Χτες, κάτι κοιτούσα στο blog μου, που πια έχω αφήσει να μαραθεί σχεδόν. Πού' ναι ο καιρός που ασχολιόμουν με μεράκι με τον κήπο μου...Του κανενός τον κήπο που είχε πει κάποιος αγαπημένος. Αλλά να, χτες την είχα στην ποδιά μου και σκαλίζαμε κάτι. Και εκείνη ήθελε να της βάλω το ακαντού, το μπιγκ γουόλ και το καμάον-καμάον αλλά της ζήτησα να κάνει υπομονή ώσπου να βρω κάτι. Και πώς μου ήρθε και της είπα κάποια στιγμή "αυτό είναι το μπλογκ της μαμάς", 23 μηνών νιάνιαρο. Μετά περιηγήθηκα λίγο ακόμα στον κήπο μου και έκλεισα το tab, γιατί δεν αντέχω να το βλέπω πολύ, πια.
Σήμερα το ξανάνοιξα και εκείνη δεν ήταν στην αγκαλιά μου. Αλλά το κεφαλάκι της που φτάνει ως την επιφάνεια του τραπεζιού είδε πως είχα μπει εδώ χάμω. Και ούτε καν στην κεντρική σελίδα αλλά στα σχόλια. Και μου λέει: "το μπλογκ της μαμάς είναι αυτό". Αυτό.
2 σχόλια:
Αν δεν ήταν οι μαμάδες με τα μπλογκ και τις συνταγές, το ίντερνετ θά 'τανε το μισό, άκου που σου λέω εγώ...
Κατάλαβα,όπου νάναι θα σου ζητήσει να της ανοίξεις δικό της μπλογκ:)))
Δημοσίευση σχολίου