το βίδωμα της λάμπας

Στο φανάρι. Πλησιάζει. Ένα ουράνιο τόξο σε ανθρώπινα μέτρα. Κόκκινα χρυσάνθεμα, κροκί τριαντάφυλλα, καφετί δέρμα, μαύρα μαλλιά, μπλε μπουφαν, λευκό χαμόγελο. «Πόσα;» και του ανταποδίδω το χαμόγελο στρίβοντας την παλάμη σα να βιδώνω λάμπα. «Πέντε ευρώ κυρία». Μετράω τα κέρματα και δεν μου βγαίνουν. Κατήφεια στο πρόσωπό μου. «Πόσα έχεις;» με ρωτάει. «Τριάμιση...» «Δεν πειράζει», μου λέει και μου δίνει την ανθοδέσμη. Βρίσκω κάτι ψιλά ακόμα, αυτά  τα ξέμπαρκα για τα διόδια. Συμπληρώνονται τέσσερα περίπου. Του τα βάζω στην παλάμη, τον ευχαριστώ. Ανάβει πράσινο. Φεύγω.

Άλλο φανάρι. Πλησιάζει. Άλλο ουράνιο τόξο σε ανθρώπινα μέτρα. Κόκκινα τριαντάφυλλα, κίτρινα χρυσάνθεμα, καφετί δέρμα, μαύρα μαλλιά, κυπαρισσί μπουφαν, λευκό χαμόγελο. Τείνει προς το μέρος μου ένα μπουκέτο λουλούδια. Του ανταποδίδω το χαμόγελο, στρέφω το κεφάλι στη θέση του συνοδηγού και του δείχνω με το βλέμμα τον συνταδιώτη μου. Ένα μάτσο χρυσάνθεμα. Κεφάλι προς τα πάνω –έκπληξη, κεφάλι προς τα κάτω-κατανόηση. Αμοιβαία χαμόγελα αντί κλείσιμο ματιού. Ανάβει πράσινο. Φεύγω.

Όταν έφτασα στο σπίτι ακούμπησα τα χρυσάνθεμα στο νεροχύτη. Τα έγδυσα από τη ζελατίνα τους. Πήρα το μαχαίρι και τους κόντυνα τα κοτσάνια. Για να χωρέσουν στο βάζο του Προκρούστη. Τη νύχτα φοβάμαι πως θα το σκάσουν. Θα βγουν να πουλάνε χαρτομάντηλα στις διασταυρώσεις. Οι οδηγοί θα κουνάνε τον δείκτη στο «μη», στη νότα της απαγόρευσης, ή θα κουνάνε την παλάμη να τα αποδιώξουν. Οι συνοδηγοί θα αποστρέφουν το βλέμμα τους, θα πουδράρουν τη μύτη τους στο καθρεφτάκι ή θα κοιτάνε άκαμπτοι μπροστά. Ήταν καμια ντουζίνα που το έσκασαν από την κουζίνα. Ένας τα θέρισε, άλλος τα τύλιξε, άλλος τα πούλησε, άλλος τα ξεπούλησε, άλλος τα ξαναξεπούλησε, κι άλλος τους έκοψε τα ποδάρια. Μεγάλωσαν μέσα σε θερμοκήπια. Κι ήταν η μοίρα τους αυτή. Έτσι τους έλεγαν από μικρά, από όταν ήταν μπουμπούκια. 

Βιδώνω τη λάμπα, πέφτουν ψίχουλα από τις πίτες της στατιστικής, βιδώνω τη λάμπα, πέφτει άπλετο φως, βιδώνω τη λάμπα, πέφτουν κεφάλια, βιδώνω τη λάμπα, πέφτει πέφτει η νύχτα. Πόσο κοστίζουν τα άνθη των φαναριών; Βιδώνω τη λάμπα και πέφτει σιωπή.