άθεες μαριονέτες

Σπαρασσόμενοι εραστές. Πριν και μετά. Εφήμερες ταξινομήσεις σε συλλαβές. Πόθος, ζήλεια, πάθος, χημεία. Και λοιπά. Στιβάζουν το αίσθημα σε βολικά λεκτικά κιβώτια. Περιφραστικά. Έχω κολλήσει, έχω σκαλώσει, έχω πάθει κοκομπλόκο. Αργκοναυτική εκστρατεία ενάντια στα ιερά και τα όσια.

Αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούν να χωρίσουν, γιατί δε μπορούν να ξεκόψουν, γιατί δε μπορούν να το ξεπεράσουν, γιατί δε μπορούν να ξεχάσουν.

Μετά σμίγουν κάπου. Σε έναν άλλο χωρόχρονο. Εκεί που καταργείται η ύπαρξή τους με την έλευση  του πόθου ως αυθύπαρκτης οντότητας. Μετά, υπάρχουν προσχηματικά. Μόνο για να αποκτά υπόσταση μέσα από τα λόγια και τα σώματά τους αυτό που τους ορίζει. Αυτό που τους αποκαλύπτεται στον δικό του χωρόχρονο.

Μετά θα ντυθούν και θα αποχωριστούν με την ψευδαίσθηση πως ορίζουν την τύχη τους. Και θα βαυκαλίζονται τις άθεες οι μαριονέτες στα χέρια του Έρωτα.