Ο Κλώτσος και η Κλώσσα

Πίσω απ' την πλάτη της την κοροϊδεύαμε. Παλιά τη λέγαμε κλώσσα γιατί καθόταν σε μια άκρη ήσυχα ήσυχα και δεν κουνούσε ρούπι. Σαν να κλώσσαγε αυγά. Μετά, αφού παντρεύτηκε, λέγαμε πως θα της ζητήσουμε να μας κρατήσει ένα γουρουνόπουλο όταν γεννήσει. Και καρ-καρ τα γέλια. Μπροστά της όμως ήμαστε κύριοι. Μαϊμουδίζαμε δηλαδή τα φερσίματα των νοικοκυραίων. Να, λέγαμε για οικόπεδα, δάνεια, αυτοκίνητα, πάλι δάνεια, δουλειές, επιτόκια, τέτοια. Α! Λέγαμε και μικροαστικά σεξιστικά αστεία. Για χαζές συζύγους. Δε κρατούσαν και πολύ τα γέλια όμως. Γιατί ήταν μαζί και ο άντρας της. Λέγαμε το αστείο, γελούσε κι αυτός συγκρατημένα αλλά πρώτος σοβάρευε και μετά κατσούφιαζε πάλι. Οπότε και μεις, σαν πιο μικροί, σταματούσαμε απότομα τα χάχανα. Τον πούστη, ποτέ δε θα του το συγχωρήσω και αυτό. Αυτό, που είχε πορώσει τον πατέρα μου να μη μου ξαναμιλήσει που προσπάθησα να βγω γιωτάς στα στρατά και που είχε την ξαδέρφη μας του κλώτσου.

Κλώτσο τον λέγανε στο χωριό του. Μας το μαρτύρησε σε κάποια μεγάλη μάζωξη μια συγγενής του που την είχε γενικά στη μπούκα του κανονιού. Μεγάλο ρετάλι και αυτή. Η αστυνομική του ταυτότητα βέβαια έγραφε Κωνσταντίνος, όπως τον Μέγα χασάπη παγανιστών, η γυναίκα του τον έλεγε Κώστα, όπως Costa Rica, η μάνα του η σχωρεμένη τον έλεγε Κώτσο, χαϊδευτικό με φουρκέτα ή χωρίς, και η πιτσιρικαρία τον φώναζε Κλώτσο, που ήταν και το πιο πετυχημένο ως παρατσούκλι. Ήτανε παιδοβούβαλος και δε του έκοβε και πολύ του καημένου. Ήταν και μονίμως αγέλαστος σα ζώο και σοβαρός σαν πεθαμένος. Του κάνανε καζούρα οι άλλοι που ήταν λιγνοί και ελεϊνά πειραχτήρια, αργούσε να πιάσει το νόημα, έπεφτε πάντα σαν τον ποντικό στη φάκα, ήταν και χοντρός και δε μπορούσε να τους κυνηγήσει, είχε φάει κλώτσο στα παχουλά του πισινά. Ουουουου, με τη σέσουλα, ο χοντροκώλης. Τώρα που το σκέφτομαι, δε πρέπει να είχε καταλάβει ποτέ ότι γελούσαμε σε βάρος του.

Με τα χρόνια, είχε καταφέρει να μας πείσει όλους πως είναι ένα νορμάλ οικογενειάρχης. Πρώτα-πρώτα έχασε τη φαιδρότητα που του έδινε το πάχος. Όταν πέρασε στη σχολή από μπόγος έγινε ντουλάπα. Μετά, έκρυβε τη βλακεία του πίσω από κάτι φασιστοειδείς κλισεδιές που έκανε τους γέρους μας στο σόι να μασάνε. Επίσης γελούσε πλέον. Αυτό ήταν γιατί πια ένιωθε κάπως επιτυχημένος, να το πω έτσι. Πλάκα- πλάκα, από όλη τη γενιά του στο φτωχοχώρι μόνος αυτός δεν έγινε αγρότης. Καλοπαντρεύτηκε μάλιστα, αφού η ξαδέρφη διέθετε και διαμέρισμα και παρθενία και νοικοκυροσύνη. Και ηλιθιότητα βέβαια, αλλά δε το λέμε γιατί είναι αίμα μας. Και δεν έμεινε άνεργος σαν εμάς ούτε μια μέρα- είχε να το λέει. Τη μια μέρα τέλειωσε τη σχολή, την άλλη μέρα έπιασε δουλειά σε ιδιωτική εταιρεία στην ειδικότητά του - μας ψάρωνε λες και ήταν κάνας γιατρός- και σε λίγους μήνες διορίστηκε. Κατάλαβες ο Κλώτσος;

Όταν όμως προσπαθούσε να μείνει έγκυος η ξαδέρφη, ξύπνησε το κτήνος μέσα του. Σεξουαλικά, νομίζαμε εμείς, έτσι όπως μας τα είπε εκείνη. Όχι. Επειδή δεν έπιανε παιδί η ξαδέρφη , μας έλεγε η ίδια, γινόταν θηρίο. Βρισιές, φωνές, κακό. Τσίτα τα νεύρα του Κλώτσου. Τελικά, από κάτι μισόλογα κατάλαβε η αδερφή μου πως ο τύπος είχε φρικάρει μην τον κράξουν στο φτωχοχώρι που πια πήγαινε κάθε σαββατοκύριακο σαν προύχοντας. Ρε μπας και ήταν αδερφή, σκέφτηκε η αδερφή μου. Μετά από δυο χρονάκια έπιασε παιδί η ξαδέρφη και μας έφυγε σοϊκώς ένα βάρος. Στον τρίτο μήνα το χάνει. Τη χάσαμε και εμείς πια εντελώς. Ρε καλή μου, ρε χρυσή μου, τι συμβαίνει; Δε σήκωνε τα τηλέφωνα δε μας ξανάδε. Το μόνο που μας έμεινε να θυμόμαστε απο την εγκυμοσύνης της ξαδέρφης ήταν τους βιβλικούς εμετούς της. Εμείς υποθέταμε πως επιτέλους είδε τι άντρα έχει δίπλα της και ξέρναγε η γυναίκα. Και καρ-καρ τα γέλια πάλι. Βέβαια η αδερφή μου που κερνάει θεωρίες πιο εύκολα από τσίχλες, υπέθετε πως πράγματι η χημεία της επαναστάτησε. Αφού έβγαζε τα έντερά της με τη μυρωδιά της στολής του και του άφτερ σέιβ του.

Τέλοσπαντων, πέρασε πολύς καιρός ώσπου μάθαμε πως η ξαδέρφη είναι πάλι έγκυος και μάλιστα περιμένει δίδυμα. Πια μας είχαν κοπεί οι επαφές και τα γέλια. Την είδαμε σε κάποιο ηβέντ, στην κηδεία ενός μπάρμπα, και δεν την αναγνωρίσαμε. Τετράφυλλη ντουλάπα η ξαδερφούλα και βλέμμα εντελώς αγελαδινό πια. "Εξωσωματική και ψυχοφάρμακα", απεφάνθη η αδερφή που εκτός από θεωρίες έχει εύκαιρες και γνωματεύσεις. Τα δίδυμα δε μας άφησε ο Κλώτσος να τα γνωρίσουμε ποτέ. Έτσι πιο πολύ αγαπήσαμε σαν αίμα μας το αγέννητο μωρό που ήτανε του κλώτσου και του μπάτσου.