Δήλωση μεταβολής

Πρέπει να πάω στη Δ.Ο.Υ
γαμιέται όλο μου το σόι.

Εφόσον είμαι πια έγγαμος ( εξ ου και το συνηρρημένο γαμέω-γαμώ- γαμιέται) και φορολογούμενη (εξ ου και η επίσκεψη στη ΔΟΥ) έπρεπε να κάνω μεταβολή στοιχείων για να συμπληρώσουμε κοινή φορολογική δήλωση με τον δίγαμο.

Η ιδέα και μόνο της συναλλαγής με δημόσια υπηρεσία αρκούσε για να τσιτώσει τα με τάση στο τσίτωμα νεύρα μου. Από την άλλη όμως, η ιδέα και μόνο πως θα έβγαινα έξω απ' το σπίτι χωρίς το κατοικίδιο που για 7 συναπτούς μήνες φροντίζω νυχθημερόν, αρκούσε για να μου φτιάξει το κέφι.

Στον πηγαιμό για την εφορία η ανυπόφορη ζέστη μες στον Απρίλη σε συνδυασμό με την κυκλοφοριακή μαρμελάδα, δε μου κατέστρεψαν την ευφορία. Έφτασα στη ΔΟΥ με πολύ κουλ διάθεση, λες και έβγαινα για καφέ με το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο (δλδ με το κατοικίδιο ομιλόν και περπατόν).

Στη θέα και μόνο του τεράστιου πραγματικά πάρκινγκ που διαθέτει η συγκεκριμένη υπηρεσία κινδύνεψα να δακρύσω από συγκίνηση. Βρήκα πανεύκολα μια θέση ελεύθερη και πάρκαρα το όχημα με την όπιθεν- άμα έχει κέφια η γυναίκα...Λίγα βήματα πιο πέρα η ευφορία μου άρχισε να καταστρέφεται όταν είδα μια BMWάρα να έχει αράξει στις δυο γαμημένες θέσεις πάρκινγκ που διατίθενται για ΑΜΕΑ. Εμφανώς εκνευρισμένη, δλδ με το συννεφάκι σκέψης να γράφει "τώρα θα δεις παλιομαλάκα!" άρχισα να ψάχνω μες στη τσάντα μου τα αγαπημένα μου αυτοκόλλητα. Δυστυχώς, είχα ξεμείνει από εύσημα γαϊδουριάς και το παρμπρίζ του κάφρου έμεινε χωρίς την κατάλληλη σήμανση.

Ανέβηκα στον πρώτο όροφο της ΔΟΥ -δεν έχει δεύτερο έτσι κι αλλιώς αλλά το είπα για να ανεβάσω το σασπένς- και άρχισα να ψάχνω το γκισέ των πληροφοριών. Η ΔΟΥ ήταν σχεδόν άδεια. Πού είναι οι ουρές; Πού είναι οι χαβλιόδοντες; Πού είναι το πατιρντί;
Στο μόνο ανοιχτό γραφείο εντόπισα δυο υπαλλήλους άλαλες και άπραγες. Είπα να μην τους ζητήσω πληροφορίες για να μην καταστρέψω το αγγελοπουλικό σκηνικό και έτσι διάβασα όλες τις Α4 που ήταν κολλημένες σε landscape κατεύθυνση και έδιναν κατευθύνσεις. Μετά από κανένα 3λεπτο μελέτης και εξερεύνησης διαπίστωσα πως αφενός δεν υπάρχει information desk (είχανε και στο χωριό σου μωρή νιμαντσρόζε; ) και αφετέρου πως δεν αναφέρεται η "Μεταβολή Στοιχείων" σε καμία A4. Τότε ήταν που αποφάσισα να ρωτήσω την μία εκ των δύο κομπάρσων, η οποία μου απάντησε ημιχαμογελαστά πως πρέπει να απευθυνθώ στο Μητρώο, γραφείο 17.

