11/1/12

Τζιβαέρι

Όχι τα ραδιοκύματα αλλά κάποιοι συνειρμοί, μου θύμισαν το Τζιβαέρι. Και ποια ραδιοκύματα, που μόνο η ΕΡΑ τολμούσε να παραχωρεί ένα μεγάλο μέρος του προγράμματός της στην παραδοσιακή ελληνική μουσική. Μόνο η ΕΡΑ 2 θα μπορούσε να έχει έναν Πάνο Γεραμάνη να εκπέμπει λόγια και μουσικές που έγραψαν Ιστορία. Μόνο στο Τρίτο Πρόγραμμα άκουσα κρητικούς λαϊκούς ποιητές να απαγγέλλουν τις μαντινάδες τους, με σεβασμό και μέτρο, ανάμεσα σε άριες και σονάτες.

Όμως οι υπηρεσίες της ΕΡΤ απαξιώνονται χυδαία σε συνθήκες μάλιστα απεργίας της ΠΟΣΠΕΡΤ από τους γνωστούς φονταμενταλιστές νεολιμπεράλες. Η τζιχάντ του Μίλτον Φρίντμαν, που ξαναλέγαμε, που όχι απλά δεν αναγνωρίζει τη συμβολή της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης στον πολιτισμό αλλά φαίνεται να φαντασιώνεται τον αφελληνισμό σε κάθε έκφανση του κοινωνικού βίου, έναν πολύ κακώς εννοούμενο ελληνισμό, ταυτόσημο με το ραγιαδισμό.

Και την ίδια ώρα, το αντίπαλο δέος, ένα συνονθύλευμα μεταμοντερνιστών, αριστεριτζήδων και αντεξουσιαστών, ευνούχοι όλοι εθνικής ταυτότητας, αν δεν αποποιείται μετά βδελυγμίας, στέκεται αμήχανο απέναντι σε καθετί το "ελληνικό".

Έτσι ώστε εκχωρήσαμε στους εθνικιστές, από τα κείμενα του Θουκυδίδη ως τα κλαρίνα του Σαλέα. Τα προηγούμενα χρόνια, απενοχοποίησε για χάρη μας την αρχαιότητα ένας Ρένος Αποστολίδης, ήρθε ένας ιρλανδός, ο Ross Daly, για να μας εξοικειώσει πάλι με τη λύρα, οι Δυνάμεις του Αιγαίου, για να ξαναπιάσουμε το Κόκκιν' αχείλι φίλησα στα χείλη, η Σαββίνα Γιαννάτου για την καλυμνιώτικη υποδοχή της καινούργιας μέρας, ο Τζιμάκος για να πούμε χωρίς συστολή ένα μικρασιάτικο της προσφυγιάς, και όσοι άλλοι, για να φτάσουμε στους Mode Plagal, τους βλαχοτζαζίστες που έλεγα χαριτολογώντας σε κάποια παλιά μου αγάπη για να διασκεδάσουμε την ανατριχίλα που μας προξενούσε από κοινού η Πικροδάφνη και την οποία συγκίνηση, ακόμη και στο πειραγμένο τραγούδι, με δυσκολία ομολογούσαμε.

Γι΄αυτό, το Τζιβαέρι, όσο ethnic και να το μετατρέψεις με όργανα και ενορχηστρώσεις, θα έχει πάντα τον ίδιο παράταιρο για την εποχή στίχο. Από τη μια, η μάνα δε δικαιούται να οδύρεται για τη στέρηση του παιδιού της. Οι γονείς μας είναι ταμπού και η αναφορά στη μάνα, είναι το ταμπού των ταμπού. Η ελληνίδα μάνα είναι πια μια καρικατούρα που κυκλοφορεί με FW σε θλιβερά ανέκδοτα με μορφή power point ή αποτυπώνεται, στην ακραία και άρα τραγική της μορφή, στον Κυνόδοντα. Από την άλλη, η ξενιτειά δεν υφίσταται ως όρος μέσα στον ορυμαγδό των social media και του web. Η μάνα σου θα σε δει στο skype, στο msn, θα σου στέλνει email, θα βλέπει τα νεογιλά δοντάκια του εγγονιού της στα άλμπουμ σου στο facebook. Η ξενιτειά δεν υφίσταται, θαρρείς, μέσα στην υπερπληθώρα αερογραμμών, με μια easyjet να σε πηγαινοφέρνει με μια εκατοστή ευρώ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που πήγες να βρεις μια καλύτερη τύχη.

