Το αίνιγμα της σφήκας

Δεύτερη φορά που μάθαινε πως μια γνωστή της σκοτώθηκε σε τροχαίο προσπαθώντας να σκοτώσει μια σφήκα που είχε μπει στο αυτοκίνητο. Οι σφήκες εμφανίζονται το καλοκαίρι και οι δύο άτυχες οδηγοί ήταν γυναίκες. Αυτές ήταν περίπου οι παρατηρήσεις που έκανε σιωπηλά ο μικρός Μίμης ακούγοντας τη μητέρα του να συνομιλεί στη συσκευή της πάλαι ποτέ κρατικής τηλεφωνίας. Και συνέχισε τις μανούβρες στην κονσόλα του Νιντέντο. Η ακόμα πιο μικρή Ρόπη ονειροβατώντας ορκίστηκε ποτέ να μην επιχειρήσει να σκοτώσει σφήκα ενώ οδηγεί. Και συνέχισε τον περίπατο στους αιθέρες.
Το κακό δεν τρίτωσε για την κυρία Λίτσα ευτυχώς. Όταν η κόρη της η Ρόπη σκοτώθηκε σε τροχαίο μετά την εισβολή μιας σφήκας στο αυτοκίνητο που οδηγούσε, η μητέρα ήταν αυτή που είχε μετακομίσει για τα καλά στους ουρανούς.
Ο Μίμης ήξερε πως η αδελφή του δεν υπήρξε καλή οδηγός ποτέ μες στην τόση αφηρημάδα της. Αλλά καμια δικαιολογία δεν θα τον έσωζε από την βαριά και μαύρη θλίψη κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού.
Ο πατέρας δεν ήξερε πολλά. Ούτε για την τηλεφωνική συνδιάλεξη που τυχαία κατέγραψε το παιδικό αυτί. Ούτε για την αδέξια οδήγηση της κόρης. Τότε έλειπε από το σπίτι. Μετά ήταν πολύ ηλικιωμένος για συνοδηγός.
Και η Ρόπη δεν ήξερε πως ήταν αλλεργική στο δάγκωμα της σφήκας. Και πως υπομένοντας στωικά το δήγμα του εντόμου, προκειμένου να αποφύγει μια μοιραία μάχη, θα κατέληγε σύντομα από αναφυλαξία στις εξοχές.
Κι εμείς ξέρουμε πως κάποια Ρόπη, ούτε καν Μερόπη, κατέληξε με οίδημα, και οιδίπους ασφαλώς. Αλλά δε ξέρουμε αν πρόφτασε να λύσει το μέγα αίνιγμα του δικού της τέλους.
Ξέρουμε ακόμη πως πρέπει να οδηγούμε προσεκτικά. Αλλά ποιος είναι οδηγός αλήθεια, ποιος ξέρει...