Με διασκεδάζει πολύ όταν ο άνθρωπος ανακαλύπτει σε χρόνο εξακολουθητικό τον τροχό. Με διασκεδάζει πολύ όταν προβάλλεται ως ρηξικέλευθη καινοτομία, ως η πρωτοβουλία που θα αλλάξει τον ρούν της Ιστορίας, κάτι που δεν είναι τίποτα άλλο από την εφαρμογή της προσφιλούς μας μεθόδου, του copy-paste.
Το παστώνεις το κοπίδι, λένε τώρα οι πιτσιρικάδες, έχοντας εντάξει ευφάνταστα στο γλωσσικό σύστημα μια οικεία, πια, τεχνική. Και παραδίδονται εργασίες τύπου patchwork για αξιολόγηση σε ακαδημαϊκούς, που με τη σειρά τους έμαθαν να παραβλέπουν την αντιγραφή και να αναγνωρίζουν την λογοκλοπή ως μέγα παράπτωμα. Πόσοι κατηγορήθηκαν για plagiarism? Ποιες εργασίες "κόπηκαν" γιατί ήταν μια συρραφή από προγενέστερες εργασίες, από το web, από σημειώσεις παραδόσεων και όποιες άλλες ανεπεξέργαστες πηγές.
Σε συνάντηση με προϊστάμενο υπουργείου για μία πρόταση που έχω συντάξει -και που αποσκοπεί στην χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ ενός προγράμματος παρέμβασης και έρευνας- τον άκουσα να προφέρει αυτολεξεί την έκφραση copy-paste, αγανακτώντας για το πλήθος των proposals που έχουν υποβληθεί ακριβώς με αυτή την μέθοδο. Πείσθηκε για την σκοπιμότητα του project όταν διαπίστωσε πως το δικό μας, μπορεί να είχε άλλα ελλείμματα -με κύριο το ότι δεν υποστηρίζεται από κάποιον ΠΑΣΟΚο διαπλεκόμενο πανεπιστημιακό- αλλά δεν αποτελούσε αντιγραφή. Αφορούσε πράγματι σε μία καινοτόμο δράση.
Το φαινόμενο copy-paste το είχα ανακαλύψει -ανακαλύπτοντας με τη σειρά μου τον τροχό- όταν στο διδακτορικό μου μελετούσα κάποια προγράμματα σε δημόσια σχολεία που ήταν τόσο εξώφθαλμα αντιγραφή από αντίστοιχα προγράμματα ξένων εκπαιδευτικών συστημάτων -και funded, εννοείται, από πηγές της Ε.Ε.- που λειτουργούσαν σαν ξένα σώματα μέσα στο πλαίσια του ελληνικού σχολείου.
Όμως πέρα από τις copy-paste ακαδημαϊκές εργασίες, που οδηγούν στη λήψη πτυχίου in plagiarism με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ασέβεια στο έργο του άλλου που, τι να κάνουμε, μόχθησε για να το παράξει, για να έρθω εγώ ο ξύπνιος, ο ελληνάρας, να το αντιγράψω, απαξίωση της διαδικασίας σύνθεσης της γνώσης και εκχώρηση της ανάπτυξης κριτικής στην αναπαραγωγή της ανομίας, για την οποία μετά θα κατηγορήσουμε τους πολιτικούς και τους οικονομικούς παράγοντες, παραβλέποντας την αυτοκριτική για τα πεπραγμένα μας κ.λ.π.),
πέρα από τις copy-paste προτάσεις που κατατίθενται στα υπουργεία για την απορρόφηση των ΕΣΠΑ,
πέρα από τις copy-paste πολιτικές που εφαρμόζονται χρόνια τώρα στα πλαίσια του "εκσυχρονισμού" και των "μεταρρυθμίσεων"
υπάρχει και η αδυναμία μας όχι να παράξουμε κάτι καινούργιο, η αδυναμία μας να αναγνωρίσουμε στον άλλο την ικανότητα να το κάνει, αλλά και τα αντανακλαστικά άμυνας και εχθρότητας που έχουμε αναπτύξει, και στρέφονται ενάντια σε όποιον τολμήσει να μας ψέξει ότι ανακαλύψαμε ξανά τον τροχό.
Κι ας κάνουμε ένα πείραμα για να διαπιστώσουμε πόσο γρήγορα η συμφωνία μετατρέπεται διαφωνία, πόσο γρήγορα γίνεσαι δυσάρεστος όταν η κριτική σου στρέφεται στα καθ' ημάς.
Ξεφύτρωσαν πρόσφατα σαν μανιτάρια, περιοδικά χωρίς πληρωμένες διαφημιστικές καταχωρήσεις. Όλα αυτά τα περιοδικά χωρίς διαφήμιση που οι φίλοι ωστόσο διαφημίζουν πιο κουραστικά από την ίδια την καταχώρηση δεν είναι ούτε καν καινοτόμα, όπως ευαγγελίζονται οι συντάκτες των περιοδικών. Σε χρόνο πριν η εναντίωση στα markets γίνει λάιφσταϊλ, προωθώντας βέβαια παράλληλα κάποιο προϊόν, κυκλοφορούσε το POST-MEDIA για το οποίο λίγος ντόρος έγινε. Το POST-MEDIA του Μανώλη Ανδριωτάκη, δεν κατάφερε να εκδώσει περισσότερα από τρία τεύχη, αν θυμάμαι καλά. Οι λόγοι που δεν ευδοκίμησε το εγχείρημα θα πρέπει να είναι αρκετοί, ως συνήθως. Σ' αυτούς συγκαταλέγεται ότι κατά κανόνα τις καινοτόμες πρωτοβουλίες συνήθως τις υποδέχεται μουδιασμένα το κοινό στο οποίο απευθύνονται λόγω μη πρότερης εξοικείωσης με το αντικείμενο. Στους λόγους όμως αυτούς συγκαταλέγεται ότι τα σοσιαλμηντιακά μέσα ήταν πιο περιορισμένα αρχές του 2009 για να χρησιμοποιηθούν ασύστολα σα διαφημιστικές πλατφόρμες του περιοδικού. Στους λόγους αυτούς συγκαταλέγεται ότι δεν περιέλαβε ο εκδότης κάποιο celebrity στην συντακτική ομάδα, που θα προκαλούσε τεχνητό θόρυβο για να δρέψει την προσοχή ενός πλήθους που υποτίθεται συνομιλεί φιλικά αλλά που τελικά δεν αποτελεί παρά ένα target group πελατών από το οποίο κάτι θέλουμε να κερδίσουμε.
15 σχόλια:
Το ένα μου μάτι τη βλέπει τη μπηχτή. Το άλλο είναι, πώς να το πω, κάπως πιο καλόπιστο -αν καταλαβαίνει καλά ό,τι του λέει το πρώτο (μάτι μου) δηλαδή.
Ένα σχόλιο λίγο πλάγιο και όχι πολύ σχετικό: έχεις μεγάλο δίκιο για τη λογοκλοπή φοιτητών και πανεπιστημιακών, χίλια δίκια. Μάλιστα, μου έχουνε πει ότι οι νεολαίες υποστηρίζουν τους λογοκλόπους φοιτητές όταν τους κόβουν κτλ.
Η ειλικρινής απορία μου είναι αν έχει μπει κανείς στον κόπο να εξηγήσει στα παιδιά συστηματικά τι είναι λογκολοπή, δεδομένης και της κουλτούρας απομνημόνευσης και παράθεσης της αυθεντίας στο ελληνικό σχολείο κτλ κτλ.
πωπω, με το μπαμπάκι σφάζετε, χολή στάζουν οι λέξεις σας, μανδάμ.
αδυνατώ να διαφωνήσω με όσα λες, αλλά επειδή είμαι γνωστή οππορτουνίστρια, το κοιτάω με τρόπο λίγο λαρτζ το θέμα, γιατί θαρρώ πως εν προκειμένω μπορεί και να εξυοηρετείται ένας στόχος καλός -μαζί με ένα-δυο στόχους λιγότερο καλούς, βέβαια.
Ή εγώ δεν γυρίζω πολύ στο ίντερνετ και δεν βλέπω τις ενοχλητικές διαφημίσεις ή κάτι συμβαίνει. Μια διαφήμιση έχω δει στο μπλογκ του ολντ κι αυτό είναι όλο. Εσύ μωρέ νίεν που πας και τις βρίσκεις; Δεν αμφισβητώ αυτο που λες, γιατί το ξαναδιάβασα σε κάποιο σχόλιο, κι επίσης το σχολίασε και ολντ από μόνος του σε ένα ποστ. Αλλά δεν καταλαβαίνω ρε παιδιά. Πού τη βλέπετε εσείς αυτή την υπερβολική διαφημίση να πάω να τη δω κι εγώ;
Επειδή είχα τη χαρά να συμμετέχω και στο Post Media, ας μου αναγνωριστεί τουλάχιστον πως είμαι θετικά προκατειλημμένος απέναντί του. Όντας λοιπόν θετικά προκατειλημμένος, η -ειλικρινέστατη όμως- απορία μου είναι πώς άραγε όλος αυτός ο μακροσκελής πρόλογος για τα copy paste συνδέεται με το Post Media και το Unfollow. Άλλο πράγμα το ένα περιοδικό, άλλο πράγμα το άλλο. Κανενός είδους κοπίδι, κοψίδι ή σπληνάντερο λοιπόν. Ειδάλλως αντίστροφα πάει και είναι σαν να λες ότι το Post Media ανακάλυψε τον τροχό.
Θα προσυπέγραφα όμως ένα σκέλος του ποστ, το οποίο κατά τη δική μου οπτική γωνία θα έπρεπε να οδηγεί σε αντίστροφα συμπεράσματα από το δικό σου.
Αναφέρεσαι με θερμά λόγια στο Post Media, τα οποία συμμερίζομαι μέχρι κεραίας. Λες και ότι άντεξε μόνο τρία τεύχη. Εικάζω πως και για τον ίδιο τον Μανώλη και για όσους άλλους συμμετείχαμε με τον όποιο τρόπο στο εγχείρημά του, το επιθυμητό θα ήταν το περιοδικό να μακροημέρευε.
Κι ερχόμαστε τώρα στο τι απαιτείται να κάνει κανείς για να μακροημερεύσει το περιοδικό του. Δεν θα ξαναμπώ εδώ στο σκέλος των "σελέμπριτις", έχω αναφερθεί διεξοδικά στο μπλογκ μου. Κι εν πάση περιπτώσει, επειδή ακριβώς έχω αναφερθεί, αν έλεγες αυτό μόνο δεν θα το σχολίαζα. Λες όμως και ότι «στους λόγους όμως αυτούς συγκαταλέγεται ότι τα σοσιαλμηντιακά μέσα ήταν πιο περιορισμένα αρχές του 2009 για να χρησιμοποιηθούν ασύστολα σα διαφημιστικές πλατφόρμες του περιοδικού». Κι αναρωτιέμαι ξανά: το "ασύστολο" με τι κριτήρια ορίζεται; Ένα περιοδικό δίχως μέινστριμ διαφήμιση πόσο αθέμιτο είναι να διαφημίζεται από τους συντάκτες του; Τι ακριβώς θέλουμε από τα περιοδικά; Να ζουν για λίγο και να πεθαίνουν ησύχως; Αυτή είναι η αποστολή τους; Όχι να προσπαθήσουν να γίνουν γνωστά και να αντέξουν; Έχω γράψει κι εγώ πως πρέπει να προσέξουμε να μη χάσουμε το μέτρο και γίνουμε τζαμπομπεμπέδες των σόσιαλ μίντια. Άλλο αυτό όμως κι άλλο η ενοχοποίηση γενικώς της δια των σόσιαλ μίντια γνωστοποίησης της έκδοσης κάθε τεύχους, της θεματολογίας του κλπ.
Θα συμφωνήσω μαζί σου Ολντ, αλλά όπως λες στο τέλος "άλλο η γνωστοποίηση" και άλλο το "μας τα έκανες τσουρέκια".
Τζαμπομπεμπέδες, πολύ καλός ο ορισμός.
Νομίζω όμως ότι δεν έχεις twitter και μάλλον ούτε και η apologia, για αυτό δεν το πήρατε χαμπάρι.
(δεν έχω πάρει ακόμα τεύχος του unfollow και όσο και αν έχω και την περιέργεια αλλά και την βεβαιότητα ότι θα βρω και αξιόλογα πράγματα μέσα, για την ώρα μου βγαίνει η αντίδραση για το τσουρέκιασμα που υπέστην. Ναι, είμαι σκατοχαρακτήρας.)
@antidrasex
Έχετε απόλυτο δίκιο. Δεν έχω τουίτερ. Και μάλλον κάνω καλά. Αρκετές εξυπνάδες γράφω στα υπόλοιπα που χρησιμοποιώ. Τώρα κατάλαβε τί πάθατε έρμα μου πουλάκια.
Μη έχοντας λοιπόν τουίτερ -και γνωρίζοντας πάρα πολλούς που δεν έχουν-μπορώ να συνεχίσω να έχω την άποψη ότι δεν είδα πουθενά κατάχρηση διαφημιστικής προβολής;
Ή αυτό είναι ένας απλός παραλογισμός;
@Δύτα, το κακό σας μάτι να εμπιστεύεστε. :) Δεν είναι μπηχτή πάντως. Δεν υπονοώ κάτι γιατί είναι σαφές πού αναφέρομαι. Ο λόγος που δεν κατανομάζω είναι μια γενικότερη στάση μου, αν έχεις προσέξει και σε παλιότερα ποστάκια (π.χ. όταν αναφέρομαι σαρκαστικά στη τζιχάντ του Μίλτον Φρίντμαν που αρθρογραφεί σε ελ. εφημερίδες είναι εντελώς σαφές ποιους εννοώ αλλά και πάλι δεν θεωρώ απαραίτητο να πω ο τάδε και ο τάδε). Δεν κατονομάζω γιατί α. δεν θέλω να ιδωθεί ως προσωπική διένεξη με κανέναν β. δεν μου πάει αισθητικά γιατί προσιδιάζει από απλό ρεπορτάζ μέχρι κίτρινη δημοσιογραφία. Εξάλλου όλα αυτά αφορμή για σκέψη και κουβέντα είναι παρά...διατριβή ή δημοσιογραφική έρευνα για να επικαλείται κανείς evidence.
@Σραόσα, σε ποια "παιδιά" εννοείς. Define. ;) Σωστό point πάντως.
@Κροτ, πάρε -5% στην εκτίμησή μου (έχει κατέβει στο 90%) που ταυτίζεις την κριτική με χολή, γκρίνια και λοιπές κατινέ εκφράσεις/θέσεις. Εδώ μωρό μου δεν κάνουμε τηλε-μαγκαζίνο να σχολιάζουμε κομμώσεις και υποδήματα για να ταιριάζει αυτό που λες. Και πέρα απ' την πλάκα, αν παρέλειπα την τελευταία παράγραφο θα χαρακτήριζες έτσι τα όσα έγραψα;
@apsv, κοίτα, όταν υπάρχουν πολύ περισσότερες σοσιαλμηντιακές πλατφόρμες (FB, twitter, google plus, ραδιόφωνα, aggregator, blogs και κάτι άλλα μυστήρια που δεν τα ξέρω αλλά υφίστανται), όταν έχει πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των χρηστών τους, όταν εκδίδεται από 1 περιοδικό τη βδομάδα από τους χρήστες που λέγαμε, είναι λογικό η διαφήμιση να παίρνει μορφή χιονοστιβάδας.
Για παράδειγμα, δεν είναι μόνο το post που θα κάνει ο Χ popular blogger σχετικά με την καινοτόμο τούτη έκδοση, δεν είναι μόνο το banner που θα κοτσάρει στο μπλογκ, δεν είναι μόνο τα group που θα μου στείλει να κάνω like ως χρήστης με σκοπό των προώθηση του περιοδικού, δεν είναι μόνο το avatar/profile pic που θα χρησιμοποιήσει με το εξώφυλλο του εντύπου στο account του ως υπενθύμιση, δεν είναι τα share που θα κάνουν και τα RT οι διάφοροι φίλοι/συντάκτες/αναγνώστες, δεν είναι μόνο τα ραδιοφωνικά μηνυματάκια που θα φροντίσει να περιλάβει με την μορφή γκρίζας διαφήμισης ο Χ/συντάκτης/παραγωγός, είναι και ο ντόρος που θα προκαλέσει το Χ σελέμπριτυ με καυγάδες. Enough guys, enough.
@ΟΒ, νομίζω λίγο πολύ έχω απαντήσει σ' αυτά που λες από τις απαντήσεις μου στους ultra εκλεκτούς συνομιλητάς :)
Όμως ας προσθέσω δύο σημεία ακομη:
1.Το POST-MEDIA δεν ανακάλυψε κανέναν τροχό, αλλά προηγήθηκε των περιοδικών που αυτοδιαφημίζονται ως ad free ωσάν αυτό να είναι κάτι πρωτοποριακό. Δλδ αν ντε και καλά πρέπει να πούμε εάν το POST-MEDIA το 2009 ή το UNFOLLOW και το MONO το 2012 ήταν πρωτοπορία, μάντεψε ποιο είναι.
2. Για να μακροημερεύσει ένα περιοδικό δεν χρειάζεται απλώς να προβάλλει ως προμετωπίδα τον ad free χαρακτήρα του, δεν χρειάζεται να κάνει abuse των free-of-charge πλατφόρμων αυτοδιαφημιζόμενο, δεν χρειάζεται να προκαλεί τεχνητό θόρυβο γύρω από το όνομά του. Χρειάζεται εντελώς άλλα εχέγγυα για την επιτυχία του, άλλες προϋποθέσεις. Η μακροημέρευση δεν εξαρτάται από τις αυτοδιαφημίσεις που πέφτουν κατά ριπάς στα μουτρα των friends/followers->consumers αλλά από την ουσία του και κάποιους άλλους πρακτικούς παράγοντες.
Το μέτρο έχει χαθεί, my friend.
@antidrasi&sex, το τσουρέκιασμα καταχωρείται στα fav. :)
@apologia, δεν είναι παραλογισμός, είναι αβάσιμος ισχυρισμός :b
Και μια που μαζευτήκατε εδώ σπουδαίοι κι αγαπημένοι να τρατάρω κι ένα ασματάκι παγάπησα:
http://www.youtube.com/watch?v=0_fp255_mKc
"παιδιά"=φοιτητές...
:-)
Εγώ τα καταλαβαίνω όλ' αυτά, αλλά κι εσείς πάτε και βλέπετε τους Blitz.Και δεν θυμάστε πως εμείς (ΕΜΕΙΣ) τα κάναμε αυτά από το 2002.
Κι άμα συνεχίσετε να τους βλέπετε θα λέω κι εγώ ότι το UNFOLLOW είναι πρωτοπορία και κάτινγκ έτζ και δεν διαφημίζετε από πουθενά.
Να, να μάθετε και σας βγάζω και τη γλώσσα και απ' όλα.
ρε μαμά τα παιδάκια με πειράζουν.
Και το τραγούδι που μου βάλανε είναι μαλφόρμντ κα δεν παίζει.
Το ταξιδι συνεχιζεται.. Καλως σας ξαναβρισκω.
βρε πουλάκι μου, κυνικό αστείο ήταν η χολή, όχι ακριβολογία!
Κατά τα άλλα, το άλλο -5% πότε και με ποια αφορμή είχα την τιμή να το χάσω;!
Δημοσίευση σχολίου