Τι ήταν να πετάξει δυο αχτίδες ήλιο ο ταγμένος στο μολύβι ουρανός; Άνθιζαν τα πρόσωπά τους. Έβγαζαν από τις αποθήκες τα πτυσσόμενα τραπεζάκια με τις καρέκλες και τις πλαστικές πισίνες και τα άπλωναν στον κοινό κήπο του μπλοκ: ένα τετράγωνο δηλαδή καμιά εκατοστή τετραγωνικά μέτρα ανάμεσα στο Π που σχημάτιζαν τα δίπατα χαμηλοτάβανα διαμερίσματα με το κόκκινο τούβλο και την μιζέρια στα δομικά υλικά. Ενα τετράγωνο στρωμένο με γκαζόν, έπαιζε το ρόλο του κήπου. Και μερικά ψηλά αειθαλή δέντρα παραδίπλα που τα ανεβοκατέβαιναν αεικίνητοι σκίουροι συμπλήρωναν το τοπίο.
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο των φτωχών. Με τα πλαδαρά τους σώματα και τα σωσίβια στη μέση, ντυμένοι τις βερμούδες και τα αμάνικα απολαμβάνουν τον ήλιο. Τους χαζεύω κι εγώ χορτασμένη ηλιοφάνεια. Ώσπου ακούω κάποιον να τους αποκαλεί white trash.
Πρώτη φορά ρύπαινε τα αυτιά μου η συγκεκριμένη φράση. Σκουπίδια όσοι από τη λευκή φυλή μας μέσα σε συνθήκες σκληρού καπιταλισμού δεν κατάφεραν να πιάσουν την καλή, όσοι εξεθεταν στα εστέτ μάτια τη μιζέρια, αυτό που ορίζουν σα μιζέρια οι ιλουστρασιόν αντιλήψεις περί καλοπέρασης. Κηλίδωναν το οπτικό πεδίο του πετυχημένου λευκού, και δεν είχε ένα τηλεκοντρόλ να τους εξαφανίσει στον κάδο απορριμάτων. White trash όποιος γυρεύει στον ήλιο μοίρα, τσάμπα, αλλά όχι χωρίς κόστος. Έχει αντίτιμο το ρατσισμό να βγαίνεις να λιαστείς σε κοινή θέα χωρίς να έχεις πληρώσει ένα σκασμό λεφτά.
Το καλοκαίρι του '07 που καιγόταν η μισή Ελλάδα, η πιο διαστροφική εξήγηση για τις πυρκαγιές είχε δοθεί από την μεγαλοφυή κόρη του Μητσοτάκη : οι γνωστοί-άγνωστοι που καίνε το χειμώνα την Αθήνα, καίνε το καλοκαίρι τα δάση. Κι όμως, η αρλουμπολογία της Ντόρας, εξέφραζε τη δεξιά ρητορία, που τώρα δικαιολογεί το εξωφρενικό πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ.
Κι ας ξέρουν πως όσοι κατασκηνώνουμε στη φύση, τη λατρεύουμε. Κι ας ξέρουν πως η φύση δεν κινδυνεύει από τα πασαλάκια μας, αλλά από τα τσιμέντα που απλώθηκαν μέχρι το κύμα. Κι ακριβώς επειδή το ξέρουν, εφαρμόζουν τη στρεψοδικία, που είναι η τακτική του κουτοπόνηρου, για να μεταφέρουν αλλού την ευθύνη, για να επινοήσουν εχθρούς, για να επιδείξουν και με αυτό τον τρόπο τη λύσσα τους ενάντια στη συγκεκριμένη κουλτούρα. Γιατί είναι θέμα κουλτούρας να κοιμάσαι τα καλοκαίρια στα αντίσκηνα, στα χώματα που δεν είναι εμπόρευμα κανενός.
Με την αγαστή σύμπραξη fashion police των λαϊφσταϊλάδων και police σκέτη, τα επόμενα λευκά σκουπίδια στοχεύουν να είμαστε εμείς. Πρώτα είναι η δεξιά ρητορία, μετά είναι το πρόστιμο των 300 ευρώ για τους κατασκηνωτές και ακολουθεί το ρυπαρό στερεότυπο του λευκού που δεν θα διαθέσει τον εαυτό του σε ξενοδοχεία με πισίνες, τζακούζι, σπα κι αστακομακαρονάδες. Γιατί έτσι πάει αυτή η μηχανή η καπιταλιστική με το νεοφιλελέ το πρόσημο, παράγει περιθώριο για να χωρέσουμε όσοι περισσεύουμε κι από μια θέση στον ήλιο.
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο των φτωχών. Με τα πλαδαρά τους σώματα και τα σωσίβια στη μέση, ντυμένοι τις βερμούδες και τα αμάνικα απολαμβάνουν τον ήλιο. Τους χαζεύω κι εγώ χορτασμένη ηλιοφάνεια. Ώσπου ακούω κάποιον να τους αποκαλεί white trash.
