Κάπου στο Angel, μια περιοχή στο κεντροανατολικό Λονδίνο, βρίσκεται ένα καφέ. Αλλά ας αφήσουμε τα καφέ. Το Angel έχει μια ατμόσφαιρα κοσμοπολίτικη- ολτέρνατιβ- κουλτουρέ. Έχει μεξικάνικο μπριζολο-μπουφέ που σερβίρεσαι όσο κρέας θέλεις από τις περιφερόμενες σερβιτόρες, τούρκικα εστιατόρια με ναργιλέδες, μαξιλάρες, κεριά και αρκετή δηθενιά, έχει κεμπαμπτζίδικα, κουβανέζικο μπαρ με καϊπιρίνιες και καλή σανγκρία σε πλαστικά εμπριμέ τραπεζομάντηλα, έχει γιαπωνέζικο σούσι μπαρ, έχει και πολλές βρετανικές παμπ με οθόνες για ποδόσφαιρο και κουλοχέρηδες και άλλα πολλά.
Μια βραδιά, στο Angel είχε και μια ταμπέλα στο πεζοδρόμιο ζωσμένη μέχρι πάνω με λουλούδια, ανθοδέσμες και αναμνηστικά αρκουδάκια. Αν δεν ήταν μωβ οι κορδέλες θα νόμιζα πως κάποιος ερωτευμένος εκδήλωσε την τρέλα του. Όμως τα σφηνωμένα σημειώματα ανάμεσα στα άνθη έλεγαν κάτι διαφορετικό. Αποχαιρετούσαν για πάντα ένα φίλο που μαχαιρώθηκε και ξεψύχησε σε αυτό εδώ τον δρόμο. Τον κεντρικό δρόμο του πολύβοου Angel. Ψηλά στον στύλο είχε μια αγγελία της βρετανικής αστυνομίας με τη φωτογραφία του θύματος. Λευκός γύρω στα 30. Χαμογελαστός. Τον μαχαίρωσαν δύο άντρες με κουκούλες έξω από ένα κλαμπ χωρίς προφανή λόγο. For no obvious reason, μάγκα μου. Έτσι, για το τίποτα.
Το Angel όμως έχει και ένα όμορφο κανάλι με τρυφερές γέφυρες, ποταμόπλοια, και δέντρα που χαϊδεύουν με τις φυλλωσιές τους τα νερά του ποταμού. Και το κανάλι έχει παγκάκια. Και η άνοιξη έχει κέφια. Και άμα η άνοιξη έχει κέφια, εμείς ερωτευόμαστε. Κι εγώ τότε σε ερωτευόμουν και περνούσαμε όλη τη μέρα μαζί, παρέα και με τους φίλους μας. Ώσπου το βράδυ βρεθήκαμε να τραγουδάμε σιγανά στα σκοτεινά, δίπλα στο κανάλι που καθρέφτιζε την φεγγαροβραδιά.
Μετά, βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο και περπατούσαμε όλοι μαυλισμένοι κατά τη στάση του λεωφορείου. Θα με καλέσεις να μείνω μαζί σου απόψε; Μακάρι να με καλέσεις γιατί φοβάμαι και να γυρίσω με night bus μόνη μου στο σπίτι. Και με κάλεσες χωρίς να ακούσεις μια λέξη από τις ερωτήσεις μου! Και τότε είδαμε μια λίμνη αίματος στο πεζοδρόμιο. Στη μέση του μεγάλου πεζοδρομίου με τα εκατοντάδες άτομα να πηγαινοέρχονται μέσα σε ένα βράδυ. Ακριβώς δίπλα από ένα δέντρο μια λίμνη κόκκινο ανθρώπινο αίμα. Κοκαλώσαμε όλοι οι φίλοι. Αίμα που θα ήταν ζεστό ακόμα. Ούτε αστυνομία δεν είχε προλάβει να έρθει, ούτε η κορδέλα του crime scene, ούτε μια κάμερα. Άλλο ένα συνηθισμένο έγκλημα στο Angel. Αίμα ζωντανού ή ήδη νεκρού. Ποτέ δε μάθαμε. Μόνο πως είσαι πια ο φύλακας άγγελός μου. Αυτό το ξέρουν όλοι. Κι εγώ.
18 σχόλια:
καλημέρα.
Ξέρεις ποιά ήταν η πρώτη μου σκέψη, όταν διάβασα το κείμενο?
I need to believe.
όχι με την θρησκευτική της έννοια, αλλά με την έννοια του "θέλω να είσαι μαζί μου, θέλω να σε έχω δικό μου, φοβάμαι να το παραδεχτώ και έτσι χρησιμοποιώ κάθε δικαιολογία για να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν είχα επιλογή".
Μπορεί να είναι εντελώς άσχετο με αυτό που ήθελες να πεις, αλλά εγώ έτσι το κατάλαβα.
Α ρε Ροζάκι τι μου κάνεις. Cuba Libre.
Κοκτέιλ και παέγια. Δεν ξέρω αν βούρκωσα για αυτό ή για το αίμα που περιγράφεις.
Να'σαι καλά.
Γενικότερα κοσμοπολτίτικη πόλη το Λοδίνο, με αρκετούς Έλληνες.
εκεί είδα μερικά από τα κορυφαία στο Λονδίνο, ευτυχώς χωρίς τόση βία
έχουν όμως ωραία προφορά
Καλησπέρα,
Πράγματι το Angel είναι υπέροχο για νυχτερινή διασκέδαση, αλλά μετά από κάποια ώρα και σε πολλούς δρόμους γίνεται λίγο επικίνδυνο!
Μετά πό μία νύχτα στο Cuba Libre & Havana Bar είναι σοφό το να αποφεύγεις τα night bus με οποιον τρόπο μπορείς, και νομίζω πως αυτός που διάλεξες ήταν ο καλύτερος!
@Jimmy Rose, πώς τα καταφέρνεις και δίνεις μια ποιητική προέκταση στα πεζά που γράφω;! :)
@Βάσκες, κι εσύ, κι εσύ!
@gerasimos, επίσης για όσους δεν το γνωρίζουν το Λονδίνο είναι η πρωτεύουσα της Μ.Βρετανίας. :)))
@geokalp, πώς να είναι η προφορά εκείνων που μαχαιρώνονται; :(
@NdN, καλώστονα! ;)
εγώ καταλάβα ότι αυτό που θες να πεις είναι ότι πολλές φορές μας απορροφά ο μικρόκοσμός μας και αδιφορούμε ακόμα και αυτό που συμβαίνει γύρω μας, μπροστά μας. εθελοτυφλούμε μπροστά σε αυτό που μπορεί να μας χαλάσει το παραμύθι μας.
@tovene592, όχι δεν ήθελα να πω αυτό.
Θέλω να πω πως ακόμα και αν ο κόσμος γίνει κομμάτια ο άνθρωπος θα μπορεί (ή θα πρέπει ή θα θέλει) να ερωτεύεται, να βλέπει την ομορφιά του κόσμου, να αγαπάει και να αγαπιέται. Αλλά όλα αυτά θα γίνονται με μια μέγγενη στην καρδιά. Αν είδες, τότε ξέρεις. Το θέμα είναι να βλέπεις. Κι εμείς τότε (και τώρα ίσως, αλλά ο χρόνος θα το πει) βλέπαμε.
Είναι σαν την υπέροχη ατάκα από το Καζαμπλάνκα:
Ilsa: [laughs ironically] With the whole world crumbling, we pick this time to fall in love.
Rick: Yeah, it's pretty bad timing.
είναι γιατί έχει ξυπνήσει ο ποιητής μέσα μου, ο καλλιτέχνης που χρόνια κοιμόταν.
Θα ζήσω γιατρέ μου?
Καλησπέρα.
υ.γ. μνημόνευσες σε σχόλιο και μία από τις αγαπημένες μου ταινίες. μπράβο...
φφφφ....βαρύ αυτό.. πολύ βαρύ..
γαμάτο.
(έχω πετύχει παρεμφερή φάση -χωρίς αίμα ζεστό αλλά με μπόλικο ξύλο- κοντά στο Trafalgar και δεν ήταν καθόλου για γέλια. και δεν είχα και φύλακα άγγελο μαζί, ίσως επειδή δεν ήταν στο angel).
α, τότε μπαρδόν!
τις πεντε τελευταιες μερες εχουν γινει στους δρομους της αθηνα πεντε δολοφονιες. πολυ θα ηθελα να με πεισει καποιος απο αυτους ποσο ασημαντο ειναι να σκοτωνεις. θα προσπαθουσα με την σειρα μου να τον πεισω ποσο ανηθικο ειναι να σκοτωνεις. αλλα μου φαινεται ο φονος ειναι στα γονιδια του ανθρωπου απο την γεννηση του
Υπέροχο :)... Η ασφάλεια είναι απαραίτητη στη ζωή μας...
For no obvious reason.
Μου σφηνώθηκε στο κεφάλι αυτό.
@Jimmy Rose, δεν κέρδισες το ζειν. Αλλά κέρδισες το ευ ζειν, τέκνον μου! :)
@Prophet Estarian , πόσα κιλά δλδ;
@krotkaya , δε λες πάλι καλά που δεν είχες τον δικό μου φύλακα άγγελο να γινόταν κανένα ξεκατίνιασμα μες στα μπλογκζ!! :))
@tovene592 , έκλασε κανείς; χαχα!
@nag , (προσοχή ετοιμάζομαι να εκτοξεύσω τρομερή εξυπνάδα). Νομίζω πως γι' αυτούς τους ανθρώπους είναι ασήμαντο να ζεις...
@adaeus , η ασφάλεια είναι λέει σημαντική αλλά ο έρωτας και η συντροφικότητα πιο σημαντικά ακόμα.
@tzonakos , κι εμένα το ίδιο... :(
όσα σηκώνω ίσα ίσα πάγκο..
(5-6) :P
Η ασφάλεια είναι συχνά απαραίτητη αλλά δε μαθαίνουμε με αυτή.
Δημοσίευση σχολίου