Κι ωστόσο το μεταναστευτικό κύμα θα θυμίζει τα 50s, όπως και η ξυλόσομπα στα διαμερίσματα, η πλημμύρα των πενήτων στους δρόμους της μητρόπολης. Όμως κανείς δε δικαιούται να ξανθοπουλίζει στο συναίσθημα, ο Καζαντζίδης το πολύ να παιχτεί στον Batman στο Νέο Κόσμο, βινύλιο με αέρα cult. Και το Τζιβαέρι ή μια Δόμνα Σαμίου μπορεί να το σηκώσει ή το Μέγαρο Μουσικής.

Να κλείσει η ΕΡΤ, να κλείσουν και οι στρόφιγγες της παράδοσης, να πάψουν οι κυκλωτικοί χοροί, να πάψουν και κάτι έθιμα σαν τα Ραγκουτσάρια. Γιατί γυρνώντας πίσω στην καθημερινότητα θα πρέπει να απολογηθείς που χόρεψες, που τραγουδούσες δυο μέρες σερί "τι΄θελα και σ' αγαπούσα και δεν κάθομαν καλά" που έπαιζαν ορχηστρικό τα χάλκινα των ρομά. Το ξεφάντωμα είναι πια κολάσιμη πράξη.

Δεν επιτρέπεται ούτε η διονυσιακή γιορτή ούτε ο σπαρακτικός θρήνος. Ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, είναι θάνατος. Και αν αφαιρέσουμε και την χαρά, θάνατος και πάλι θάνατος. Νεκροζώντανοι, χωρίς παράδοση, χωρίς ταυτότητα, παραδομένοι στον φόβο και την μιζέρια και οπωσδήποτε την ενοχή.

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

όσο πας χειροτερεύεις. ξεσάλωσες τελευταία. απέγινες. σε λίγο θα δηλώσεις και ευθέως μη δυστυχής. κάτσε ήσυχη επιτέλους. συμμορφώσου με τις υποδείξεις του φόβου και της μιζέριας. αντιδραστικιά. :)

ΜΙW

agrampelli είπε...

Σε λατρεύω,σου τόπα;

Μαύρος Γάτος είπε...

^^^ ρισπέκτ σίς ^^^

M. είπε...

Αυτά γράφετε και γινόμαστε ευσυγκίνητοι εμείς εδώ οι ξενιτεμένοι. Πιο όμορφα δεν μπορούσες να το θέσεις. Όλο μας το ρισπέκτ.

123 λέξεις είπε...

Εξαιρετικό και λυτρωτικό κείμενο

kostas.nik είπε...

Τίποτα δε πάει χαμένο niemansdrose. 'Oλα τελικά ξαναγυρνάνε σε μας.

gerasimos είπε...

Ως πιστός ακροατής του 3ου και του 2ου για αρκετά χρόνια, να πω ότι όχι μόνο για τις πιο παραδοσιακές αλλά εν γένει για τις ποιοτικές μουσικές τους (το μόνο ραδιόφωνο μακράν που ακούγεται απ' αυτή την άποψη), ξεχωρίζουν. Η άποψη δε του Μανδραβέλη (νομίζω σ' αυτόν αναφέρεσαι εκτός αν το 'χω χάσει τελείως) ότι δεν θα λείψει σε κανέναν η δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση ήταν απαράδεκτη όχι μόνο από άποψη στενά 'δεοντολογική' αλλά ευρύτερα ηθική. Βέβαια σε ένα επάγγελμα όπως αυτό της δημοσιογραφίας σήμερα ποιος να μιλήσει για ηθική και τι να πει...

Michael_Sc είπε...

Μπράβο... ρε γμτ.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Πάντως, αν το σκεφτείς, δεν ωφεληθήκαμε και σε κάτι με την "ελεύθερη" ραδιοφωνία και τηλεόραση. Ή για να το θέσω διαφορετικά με την "ιδιωτική εκμετάλλευση" του δημόσιου αγαθού των συχνοτήτων. Θέλω να πω πως ποικιλία δεν υπάρχει, ούτε στην ενημέρωση ούτε στην ψυχαγωγία, γιγαντώθηκαν τρομακτικά οι διαπλοκές, η ποιότητα των εκπομπών των ιδιωτικών σταθμών είναι στη μεγάλη πλειοψηφία τους πολύ χαμηλή, η αγορά και όχι το κοινό ρυθμίζουν το χαρακτήρα των προγραμμάτων. Για να μην μιλήσουμε για το τι γίνεται στην επαρχία....

υγ: επιμέρους ενστάσεις για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση μπορούμε βέβαια (και ίσως δικαιολογημένα) να έχουμε. Για παράδειγμα: δεν μπορώ να ακούω άλλο Βέμπο στο Δεύτερο ("γιατί είναι βλέπεις ο άνθρωπός μου")

ΑΖ είπε...

Υπέροχο κείμενο, υπέροχο :-)

varometro είπε...

Το συγκεκριμένο κείμενό σου μου προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση και ανάταση. Με το που το διάβασα αυθόρμητα ένιωσα την ανάγκη να πω το εξής (και ζητάω εκ των προτέρων συγνώμη γιατί το θεωρώ χυδαίο να γραφεί στα σχόλια κάτω από ένα τόσο ωραίο κείμενο, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ): ΠΑΡΕ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΑΛΑΚΑ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ!

Takis X είπε...

Αγάπη τρελή.

kostas.nik είπε...

varometro νομίζω έχει έρθει η ώρα να γράψεις ένα κείμενο ανάλογου ύφους με εκείνο που είχες γράψει παλιότερα, αυτή τη φορά με το τίτλο "σκότωσε το Μανδραβέλη που κρύβεις μέσα σου"

Ανώνυμος είπε...

μπορώ να σου αφιερώσω κάτι πολύ δικό μου; αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=V0PZN8zO1FA

arcades είπε...

Απ' τα ραγκουτσάρια έρχομαι κι εγώ κι έχω να πω ότι θα βαστήξουν ό,τι και να γίνει.

Ανώνυμος είπε...

@Niemandsrose
Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη γιατί σου έβαλα το όγδοο χεράκι στο Buzz χωρίς να ξέρω ότι θάβονται σχόλια που παίρνουνε πάνω από δέκα χεράκια. Εγώ νόμιζα ότι τα σχόλια που επιβραβεύουνε τόσοι πολλοί χρήστες δε θάβονται. Τώρα μπορεί να κινδυνεύεις να θαφτεί και το δικό σου όπως θάφτηκε και του Βαρόμετρου.

Κωνσταντίνος [Contrabando]

Niemandsrose είπε...

@Μoment in the wind, προσφέρω την κεφαλή μου επί πίνακι για τα ανοσιουργήματα που διέπραξα στον βίο μου: και ΕΡΑ άκουγα και στα καρναβάλια ξεφάντωσα. Και το χειρότερο, δε βλέπω τον λόγο να μετανοήσω. Θα καώ στην πυρά της κόλασης των νεοφιλελεύθερων.


@agrampelli, νομίζω πως ναι, αλλά δεν θα πάθω τίποτα να το ξανακούσω. :)

@Μαύρος Γάτος, μερσί μπρο! :)

@Myriam, υπήρξαμε κι εμείς ξενιτεμένοι -ω, τι παρωχημένοι όροι- για αρκετά χρόνια και σας συναισθανόμαστε. :) Κι ίσως χάρη στο βίωμα αυτό και στα ιδεολογικά δεν έχω πια συστολή στο να επανέλθω στα παράγωγα της λέξης Ελλάδα. Από τα λυκειακά χρόνια ήταν ένα ταμπού για μένα και υποθέτω για πολλούς από μας. Όμως με κούρασε η ρομποτική αντίδραση: στο άκουσμα και μόνο των όρων τσιτωνόμαστε. Δεν με αφορά πια. Με εννοείς; :)

@123 λέξεις, να είσαι καλά. Βέβαια όσο καλό το βρήκες εσύ, και πολλοί άλλοι ομολογώ, τόσο απαράδεκτο ήταν για όσους το μόνο που διέκριναν ήταν μια επίθεση εναντίον τους. Αλλά είπαμε, έτσι είναι οι φανατικοί: ανήμποροι να διακρίνουν χρώματα, πόσω δε μάλλον αποχρώσεις.

Niemandsrose είπε...

