Κάντε έρωτα, όχι εμπόριο

Κάντε έρωτα, όχι εμπόριο, θα μπορούσε να είναι το σύνθημα της μέρας των ερωτευμένων σε συνθήκες κρίσης.
Αλλά κάποιοι από μας θα προτιμήσουμε να ενισχύσουμε την καταναλωτική κίνηση ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, τονώνοντας λιγάκι το εμπόριο του έρωτα. Καρδούλες, αρκουδάκια, γλυκίσματα, εσώρουχα και δείπνα σε καλά εστιατόρια, to name a few.
Άλλοι θα μεμψιμοιρήσουμε ότι δεν την ενισχύσαμε επαρκώς, αν και θα το θέλαμε. Πολύ φτωχό θα μας φανεί το τριαντάφυλλο ενώ θα θέλαμε να του αγοράσουμε εκείνο το ακριβό πουλόβερ.
Και άλλοι πάλι, ούτε έρωτα θα κάνουμε, ούτε εμπόριο. Θα κάνουμε πνεύμα, επικρίνοντας την περιρρέουσα ερυθρορόζ κιτς σαχλότητα που κατακλύζει κάθε 14 Φλεβάρη την αγορά και τις καρδιές μας. Θα επικρίνουμε τα λούτρινα και εκείνα με τη σειρά τους θα λουφάξουν σε μια γωνιά πιο λυπημένα από αρλεκίνο. Και φυσικά δεν θα αποτελέσει η γιορτή μια αφορμή να του πούμε πως τον αγαπάμε. Ακόμα. Παρόλαυτα.
Κάποιοι άλλοι, ένεκα της ημέρας ή ανεξάρτητα αυτής θα κάνουμε αυτό που πρέπει. Να δηλώσουμε την αγάπη μας στον άλλο. Το πάθος μας. Τον πόθο μας. Whatever. Με λόγια, με έργα. Με συμβολισμούς.
Μάθαμε να δηλώνουμε τα εισοδήματά μας, τα ακίνητά μας, τα υπάρχοντά μας. Αλλά χωρίς τον έρωτα δεν θα υπήρχαμε για νά'χουμε υπάρχοντα. Έτσι όπως μαθαίνουμε μέρα τη μέρα πιο πολύ στην αστυνόμευση και τον έλεγχο, μόνο ένα ΣΔΟΕ του έρωτα θα επέβαλε την τάξιν. Την αγαπάς, κύριε; Την αγαπώ. Της το δήλωσες σήμερα και χτες και πάντα; Όχι ακριβώς. Πρόστιμο για απόκρυψη αισθημάτων. Ποινές κύριοι, ποινές για να μας πείτε πως μας λατρεύετε, πως είμαστε εκείνη που έψαχνες που πάντα λαχταρούσες στην αγκαλιά της θα'θελες για πάντοτε να ζούσες. Τώρα όμως. Χωρίς αναβολή. Αύριο δε θα' χεις καν αφορμή. Αύριο πάλι γκρίνια και σκεπτικισμός. Σήμερα έχει έρωτα. Αύριο πάλι πόλεμο.