Πέντε σημεία για την "λευκή εβδομάδα"

Η "λευκή εβδομάδα" για τα σχολεία αποτελεί ακόμα ένα δείγμα μεγαλοφυούς, εμπνευσμένου, βιώσιμου και ρεαλιστικού πλάνου της κυβέρνησης με πολύ μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.

Κατά πρώτον, ήταν άστοχο το χρονικό σημείο που επέλεξαν να ορίσουν για την "λευκή εβδομάδα", στο μεσοδιάστημα από τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, αφού δεν αφήνουν το περιθώριο να επιτελέσει η πρόσθετη εβδομάδα διακοπών τον ρόλο της, δηλαδή μια περίοδο ανάπαυλας από τον φόρτο εργασίας.

Δεύτερο, εξαγγέλθηκε το μέτρο για την τόνωση του χειμερινού τουρισμού υποτίθεται σε μια χρονική συγκυρία που οι γονείς δεν έχουν να καλύψουν τα βασικά έξοδα μιας οικογένειας. Στην καλύτερη ο απώτερος στόχος είναι άτοπος και στη χειρότερη σαδιστικός.

Τρίτο, η προσθήκη της συγκεκριμένης εβδομάδας προϋποθέτει μάλλον την κατάργηση των γνωστών μονοήμερων εκδρομών, που εκτός του ότι διατηρούσαν και έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα -γίνονταν επισκέψεις σε μουσεία κλπ-  ήταν διάσπαρτες μέσα στη σχολική σαιζόν, οπότε λειτουργούσαν ανακουφιστικά ως προς το σχολικό πρόγραμμα και επιπλέον δεν επιβάρυναν την οικογένεια.

Τέταρτο, είναι σαφές πως το συγκεκριμένο μέτρο προέκυψε από πιέσεις του επιχειρηματικού κόσμου που δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού, και χωρίς καμία πρόβλεψη για το θεσμό των σχολικών εκδρομών, το παιδαγωγικό πρόγραμμα και τις οικονομικές δυνατότητες να υποστηριχθεί το μέτρο προσαρτήθηκε στην πιο ακατάλληλη μάλιστα περίοδο για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του ισχυρού λόμπι των ξενοδόχων.

Πέμπτο, το "κρυφό πρόγραμμα" (hidden curriculum) που προωθείται στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως δηλαδή προσπάθησαν να το διαδώσουν ως πρωτοβουλία ανάμεσα στους μαθητές, σχετίζεται με ένα λάιφσταϊλ πολύ κοστοβόρο για τα δεδομένα της εποχής, με κατεύθυνση προς τα χιονοδρομικά κέντρα και την ορειβασία που είναι σπορ για πολύ κατέχοντες πια. Όμως η κυνική κατεύθυνση προς έναν τρόπο ζωής πολύ μακρινό από τα δεδομένα της μέσης ελληνικής οικογένειας που προκαλεί αισθήματα μειονεξίας σε όσους δε μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό, σημαίνει το άνοιγμα της ψαλίδας των κοινωνικών τάξεων σε κάθε περίσταση, κυνικά και ασυλλόγιστα.