Στο 17 γραφείο κρυβόταν μία υπάλληλος, πίσω από ένα γκισέ με κατεβασμένα τα στόρια σχεδόν μέχρι κάτω. "Χμμμ... ", έγραψε το συννεφάκι της σκέψης ενώ διάβαζα παράλληλα μία A4 που έγραφε σε Times New Roman, 95αρα γραμματοσειρά και bold "ΤΟ ΜΗΤΡΩΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ". Θα έκανα μεταβολή επιτόπου και θα έφευγα υπακούοντας στην ευδιάκριτη ομολογουμένως εντολή, αν δεν παρατηρούσα πως δύο κοπέλες είχαν ήδη σχηματίσει ελληνικού τύπου ουρά (όχι η μία πίσω απ΄την άλλη, αλλά η μία δίπλα στην άλλη) και φαίνονταν να εξυπηρετούνται απ΄το παλιοκόριτσο που έπαιζε κρυφτούλι.

Αποφάσισα ως γνήσια ελληναρού να μην υπακούσω στην εντολή αλλά να ενταχθώ στην ουρά, σχηματίζοντας ένα Τ. Η μία κοπέλα είχε απλώσει στο παρτέρι του γκισέ καμιά δεκαριά έγγραφα συν μία ροζ φόρμα που συμπλήρωνε εκείνη την ώρα ενώ η άλλη κοπέλα τη βοηθούσε. Τελικά διαπίστωσα ότι ήσανε αδελφές και η μία απ' τις δύο κατέθετε ό,τι κι εγώ: δήλωση μεταβολής στοιχείων. (Ο ισχυρισμός για την ελληνικού τύπου ουρά δεν επιβεβαιώθηκε). Εντός του γραφείου η υπάλληλος, ΠΑΣΟΚα από χιλιόμετρα, λογομαχούσε με έναν κύριο. Έστησα αυτί.

- Μα σας λέω κύριέ μου, είστε εγγεγραμμένος στην Α' ΔΟΥ. Ορίστε, δείτε τον υπολογιστή.
- Δε με καταλάβατε. Εγώ μένω Αγίου Σπυρίδωνος, δηλαδή μέσα στην πόλη, άρα είμαι στη δική σας ΔΟΥ, τη Βήτα.
-Εδώ κύριέ μου λέει πως μένετε στον Άγιο Σπυρίδωνα που υπάγεται στην Α' ΔΟΥ. Ορίστε, δείτε και μόνος σας.
-Μα αυτό σας εξηγώ. Εγώ μένω στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος όχι στο χωριό Άγιο Σπυρίδωνα! Είναι δικό σας το λάθος. Υπηρεσιακό εννοώ, όχι δικό σας προσωπικά.
- Δεν έχουμε κάνει λάθος εμείς, εσείς μας δώσατε λάθος στοιχεία.

Τότε συμπλήρωσε η υποφαινόμενη ουραγός "η ΔΟΥ και ο Πάπας έχουν το αλάθητο" ενώ οι άλλες δύο της ουράς Τ, άρχισαν τα γελιά. Η μία διακριτικά μπροστά στο γκισέ και η άλλη παράμερα για να μη μας μυριστεί η εξοργισμένη Μητρώα και δε μας εξυπηρετήσει ρεβανσιστικά. Βλέποντας το κλίμα ευφορίας έσπευσα να υπερθεματίσω "Δηλαδή άμα έμενε στην Κωνσταντινουπόλεως θα τον έστελναν στην εφορία της Ισταμπούλ; " Οι αδελφές ήταν δικές μας, έλαβαν το διττό μήνυμα του αστείου και κλείσαμε νοερά το μάτι η μία στην άλλη ως γνήσιες συμμορίτισες.

Ωστόσο, όταν ο αλλού ντ' αλλού εγγεγραμμένος φορολογούμενος εξήλθε του γραφείου και ήρθε η σειρά των αδελφών, τα γέλια κόπηκαν στο άκουσμα της δήλωσης της εφοριακού "Α! Τι περιμένετε εσείς; Δεν εξυπηρετώ άλλους σήμερα. Το γράφει και η ταμπελα. Σήμερα είναι κλειστό το Μητρώο." Οι ικεσίες των συμμοριτισών έκαμψαν όμως την φαινομενική αδιαλλαξία της εφοριακού, η οποία με τη σειρά της μοιράστηκε τον πόνο της ότι τη "διαόλισε" ο άλλος, και εξυπηρετήθηκαν οι δυο αδελφές.

