καλοτάξιδο

Μου λέει "καλορίζικο" ο ένας, "καλοτάξιδο" η άλλη και εγώ συγκινούμαι.

Όταν μου ευχήθηκε η μάνα μου από το τηλέφωνο συγκινήθηκα γιατί ήμουν το κοριτσάκι της, όπως είναι για μένα σήμερα αυτό το τυπάκι που σουλατσάρει στο σπίτι ξυπόλητο, αλλά μεγάλωσε το κοριτσάκι της και απέκτησε το πρώτο του όχημα, όπως μια μέρα θα μεγαλώσει και η τοσοδούλα μου και θα οδηγεί και θα είναι μεγάλη σαν εμένα, κι αυτό με γονατίζει από συγκίνηση προκαταβολικά. Γιατί, αυτά που συνιστούν τα μικροαστικά μας όνειρα είναι φτιαγμένα από ορόσημα όπως αγορά πρώτης κατοικίας, αγορά ΙΧ, γάμος, γέννηση παιδιού, αγορά μωρουδιακών κλπ. Δε συγκινούμαι δηλαδή ιδιαίτερα όταν τη σκέφτομαι να μη φοράει ούτε καν την πάνα της και να κάνει γυμνισμό στη νότια Κρήτη, όταν θα καπνίζει το πρώτο της τσιγάρο ή θα έχει το πρώτο της γερό μεθύσι. Πού υπήρξαν καταστάσεις μακράν πιο συγκινητικές στη δική μου τη ζωή, παρά που πήρα καινούργιο αυτοκινήτο. Αλλά τα ορόσημα του μικροαστικού ονείρου παίζονται σε κάθε περίσταση, τόσο συχνά που προκαλούν εθισμό. Όμως επειδή είναι ένας εθισμός ευλογημένος από κάθε μορφής ζωοκλέφτη (είναι αυτός που σου κλέβει τη ζωή), δλδ απ΄τον δάσκαλο, τον παπά, το διαφημιστή, το δημοσιογράφο, τον έμπορα, τον συγγενή, τον γείτονα κλπ δεν είναι εθισμός αλλά θεμέλιος λίθος.

Όταν μου ευχήθηκε ένας φίλος στο chat συγκινήθηκα γιατί η μητρική μου γλώσσα έχει μια γλύκα για κάθε αδυναμία της. Καλοτάξιδο, καλορίζικο και δε ξέρω τι άλλες λέξεις έχουν επινοηθεί μόνο για να ευχηθούν στον οδηγό να μην πάθει ατύχημα ουσιαστικά. Δε φαντάζομαι πως ο λεξιπλάστης είχε στο νου του να μη σου παθαίνουν ζημιές τα ηλεκτρικά παράθυρα και να μην κάνει θόρυβο η εξάτμιση. Η οριακή ύπαρξη κράτους πρόνοιας αντισταθμίζεται με ευχολόγια, κατά κάποιο τρόπο. Κι ενώ αυτό μου θυμίζει πρωτόγονες κοινωνίες, μόνο που δε χύνουμε κανένα κουβά αίμα αρνιού στο μεταλλικό χρώμα για μη μας συμβεί το κακό, και ως τέτοιο με ενοχλεί, σε φάση το ΔΝΤ μας έλειπε, ωστόσο υπάρχει η σύγκριση με τη τσιγκούνα την Μεγάλη Βρετανία και με ξανασυγκινεί το εύχεσθαι υπέρ πάντων. Που δεν έχουν ένα μπον απετίτ οι καρμίρηδες, ένα μπον βοαγιάζ να πουν. Για να μην πω τα δικά μας, καλή όρεξη και καλό ταξίδι, και φανούν τριτοκοσμικά. Που έχεις γενέθλια, διάολε σαν σήμερα γεννήθηκες, κάτι είναι αυτό, σε συγκινεί, σου προκαλεί μελαγχολία, χαρά, δε ξέρω τι, κάτι σου κάνει και σου λένε μόνο ένα "ευτυχισμένα γενέθλια". Χέστηκα για το αν θα' ναι καλά τα φετινά γενέθλια. Μπορείς να μου πεις πολύχρονη, χρόνια πολλά, να ζήσω μέχρι το τέλος του γνωστού και άγνωστου κόσμου; Μπορείς να ευχηθείς κάτι πιο βαθύ απ' το αν θα περάσω χαρούμενα γενέθλια με κωνοειδή καπελάκια και τουρτίτσες; Μεγάλωσα και σκασίλα μου αν είναι χαρούμενα τα γενέθλιά μου, μεγάλωσα και θέλω να γίνω μεγάλη με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπίζω της γνώσης το φως και τα ρέστα. Μπορείς να μου το τραγουδήσεις αντί να μου λες δεκαπέντε φορές τον ίδιο ανεμπνευστο στίχο "happy birthday to you"; Γι' αυτό, επειδή εδώ αντί για best regards λέμε "να' σαι καλά", γι' αυτό ξαναγύρισα στην Ελλάδα. Πες πες πες, κάτι θα μείνει, που λέμε.

Ξεσκιστείτε στις ευχές φίλοι μου. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.