεσαι.
Πρέπει να κρατάμε σαν πολυτιμο κρύσταλλο τη ζωή.
Κατι ανάλογο διάβασα και εδω.
Niemandsrose μου άρεσε πολυ αυτο που έγραψες.
Η διαχρονικότητα είναι ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό της μεγαλοσύνης.
Ίσως παλιότερα οι μοναχικοί άνθρωποι, όντας μοναχικοί πέρναγαν απαρατήρητοι.
Ίσως τώρα οι μοναχικοί άνθρωποι, να θεωρούν ότι μπορούν να διατηρούν τη μοναχικότητά τους στην πραγματική ζωή και να προσποιούνται μια κοινωνικότητα στην εικονική.
Κάτω από την εικόνα όμως, είναι το πραγματικό, που δύσκολα κρύβεται και σίγουρα δεν εξαφανίζεται.
Τυχαίνει, πάντα, ο Καβάφης να είναι εντός θέματος.
Παρομοιοι οι προβληματισμοι σου με τους δικους μου. Και πολυ ωραιο το κειμενο. Ο Καβαφης ηξερε πολυ καλα τι ελεγε - τοσες δεκαετιες πριν.
Χαρηκα που σε βρηκα, καλημερα.
Έχει τεράστιο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον το θέμα των facebooks. Πραγματικά πρόκειται για υλικο ανεξερεύνητο και μεστό στα συμπεράσματα που προσφέρει για το σύγχρονο άνθρωπο.
Διάβασα κι αυτό το ποστ για τις τηλεφωνικές πλάκες. Τι μου θύμισες... φάρσες σε ιδιαιτεράδες, συνταξιούχους, γνωριμιάκηδες (από μικρές αγγελίες: τους παίρναμε τηλέφωνο με γυναικεία φωνή και κλείναμε ραντεβού).
@tzonakos, η ευτέλεια καραδοκεί. Αλλά μήπως δεν έχει και αυτή μια σημασία;
@the torch, :)
@neropistolero, αυτό το κείμενο να το αποδώσω σαν ερώτηση παρά σαν απάντηση. Αλλά μάλλον δε τα κατάφερα. Ο μέσα μου ηθοπλάστης χτυπάει υπερωρίες.
@dralion, καλώς μου ήρθες! Νομίζω, έχουμε πολλά να πούμε...
@gerasimos, εσύ θα τα ξέρεις καλύτερα, αλλά νομίζω υπάρχει ήδη πολύ υλικό πάνω στα εικονικά social networks και το social capital. Αλλά το facebook ενδείκνυται για καινούργιες προοπτικές. Περιμένω να γράψεις κάτι -σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέρον από το δικό μου ποστ- πάνω στο θέμα.
Ώστε φαρσέρ και εσείς; Ομολογώ πως εξεπλάγην. ;)
Tι εννοείς "η ευτέλεια εχει σημασία " ;;
Ισως εχει απλα την σημασία που δίνουμε.
@tzonakos, ακριβώς αυτό εννοούσα! :)
Κάπου διάβασα ότι ο πραγματικά δυνατός άνθρωπος είναι αυτός που δεν το δείχνει και το ξέρει μόνο αυτός.Το ιδίο δυστυχώς δεν γίνεται με την εσωστρέφεια που οδηγεί στην κοινωνική απομόνωση .Όταν αφαιρείται η επαφή ," το παιχνίδι",η πιθανότητα απόρριψης, η αδρεναλίνη της "επιτύχιας", οι επιλογές περιορίζονται σε συγκεκριμένα μονοπάτια.Επιλεγμένα από άλλους.Γιατί να τολμάς, όταν μπορείς να κρύβεις αυτό που είσαι?
To ποστ του Τζονάκου μου δημιούργησε την περιέργεια να σε επισκεφτώ - και καλά έκανα !!
Βλέπεις, έπεσα πάνω μου σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα.
Το όλο θέμα έχει πολύ "ψωμί" και έτσι είναι όπως τα λέτε!
Αλλο το έξω και άλλο το μέσα, που λέει και ο Τζονάκος.
Χαιρετώ, θα τα ξαναπούμε!
Σε επισκέφθηκα μέσω του link του Tzonakou. Και δεν το μετάνιωσα.. ΠΟλύ ωραίο κείμενο και παρουσιάζεις σ'αυτό και κάποιους δικούς μου προβληματισμούς.;Όσο για τον Κβάφη είναι ο αγαπημένος μου αν και δεν ασχολούμαι γενικώς με την ποιήση.Η επιλογή σου στο ποίημά του πολύ εύστοχη και το ποίημα πολύ αγαπημένο. Μας άγγιξες..
Καλώς σε βρήκα λοίπον και μάλλον θα τα ξαναπούμε...
Α, δώσε και κανένα ποσοστό στον Tzonako γιατί σου έκανε καλή διαφήμιση!
@subir, γιατί να κρύβεις αυτό που είσαι;
@Μετεωρίτης, καλώς ήρθες. Για τις 13/12 σε είχα προγραμματίσει που έχει βροχή μετεωριτών, τους Geminids. :)
@μαρία κ.-π., είσαι η ατζέντης του tzonakos? :)
Koίτα, θεώρησα οτι μιλούμε λιγο πολυ για το ίδιο πράγμα γι αυτο και έδωσα λινκ.
Ορμώμενοι απο αλλού ο καθένας αλλα καταλήγοντας στο ίδιο και απο κει και περα θα βγούν συμπεράσματα.
Η δε niemandsrose έδωσε λινκ για το ποστ του old boy που αξίζει να διαβαστεί, σχετικα με το θέμα.
Aς το δούμε κατα πρόσωπο.
Μακάρι να είχα και ατζέντισσα :Ρ
Δημοσίευση σχολίου