Με αφορμή την φημολογία περί σχηματισμού (και ουχί δημιουργίας- μην παραχωρούμε όρους άνευ όρων) πολιτικού κόμματος με φιλελεύθερο προσανατολισμό, θα αναγκαστώ -αχ- να διακονήσω όλο το απόσταγμα σοφίας που έχει ενσταλλαχθεί εντός μου από την εμβριθή μελέτη μου προς τους υποστηρικτές του συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου.
Οι νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι βαυκαλιζόμενοι αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι, γιατί τάχα ο δεύτερος όρος εμφορείται από πιο ουμανιστικές αξίες και ως τέτοιος είναι -τάχα είπαμε-πιο αθώος επικοινωνιακά, πάσχουν (pun intended) αφενός από μια εγγενή αντίφαση λόγου-δράσης (ξανά pun intended) και αφετέρου από κάποιο ιδιότυπο μεσσιανικό σύνδρομο.
1. Εγγενής αντίφαση: Συμπεριφέρονται μεν ως εξωγήινα όντα όταν δημοσιολογούν, γράφοντας για τον καπιταλισμό και τον φιλελευθερισμό με έναν τρόπο βαθιά ανιστορικό, σαν δηλαδή να μην εφαρμόστηκε ποτέ το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, σαν να βρίσκεται ακόμα στη σφαίρα της ουτοπίας, λες και δε στέγνωσε ακόμα η πένα του Adam Smith στον Πλούτο των Εθνών. Ταυτόχρονα όμως με την ανιστορική ρητορεία που αρθρώνουν σε επίπεδο δημόσιου λόγου, έχουν αναπτύξει βαθύτατα συστημική και καθεστωτική δράση, αν και αντικρατιστές υποτίθεται, καθώς τους βρίσκεις είτε πρώτο τραπέζι πίστα στα αρχεία της Διαύγειας, είτε σε τραπέζια μυστικών -ή όχι και τόσο μυστικών- δείπνων με οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, σε έκπαγλα κυβερνητικά πόστα και σε υψηλά ιστάμενα θέσεις δημόσιων οργανισμών. Και βέβαια δε θα διστάσουν να τσιμπήσουν και καμιά κρατική επιχορήγηση για το κατά τα άλλα φιλελεύθερο κόμμα. Βλέπουμε δηλαδή τη διπροσωπία του χώρου, ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη του.
2. Μεσσιανικό σύνδρομο: Το πολιτικό κόμμα που αναμένεται να συγκροτηθεί θα παίξει το ρόλο του άμβωνα από τον οποίο θα διακηρύσσουν πλέον με αξιώσεις εξουσίας τη μία και μοναδική, την οικουμενική αλήθεια την οποία πρεσβεύουν και διακηρύσσουν ως ιεραπόστολοι και αυθεντίες, την οποία όμως αλήθεια έχουν επίγνωση ως ελιτιστές ότι δεν είναι σε θέση να συλλάβουν τα μπρουτάλ, τα αγράμματα πλήθη (βλ. πως ακόμα και καθυστερημένους αποκαλούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους), οπότε είναι δεδομένο ότι για άλλη μια φορά θα καταβαραθρωθούν στις εκλογές, θα δρέψουν εξευτελιστικά χαμηλά ποσοστά, όπως έχει ξανασυμβεί (και αξίζει κανείς να δει την χαρτογράφηση των εκλογικών ποσοστών όπου απέσπασαν τα υψηλότερα στην...Εκάλη). Το αποτέλεσμα θα εκληφθεί, ξανά, ως αποτυχία όχι των ίδιων αλλά του -ας με συγχωρήσουν οι εχθρικά διακείμενοι αναγνώστες για τον τρε μπανάλ όρο που ακολουθεί- λαού να κατανοήσει και να αφομοιώσει τις ανιστορικές παρλαπίπες τους, οι οποίες έχουν αποτύχει οικτρά στην πράξη και μάλιστα διατυπώνονται από διάφορους νταλαβεριτζήδες με ενός είδους αποστασιοποιημένης ακαδημαϊκής επίφασης.
Οι νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι βαυκαλιζόμενοι αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι, γιατί τάχα ο δεύτερος όρος εμφορείται από πιο ουμανιστικές αξίες και ως τέτοιος είναι -τάχα είπαμε-πιο αθώος επικοινωνιακά, πάσχουν (pun intended) αφενός από μια εγγενή αντίφαση λόγου-δράσης (ξανά pun intended) και αφετέρου από κάποιο ιδιότυπο μεσσιανικό σύνδρομο.
1. Εγγενής αντίφαση: Συμπεριφέρονται μεν ως εξωγήινα όντα όταν δημοσιολογούν, γράφοντας για τον καπιταλισμό και τον φιλελευθερισμό με έναν τρόπο βαθιά ανιστορικό, σαν δηλαδή να μην εφαρμόστηκε ποτέ το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, σαν να βρίσκεται ακόμα στη σφαίρα της ουτοπίας, λες και δε στέγνωσε ακόμα η πένα του Adam Smith στον Πλούτο των Εθνών. Ταυτόχρονα όμως με την ανιστορική ρητορεία που αρθρώνουν σε επίπεδο δημόσιου λόγου, έχουν αναπτύξει βαθύτατα συστημική και καθεστωτική δράση, αν και αντικρατιστές υποτίθεται, καθώς τους βρίσκεις είτε πρώτο τραπέζι πίστα στα αρχεία της Διαύγειας, είτε σε τραπέζια μυστικών -ή όχι και τόσο μυστικών- δείπνων με οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, σε έκπαγλα κυβερνητικά πόστα και σε υψηλά ιστάμενα θέσεις δημόσιων οργανισμών. Και βέβαια δε θα διστάσουν να τσιμπήσουν και καμιά κρατική επιχορήγηση για το κατά τα άλλα φιλελεύθερο κόμμα. Βλέπουμε δηλαδή τη διπροσωπία του χώρου, ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη του.
2. Μεσσιανικό σύνδρομο: Το πολιτικό κόμμα που αναμένεται να συγκροτηθεί θα παίξει το ρόλο του άμβωνα από τον οποίο θα διακηρύσσουν πλέον με αξιώσεις εξουσίας τη μία και μοναδική, την οικουμενική αλήθεια την οποία πρεσβεύουν και διακηρύσσουν ως ιεραπόστολοι και αυθεντίες, την οποία όμως αλήθεια έχουν επίγνωση ως ελιτιστές ότι δεν είναι σε θέση να συλλάβουν τα μπρουτάλ, τα αγράμματα πλήθη (βλ. πως ακόμα και καθυστερημένους αποκαλούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους), οπότε είναι δεδομένο ότι για άλλη μια φορά θα καταβαραθρωθούν στις εκλογές, θα δρέψουν εξευτελιστικά χαμηλά ποσοστά, όπως έχει ξανασυμβεί (και αξίζει κανείς να δει την χαρτογράφηση των εκλογικών ποσοστών όπου απέσπασαν τα υψηλότερα στην...Εκάλη). Το αποτέλεσμα θα εκληφθεί, ξανά, ως αποτυχία όχι των ίδιων αλλά του -ας με συγχωρήσουν οι εχθρικά διακείμενοι αναγνώστες για τον τρε μπανάλ όρο που ακολουθεί- λαού να κατανοήσει και να αφομοιώσει τις ανιστορικές παρλαπίπες τους, οι οποίες έχουν αποτύχει οικτρά στην πράξη και μάλιστα διατυπώνονται από διάφορους νταλαβεριτζήδες με ενός είδους αποστασιοποιημένης ακαδημαϊκής επίφασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου