Ζούμε σε μια εντελώς ξεφτιλισμένη εποχή. Αυτό δεν είναι καμια σπουδαία διαπίστωση. Όλα γύρω μας το μαρτυρούν.Ένας λόγος όμως παραπάνω που η περίοδος του νέου great depression είναι και η εποχή του great consent. Μια γιγάντια συγκατάθεση στέκει όρθια πάνω από τα κεφάλια μας επισκιάζοντας με την πελώρια φιγούρα της κάθε μας ενέργεια.
Ζορίζει η κατάσταση από παντού, μας την πέσανε και τα βούρλα του new age. Διαλογισμός, γιόγκα και άλλοι λάιτ νεοφονταμενταλισμοί. Αν τους έχεις προσέξει, είναι ταλιμπάν μεταμφιεσμένοι σε σαμάνους. Θα τους έχεις δει τους ζαβλακωμένους από το πολύ το διαλογίζεσθαι πώς αγριεύουν όταν τους θίξεις το θρήσκευμα. Κι εξάλλου αν δεν είχαν τόση επιθετικότητα μέσα τους, τόσο θυμό, θα κατέφευγαν στη διαφραγματική αναπνοή και τα χαζο-ινστρουμένταλ cd με κάτι ρυάκια που τρέχουν, κάτι αεράκια, κάτι γάργαρες πηγές στο αρμόνιο; Πέθανε ο μπάρμπας σου; Breathe in. Πέθανε η μάνα σου; Breathe out. Κάηκε το σπίτι σου; Breathe in. Σε διώξανε απ΄τη δουλειά; Breathe out.
Και δε λέω καν ότι όλα αυτά είναι άχρηστα. Κάθε άλλο. Κάποια διαχείριση του στρες, κάποια διαχείριση του θυμού μάλλον μας χρειάζεται. Αλλιώς βγαίνεις έξω, παίρνεις το καλογυαλισμένο όχημα, το δοσατζίδικο, και βρίζεις όλη τη Κηφισίας και από τα δυο ρεύματα. Αλλιώς κάνεις bullying στον ίδιο σου τον σύντροφο, βαλσαμώνεις τα παιδιά σου να μη σε ενοχλούν και καλείς τους μπάτσους τρεις φορές τη μέρα γιατί σε εκνευρίζουν οι γείτονες.
Ούτε να πλακωνόμαστε σε πρώτη αφορμή λέω, ούτε να αναθεματίσουμε όμως και τη σύγκρουση. Να τη δούμε ως αυτό που είναι: ένα εν δυνάμει γόνιμο πράμα. Από τη σύγκρουση ενός σπερματοζωαρίου και ενός ωαρίου προκύψαμε. Από ένα Big Bang (μάλλον). Τώρα, πώς θα γίνει; Θα ζορίζουν τα πάντα όλα γύρω μας και εμείς δε θα πρέπει ποτέ να υψώσουμε τον τόνο της φωνής; Να ψιθυρίζουμε μονίμως δηλαδή λες και βρισκόμαστε στην Επίδαυρο; Και ποιο δράμα προβάλλεται μπροστά στα μάτια μας για να αξίζει τη σιωπή μας;
Στο δράμα αυτό δε χρειάζεται άλλη συναίνεση. Δε χρειάζεται άλλο μάλιστα κύριε συνάδελφε, βεβαίως κύριε διευθυντά, οπωσδήποτε θα το φροντίσουμε κύρια μου, όπως επιθυμείτε εσείς αγαπητέ, ό,τι πεις εσύ αγάπη μου. Δε χρειάζεται άλλο τσανακογλύψιμο, άλλοι τεμενάδες, άλλο φίλημα στο χέρι που δε μπορείς να δαγκώσεις, άλλη κολακεία, άλλες γλυκανάλατες προσφωνήσεις, άλλη υποκρισία. Δε χρειάζεται άλλο να παίρνουμε βαθιές ανάσες, να μετράμε προβατάκια, να λέμε κάνε πως δε το άκουσες, άσε και μια κουβέντα να πέσει κάτω. Δε χρειάζεται άλλο να εσωτερικεύουμε την οργή μας. Η οργή όταν γυρνάει προς τα μέσα γίνεται κατάθλιψη. Όταν έχεις μάθει όλα να απωθείς για να μη θυμώσεις γίνεσαι ασπόνδυλο. Σιγά-σιγά τίποτα δε θα σε αγγίζει. Θα γίνονται μπροστά σου τα χειρότερα εγκλήματα, κι εσύ θα κάθεσαι οκλαδόν, θα κλείνεις τα μάτια, θα ενώνεις δείκτη, μέσο και αντίχειρα και θα λες ομμμ ομμμμμ, βλέποντας το λευκό φως. Όμως το έγκλημα θα έχει συντελεστεί, έτσι κι αλλιώς.
11 σχόλια:
New age my ass (excuse my french), στο Μεσαίωνα γυρίζουμε. Ισως επειδή μας τον "έφαγε" η εκκλησία.
"Η οργή όταν γυρνάει προς τα μέσα γίνεται κατάθλιψη"
χα, tell me about it.
ομμμμμμμμμμμμμμμ!
@swell, τα french επιβάλλονται. Είναι εορταστικό το πρόγραμμα σήμερα. Πρέπει να ξεσκονίσουμε ό,τι μπινελίκι μας βρίσκεται να βγάλουμε να τρατάρουμε τον κόσμο.
@κροτ, γι' αυτό σου λέω. Θες να αρχίσουμε την κοπρολαλία; χαχα
@mamma, ένεκα του εορταστικού προγράμματος θα σου πω καμια κουβέντα. Για πρόσεχε!:))
Σφύριζα και σύρριζα, αριστερά της αιγυπτιακής μούμιας, όλα περνούν ξώφαλτσα, ίσα να ακουμπήσουν με τη μορφή της απολέπισης, στίγματα προαιώνιας εφηβείας...Αλήθεια, θυμάστε την έκρηξη του ηφαιστείου της Ισλανδίας??? Νωπή μνήμη χρυσόψαρου βρασμένου. Ω, ναι δεν τρώγεται, αλλά είναι προϊον κατανάλωσης-ψυχανάλωσης...
-Αααχ, θεέ μου, μας βαρέθηκες κι εσύ, έλεγε η πολυτυραννισμένη γιαγιά μου...
Πολυτέλειες οι δυσκολίες που περνάμε εμπρός στο γολγοθά της...
Και μή χειρότερα...
Εμπιστέυσου το ένστικτό σου, τί διάβολο ζώο-άνθρωπος είσαι, όπως έλεγε μια φίλη.
πολλές καλησπέρες.
Σκουνξ
Η δεύτερη παράγραφος όλα τα λεφτά!
Εχεις απολυτο δίκιο . Οσο αποθηκευεται η θλίψη, τόσο θα αποθηκευονται και τα εγκληματα και εντός και εκτός και επι της τρέλας .
Μου θύμισες μια νορβηγική ταινία με τα λόγια σου ,εκεί που ο ηρωας θέλει να αυτοκτονήσει απο την πολυ αρμονία γύρω του, σε ενα κόσμο ουδετεροποιημένης ευτυχίας ,δηλαδή παρανοιας. Σ `αυτό το κόσμο που ζούσαμε ανεκαθεν.
@Σκουνξ, έβαλες και τη new age αριστερά, βλέπω, στη κουβέντα. :) Αγγίζεις μέγα ταμπού! Το νου σου.
@dirdawuth, η 7η παράγραφος όμως είναι η καλύτερη. Δεν υπάρχει! :)
@Takis X, κάνε μου ένα ρουσφετάκι. Το όνομα της ταινίας θέλω. Δε μπορώ να θυμηθώ αν είχα γράψει το σκριπτάκι. :)
Βεβαίως και μπορώ ..http://www.youtube.com/watch?v=kFp5vA7wuFY..ελπίζω να θυμηθηκαμε τώρα..
Αφού το έγκλημα θα έχει συντελεστεί έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον ας έχουμε ξεδώσει! :)
@Takis X, ευχαριστώ. ;) Ναι, σε μια ιδέα μου είχε βασιστεί το σενάριο. Τώρα το θυμήθηκα. Χοχο. Κρυάδες. :)
@ladybug, ή ας πιάσουμε από το γιακά το θύτη -αν ποτέ είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ποιος έχει αυτό το ρόλο, γιατί από τον πολύ σχετικισμό και σκεπτικισμό τα βλέπουμε όλα θολά - κ´ να του πούμε να κάτσει φρόνημα γιατί θα τον κάνουμε ντα. Βλέπεις, ούτε ομμμμ ούτε και χριστοπαναγίες χρειάζεται. Λίγο λιγότερο άνευρα να χειριζόμαστε τη ζωή. Γιατί δεν είναι κ´ του λόγου της πάντα καλό κορίτσι...
Δημοσίευση σχολίου