Exit doll

Το Πάσχα του 2009 ήταν υπέροχο αν και κάπως ζεστό. Λίγο έλειψε να καεί η πλάτη μου έτσι όπως ήταν γυμνή μέχρι τη μέση. Τελοσπάντων. Μου έραψαν για την Ανάσταση ένα φανταστικό λιλά φόρεμα από μετάξι με κεντημένα λουλούδια και δαντέλα. Το φόρεμα είχε στενή μέση και φουρό, βαθύ ντεκολτέ τονισμένο με στρασάκια. Ο,τι πρέπει για το μαυρισμένο μπούστο μου. Πίσω άφηνε, όπως είπαμε, ακάλυπτη την πλάτη και εφάρμοζε τέλεια στο κορμί μου που είναι λαμπάδα. Φορούσα ασημί τσαντάκι ασορτί με peep toe γοβάκια που έδεναν με ένα μικροσκοπικό λιλά φιόγκο στο πλάι. Η φορεσιά μου ταίριαζε απόλυτα με το χτένισμα. Τα πυκνά, ξανθά, μακριά, λαμπερά μαλλιά μου ήταν χτενισμένα κυματιστά με αφέλειες ενώ ένα ασημί στέμμα φώτιζε το άψογα μακιγιαρισμένο πρόσωπό μου. Θα πρέπει να ήμουν όνειρο, αν κρίνω από το βλέμμα της μικρούλας μου όταν με πρωταντίκρισε.
Όμως λίγο έλειψε να τσουρουφλιστεί η πλούσια κόμη μου όπως της κυρίας απέναντι και ας είχε εκείνη δέκα, άντε δώδεκα τρίχες στο κεφάλι της. Την καημένη!
Στις 12 το βράδυ ακριβώς έγινε πάταγος από κροτίδες, μπαμ μπουμ, δεξιά - αριστερά, άνθρωποι αντάλλασσαν φιλιά στα μάγουλα, χαμός. Θα έβαζα στοίχημα το στέμμα μου πως κηρύχτηκε ο γ' παγκόσμιος και οι χριστιανοί έσπευσαν να λάβουν τον τελευταίο ασπασμό, αν υπήρχε κοντά άλλη μία γαλαζοαίματη ώστε να έχει αξίζει το στοίχημα.
Μπροστά μου όμως έβλεπα μόνο κάτι κοτοπουλάκια, κάτι αποξηραμένα λουλουδάκια, κάτι χαζοφιόγκους και έναν χοντρό κύριο που κρατούσε στη χούφτα του ένα μάτσο βεγγαλικά και τα έδινε σε ένα αγοράκι να πάει να τα πετάξει. Τότε άκουσα τον φίλο του κυρίου να λέει "χαχαχα έχεις κι άλλα ρε καμμένε;"
Τότε ήταν που ένιωθα κι εγώ την πλατούλα μου να ζεσταίνεται αφόρητα αλλά έκανα υπομονή για χάρη της μικρής, που ωστόσο την είχε πάρει από το χέρι ο παππούς της και την πήγαινε να δει τον Ιούδα. Ακολούθησα και εγώ αναγκαστικά. Αφού περάσαμε του Ιησού Χριστού τα Πάθη, μέσα από δυναμιτάκια, στριμωξίδι και αναμμένα κεριά, φτάσαμε στον Ιούδα. Τότε ήταν που θα τα έκανα πάνω μου από το φόβο μου αν είχα βέβαια την απαραίτητη τρυπούλα. Ο Ιούδας ήταν μια τεράστια κούκλα που της είχαν βάλει φωτιά και είχε λαμπαδιάσει ολόκληρη! "Θεούλη μου, αν έφτασα από την Κίνα στην Ελλάδα για να καταλήξω στην πυρά, χωρίς καν να είμαι μάγισσα για να το σκάσω με το ιπτάμενο σκουπόξυλο, τότε είσαι πολύ κακός και να το ξέρεις", σκέφτηκα.
Τελικά όμως ο Θεός ήταν πολύ καλός μαζί μου επειδή είμαι πριγκίπισσα και όχι μόνο δεν με έκαναν στάχτη αλλά όταν έφτασε το κοριτσάκι στο σπίτι του με έσβησε επιτέλους και με έλυσε από τη λαμπάδα της. Από το Σάββατο κοιμάμαι μαζί της κάθε βράδυ. Και πρέπει να σας πω πως είμαι η Barbie και μόλις... τελείωσα.