ρόμπα

Φοράς μια ρόμπα εμπριμέ με τέσσερα κουμπιά, γιακαδάκι και δυο πιέτες, το πολύ. Τραβάς και τα μισά μαλλιά πίσω. Λίγο κραγιόν, το πολύ. Βγαίνεις στο πάλκο με καθηλωμένο μικρόφωνο. Είναι οι άλλοι από πίσω με ένα λευκό πουκάμισο, ένα σακάκι, μπορεί, και μπριγιαντίνη στο μαλλί. Πέντε μπουζούκια ντρίγκι ντρίγκι. Άντε και μια κιθάρα. Και λέτε το τραγούδι.



Και τι λέει ο στίχος, ντρουμ, ντρουμ τα βραχιόλια της βροντούν, συννέφιασε συννέφιασε ψιλή βροχούλα έπιασε. Και τι λέει το πεντάγραμμο; Δυο συγχορδίες σε δυο έγχορδα. Στο ηχογραφούν σε ένα γραμμόφωνο χράτσα χρούτσα το 1946 και σε απαθανατίζουν με φωτογραφική μηχανή με φυσούνα. Σε τύπωσαν ασπρόμαυρη με κόκο και αυτό ήταν όλο. Και το τραγούδι σου θα ακούγεται εβδομήντα χρόνια μετά.



Και για να βγει μέχρι το περίπτερο έχει χτενίσει το μαλλί δυο ώρες για να δείχνει ατημέλητο. Σαμπουάν, κοντίσιονερ, κρέμα, και στάλες σιλικόνη και κεριά, σεσουάρ, φυσούνες, βούρτσες πρέσσα και λακ και από πριν ψαλίδια, χημικά, ανταύγειες. Και έχει μακιγιαριστεί μισή ώρα για να δείχνει φυσική, κονσίλερ, μέικ, πούδρα και ρουζ πάνω σε τρεις ενυδατικές και serum και μετά μάσκαρα άχρωμη και μάσκαρα με χρώμα και μολύβι και σκιες στα μάτια και μολύβι για περίγραμμα στα χείλη και λιπ γκλος και λεύκανση στα δόντια και αποτριχωμένο με brazilian wax το πράμα της. Και έχει κάνει facial spa και μάσκα και scrub στο σώμα με τα αφρόλουτρα και κρέμες σώματος και roll on στη μασχάλη και eau de toilet πίσω απ΄το αυτί. Κι εσώρουχα και ρούχα και γκατζέτια και τσάντες και μποτάκια και αξεσουάρ. Και πάλι με το photoshop θα σου κάνουνε ρετούς να βγεις πιο ψεύτικη ακόμα. Κι ούτε άντρας δε γλιτώνεις. Έχει πάει κομμωτήριο και βγάζει τα φρύδια του και κάνει αποτρίχωση στο στέρνο, μετροσέξουαλ, για να βγει να πει το βράδυ Καζαντζίδη με ένα λαρύγγι που έχει κάνει φωνητική σε πάλκο που έχει ηχολήπτη και έχει και άλλον για τα φώτα και μικρόφωνο σφήνα στα αυτί, να κινείσαι όπου θες. Και έχει και κρουστά και έγχορδα και πνευστά και τα σκηνικά άμα θέλει ανοίγουνε καταπακτές και πέφτεις και απ΄το ταβάνι και σε ηχογραφούν με κάτι ψηφιακά που πιάνουνε της μύγας το φτερό και κάτι κονσόλες που θα σβήσουν γομολάστιχα το φάλτσο σου. Και θα τα γράψεις τα τραγούδια σου με ενορχηστρώσεις και studio και στίχους από δω κι από κει, είτε εμπορικός είσαι είτε έντεχνος, ποια η διαφορά, δεν έχει διαφορά, και θα στα προωθούν τα ραδιόφωνα, οι μάνατζερ, τα περιοδικά, οι τηλεοράσεις, οι friends και οι followers σου και το τραγούδι σου δε θα αντέξει ούτε να βγάλει τη σαιζόν.

Και βγαίνει η άλλη με μια ρόμπα και ζει εβδομήντα χρόνια φρέσκο και δροσερό στα χείλη το τραγούδι. Εμείς είμαστε η ρόμπα.



Μας έχει κάνει ρόμπα η κρίση. Και ούτε που παίρνουμε χαμπάρι τι ρόμπες είμαστε. Ρόμπα ξεκούμπωτη. Να φαίνεται η ασχήμια και η ψευτιά μας.