Με τούτα και με κείνα παρέλειψα να αναζητήσω το έγγραφο της δήλωσης και παραλίγο να μείνω μεταξεταστέα για τη Δευτέρα. Η ουρά Τ είχε επεκταθεί σε Ζ, μια είχαν προστεθεί άλλα τρία άτομα τα οποία βέβαια μου έφαγαν τη σειρά όσο συμπλήρωνα καθυστερημένα τη δήλωση. Και με το δίκιο τους.

Τελικά απομείναμε τελευταίοι εγώ και ένας μετανάστης. Αφού πέρασε στο κομπχιούτερ τη δήλωσή μου η υπάλληλος και έκανα μεταβολή να φύγω προσέκρουσα στο ικετευτικό βλέμμα του συμπαθέστατου μετανάστη που μου είπε "κοπέλα, θα με βοηθήσεις να γράψω το αίτηση;", ενώ μέσα από το γκισέ ακούστηκε η φωνή της υπαλλήλου να λέει "Δεν εξυπηρετώ άλλους! Είναι κλειστό το Μητρώο τη Παρασκευή. Ελάτε από Δευτέρα!" Η αντίδρασή μου ήταν αστραπιαία. Όρμησα στο γραφείο και την άρπαξα απ΄το γιακά "Τόση ώρα μωρή κλώσα που εξυπηρετούσες Έλληνες δεν ήταν Παρασκευή;" Τη φαντασίωσή μου να έχω ορμήξει στην εφοριακιά διέκοψε η ανάκληση στη μνήμη μου ενός ανέκδοτου πολύ ταιριαστού στην περίσταση. Και είπα με περισσή πονηριά (που άμα ήμουν μεγαλοαστή θα την έλεγα διπλωματία) "Ελάτε τώρα... Ένα λεπτό θα κάνω να του συμπληρώσω τη δήλωση να μην ταλαιπωρείστε και εσείς τη Δευτέρα..." και έκαμψα επιτυχώς την ασθενή αντίσταση της κυκλοθυμικιάς γραφειοκράτισσας.

Η δήλωση μεταβολής στοιχείων δεν ήταν για τον ίδιο αλλά για τη νύφη του. Που ήταν παντρεμένη στη Δημοκρατία της Αρμενίας. Αλλά ζούσε στην Ελλάδα. Και η νύφη του δεν είχε ΑΦΜ. Και έπρεπε πρώτα να' ρθει να βγάλει ΑΦΜ. Και μετά να κάνει μεταβολή στοιχείων. Αλλά εγώ τη δήλωση του τη συμπλήρωσα. Και θα την κρατούσε για αργότερα. Όταν θα είχε ΑΦΜ. Άραγε γελούν οι μετανάστες με τις δημόσιες υπηρεσίες; Δυο λεπτά καθίσαμε να συμπληρώσουμε τη δήλωση. Και άκουσα χίλια ευχαριστώ. Μπορεί η αγαθοεργία να διαιωνίζει το μίσος. Νίτσε για αρχάριους. Μετά τον είδα που έβγαινε απ΄την εφορία. Εγώ ξεπάρκαρα. Τον είδα να πηγαίνει προς τη στάση του λεωφορείου. Είπα να τον κατεβάσω με το αυτοκίνητο μέχρι το κέντρο. Αλλά δεν είπα τίποτα. Καλύτερα έτσι. Μπορείς να αγαπάς κάποιον όσο δεν τον γνωρίζεις. Μπουκόφσκι για άσχετους. 'Εβαλα πρώτη και έφυγα για το σπίτι χωρίς αυτόν. Στο δρόμο τραγουδούσα, τα βράδια μου τα εργένικα/τραγούδια λέω αρμένικα. Που είναι ασφαλώς ένα μεγάλο ψέμμα. Γύρω- γύρω ήταν αλήθεια, μόνο εκεί που τραγουδούσα ήταν ψέμματα. Σαν το ανέκδοτο.