@kostas-nik, ωραίο το μιξάρισμα. Έναν ακόμα στίχο να προσθέσεις από ελληνικό άσμα και θα καταχωρηθούμε σαν εθνίκια. ;)

@gerasimos, κατ' αρχάς να σου πω ότι εκτιμώ πολύ το ότι είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις σημεία συμφωνίας με κάποιον που κατά κανόνα διαφωνείς και μάλιστα να το δηλώσεις δημόσια. Ειλικρινά σε συγχαίρω. :) Από κει και πέρα, δεν καταλαβαίνω πώς κάποιοι τσουβαλιάζουν έτσι ασυλλόγιστα: δλδ πόση σχέση έχουν οι συνδικαλοπατέρες της ΕΡΤ, με τους εξωφρενικούς μισθούς κάποιων στελεχών με τη συμβολή της στον πολιτισμό.

@Michael_Sc, ευχαριστώ πολύ.

@Γιώργος Κατσαμάκης, δεν καταλαβαίνω γιατί μεμψιμοιρείτε, κύριε. Θα είχαμε δει ποτέ reality shows κάθε είδους αν δεν υπήρχε η ιδιωτική πρωτοβουλία, θα είχαν μετατραπεί οι ειδήσεις σε παράθυρα-τσίρκο, θα είχαμε χορτάσει σαπουνόπερες Φώσκολου και λοιπών φυντανιών, θα είχαμε δει καμια τσοντίτσα μετά τα μεσάνυχτα, θα είχαμε ευχαριστηθεί λάιφσταϊλ και μεσημεριανάδικα; Ε;

Niemandsrose είπε...

@rostri, σε ευχαριστώ πολύ!

@varometro, καλώς το νέο μεζεδάκι των μουτζαχεντίν: σε κατασπάραξαν στο buzz. Έτσι είναι, όταν ενοχλείς πέφτουν να σε φάνε. Ας αρχίσουμε να γράφουμε απολιτίκ να μην κινδυνεύουμε.

@Takis X, ερυθριώ. :)

@silentcrossing, ω! ευχαριστώ πολύ-πολύ. :)

@arcades, δλδ παίζει να χορεύαμε δίπλα-δίπλα; :)

@contrabando, αυτή είναι η δημοκρατική τους αντίληψη: να επιτίθενται σε κάποιον που δε συνηθίζει να σχολιάζει κι όταν εκείνος έρχεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να του θάβουν το σχόλιο.

Кроткая είπε...

Θα γίνω η παράταιρη αιρετική.
Κάθε εποχή φτιάχνει το δικό της πόνο, τον τραγουδάει με το δικό της τρόπο, τον χορεύει με τα δικά της βήματα.
Ο Καζαντζίδης και ο Ηανθόπουλος είναι παράταιροι και άσχετοι το 2012. Ήταν καλοί, σωστοί και ταιριαστοί για το 1963. Τώρα είναι απλά ρετρό.
Δεν διαφωνώ με τη βάση της λογικής που θέτεις. Αλλά όσο δεν φτιάχνουμε το δικό μας τραγούδι, το δικό μας χορό και τη δικιά μας πίκρα, θα είμαστε κουρέλια στον άνεμο, που παράφωνα θα τραγουδάμε τον πόνο μας με τα λόγια άλλων.

Κι έχω κάθε λόγο να υπερασπιστώ την ΕΡΤ -την ΕΡΤ που ξέρω εγώ, όχι αυτήν που έκανε καμπάνιες Γιουροβίζιον για την κάθε τυχάρπαστη Παπαρίζου.

Βέβαια, μέσα στη λογική της νεολιμπεράλας πολιτικής και του φριντμανικού σοκ είναι και η αποκοπή από κάθετι οικείο και γνώριμο, κάθετι που μας δένει με τα θεμέλια μας: με αυτό τον τρόπο γινόμαστε ευκολότερη λεία. Τάδε έφη Ναόμι Κλάιν, όχι εγώ.

Βγάζει νόημα λοιπόν όλο αυτό, έχει συνοχή. Και δεν θα ψάξω την αιτία σε όσους τσιμπάνε στο δόλωμα του εκμοντερνισμού και του εκσυγχρονισμού. Θα τους ψάξω σε κείνους που καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, αλλά αδυνατούν να κάνουν κάτι για να ανακόψουν τη θύελλα. Ας πούμε πως θα έβαζα και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς.
Εσύ δε νιώθεις εντελώς αδύναμη και ενεή, όσο κι αν είσαι θυμωμένη;

kaloutsiki είπε...

όπως λέει κι η κρτοκ "αν ήμουν άντρας θα σ είχα ερωτευτεί"

Disinas είπε...

μπράβο!!