Πρώτη φορά ρύπαινε τα αυτιά μου η συγκεκριμένη φράση. Σκουπίδια όσοι από τη λευκή φυλή μας μέσα σε συνθήκες σκληρού καπιταλισμού δεν κατάφεραν να πιάσουν την καλή, όσοι εξεθεταν στα εστέτ μάτια τη μιζέρια, αυτό που ορίζουν σα μιζέρια οι ιλουστρασιόν αντιλήψεις περί καλοπέρασης. Κηλίδωναν το οπτικό πεδίο του πετυχημένου λευκού, και δεν είχε ένα τηλεκοντρόλ να τους εξαφανίσει στον κάδο απορριμάτων. White trash όποιος γυρεύει στον ήλιο μοίρα, τσάμπα, αλλά όχι χωρίς κόστος. Έχει αντίτιμο το ρατσισμό να βγαίνεις να λιαστείς σε κοινή θέα χωρίς να έχεις πληρώσει ένα σκασμό λεφτά.
Το καλοκαίρι του '07 που καιγόταν η μισή Ελλάδα, η πιο διαστροφική εξήγηση για τις πυρκαγιές είχε δοθεί από την μεγαλοφυή κόρη του Μητσοτάκη : οι γνωστοί-άγνωστοι που καίνε το χειμώνα την Αθήνα, καίνε το καλοκαίρι τα δάση. Κι όμως, η αρλουμπολογία της Ντόρας, εξέφραζε τη δεξιά ρητορία, που τώρα δικαιολογεί το εξωφρενικό πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ.
Κι ας ξέρουν πως όσοι κατασκηνώνουμε στη φύση, τη λατρεύουμε. Κι ας ξέρουν πως η φύση δεν κινδυνεύει από τα πασαλάκια μας, αλλά από τα τσιμέντα που απλώθηκαν μέχρι το κύμα. Κι ακριβώς επειδή το ξέρουν, εφαρμόζουν τη στρεψοδικία, που είναι η τακτική του κουτοπόνηρου, για να μεταφέρουν αλλού την ευθύνη, για να επινοήσουν εχθρούς, για να επιδείξουν και με αυτό τον τρόπο τη λύσσα τους ενάντια στη συγκεκριμένη κουλτούρα. Γιατί είναι θέμα κουλτούρας να κοιμάσαι τα καλοκαίρια στα αντίσκηνα, στα χώματα που δεν είναι εμπόρευμα κανενός.
Με την αγαστή σύμπραξη fashion police των λαϊφσταϊλάδων και police σκέτη, τα επόμενα λευκά σκουπίδια στοχεύουν να είμαστε εμείς. Πρώτα είναι η δεξιά ρητορία, μετά είναι το πρόστιμο των 300 ευρώ για τους κατασκηνωτές και ακολουθεί το ρυπαρό στερεότυπο του λευκού που δεν θα διαθέσει τον εαυτό του σε ξενοδοχεία με πισίνες, τζακούζι, σπα κι αστακομακαρονάδες. Γιατί έτσι πάει αυτή η μηχανή η καπιταλιστική με το νεοφιλελέ το πρόσημο, παράγει περιθώριο για να χωρέσουμε όσοι περισσεύουμε κι από μια θέση στον ήλιο.
2 σχόλια:
Μεγαλύτερο καταδεικτικό του ήθους κάποιου από το πώς φέρεται σε άτομα από τα οποία δεν (μπορεί να) προσβλέψει σε κάτι, λένε, δεν υπάρχει. Αστοί που ξερνάνε μισανθρωπιά.
Συγνώμη αλλά το white trash ζει και βασιλεύει ανεξαρτήτως τάξης και τσέπης. Δεν ξέρω ποιος σου χαρακτήρισε έτσι του ανθρώπους που βγήκαν να λιαστούν στον ήλιο, σίγουρα γενίκευε αυθαίρετα, αν όμως θες να δεις αληθίνο white trash πήγαινε σε ένα σκυλάδικο να χαζέψεις αποχαυνωμένες γκόμενες να κουνιούνται πάνω στις μπάρες, άνοιξε το MTV και δες jersey shore (αυτά τα αναλφάβητα "καλόπαιδα" βγάζουν κάτι εκατομμυριάκια με το να φασώνονται μεταξύ τους και να ξερνάνε on camera από το μεθύσι) -δεν ξέρω αν ο αποπανω σχολιαστής θα πει πως ξερνάω μισανθρωπιά, είναι όμως λίγο υποκριτικό να με σοκάρει ένας χαρακτηρισμός εξ Αμερικής που για χρόνια τον άκουγα από τα στόματα των συντρόφων μου κατά τι διαφοροποιημένο: γιατί τι άλλο είναι αγαπητή μου το "white trash" από το αποχαυνωμένο κι ασυνείδητο "λούμπεν προλεταριάτο";;;
Τέλος μιας κι είσαι συγγραφέας ίσως θα έπρεπε να αναζητήσεις και την πραγματική σημασία και προέλευση του όρου, γιατί το "white trash" καθόλου δεν αναφερόταν σε εξαθλιωμένους από τη φτώχεια ανθρώπους, αλλά αντίθετα σε προνομιούχους λευκούς (σπίτι στα suburbs, γεμάτο ψυγείο, αυτοκίνητο) που όμως παρέμεναν απαίδευτοι, αμόρφωτοι, ανιστόρητοι κι αγεωγράφητοι, κοιμισμένοι στη νάρκη τους και φυσικά ρατσιστές απέναντι σε μάυρους, μειονότητες, κ.ο.κ.
Δημοσίευση σχολίου