Περιμένουμε και περιμένουμε, η αναμονή είναι μαρτύριο, περιμένουμε κάτι να γίνει, ας γίνει αυτό, όποιο κι αν αυτό, να συμβεί όμως. Ο χρόνος πια κυλά σαν το βασανιστήριο της σταγόνας.
Περιμένουμε τον Γκοντό σαν τους δυο φουκαράδες του Μπέκετ, περιμένουμε τον μικρό αδελφό σαν εκείνες "Στο σπίτι περιμένοντας τη βροχή", αμπαρωμένοι από την Μπερνάρντα Άλμπα σε ένα πένθος βαρύ, κλώθουμε την προσδοκία όπως η Πηνελόπη.
Και οι μέρες, όσο κι αν βάρυνε το βήμα τους, πάντα φεύγουν χωρίς επιστροφή. Αυτές δεν περιμένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου