Εξαπάτησε ο Τσίπρας το 62% του ΟΧΙ φέρνοντας στη Βουλή πρόταση συμφωνίας;
Από την Παρασκευή 26 Ιούνη, που εξαγγέλθηκε το δημοψήφισμα ,μέχρι την Κυριακή 5 Ιουλίου, οπότε και πραγματοποιήθηκε, ο Τσίπρας διακήρυξε σε όλους τους τόνους πως το ΟΧΙ δεν σήμαινε ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και έξοδο από την Ευρωζώνη (καλώς ή κακώς, θα το συζητήσουμε παρακάτω), αλλά θα σήμαινε ενίσχυση της διαπραγματευτικής δυνατότητας για μία πιο ευνοϊκή συμφωνία. Συμφωνία υποσχέθηκε, συμφωνία έφερε (θα πούμε και για το περιεχόμενό της). Δεν έταξε Grexit, και μάλιστα άτακτο και άρα ολέθριο, και δεν προχώρησε σε αυτό (τουλάχιστον όχι με τη δική του βούληση, μπορεί να το μεθοδεύουν όμως οι "θεσμοί"). Επομένως δεν εξαπάτησε, ήταν συνεπής ως προς τη συγκεκριμένη δέσμευση.
Μας εξαπάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ως προς την "εξυπηρέτηση του χρέους";
α) Η Ελλάδα υπάχθηκε στον Μηχανισμό Στήριξης από το ΓΑΠ με το γνωστό διάγγελμα από το Καστελόριζο τον Απρίλη του 2010, χωρίς καμία απολύτως πολιτική νομιμοποίηση. Ο λαός πιάστηκε στον ύπνο και η χώρα δέθηκε στο άρμα πανισχυρών και αδίστακτων τοκογλύφων. Οι χώρες που έχουν αρνηθεί ή καθυστερήσει την αποπληρωμή των χρεών στο ΔΝΤ (Ζιμπάμπουε, Καμπότζη, Σουδάν, Σομαλία, Παναμάς, Περού, Ονδούρα) έχουν μπει σε «μαύρη λίστα» με απρόσμενες συνέπειες. Οι δε χώρες που έχουν «βοηθηθεί» έχουν υποφέρει, έχουν συντριβεί (για το πώς δρα το ΔΝΤ, διαβάστε το «Δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν που έσπευσε να απαξιώσει η τρόικα εσωτερικού) Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Το ΔΝΤ συνηθίζει να οικειοποιείται το δημόσιο πλούτο και να απαιτεί μέτρα αποπληρωμής του χρέους τα οποία πλήττουν τα χαμηλότερα στρώματα. Η προκαταρκτική έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους, η οποία συγκροτήθηκε από την ΠτΒ και αποτελείται από εμπειρογνώμονες, στο 8ο κεφάλαιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι μη βιώσιμο, παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο προς κάθε έναν δανειστή (ΔΝΤ, ΕΚΤ). Η ελληνική πλευρά χρησιμοποίησε την συγκεκριμένη έκθεση ως διαπραγματευτικό χαρτί; Όχι μέχρι τώρα, αφού συντάχθηκε μόλις στις 17 Ιουνίου 2015. Λογικά, αν συνεχίσει να υφίσταται η παρούσα κυβέρνηση, θα πρέπει να τη χρησιμοποιήσει στο μέλλον. Έχει όμως καταφέρει ποτέ καμία χώρα να μην πληρώσει το χρέος προς το ΔΝΤ; Όχι. Να κάνουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία και να επιχειρήσουμε πρώτοι να παίξουμε πιστολιά στο ΔΝΤ; Εντάξει (ίσως), αλλά με σχέδιο, και σίγουρα όχι ερήμην των πολιτών, οι οποίοι ξαναθυμίζω, δεν ψήφισαν ούτε τον Γενάρη, ούτε τον Ιούλη για Γκρέξιτ.
β) Στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δηλαδή στις προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας αναφερόταν ρητά σε «διαπραγμάτευση εντός των πλαισίων της ευρωπαϊκής ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών στα πλαίσια μιας νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης του χρέους». Στόχος ήταν «η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο» και έβαζε «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού. Ζητούσε, ακόμη, περίοδο χάριτος στην εξυπηρέτηση του χρέους. Τα κατάφερε όλα αυτά; Μερικώς. Το ΔΝΤ δεν προχώρησε σε κούρεμα του χρέους, όπως το συνηθίζει, γιατί εμποδίστηκε από τον γερμανικό παράγοντα. Πείσθηκε όμως μετά από πολύμηνη μάχη να παραδεχτεί πως το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο. Αν αυτό τώρα σε εμάς που έχουμε διαλυθεί ως κοινωνία μετά από 4.5χρ μνημονιακής λαίλαπας και 6 μήνες αγωνίας, φαίνεται ήσσον, για την ιστορία θα φαίνεται μάλλον αξιοσημειώτο. Είναι μια νίκη, αλλά όχι σθεναρή. Υπήρχε περιθώριο «νίκης» μέσα σε συνθήκες άνισης αναμέτρησης με τα θηρία των θεσμών. Όχι δεν υπήρχε. Ποια είναι η άλλη λύση; Πάμε παρέα στην επόμενη ερώτηση.
Ποια είναι η εναλλακτική λύση σε αυτές τις συνθήκες;
Η απάντηση είναι προφανής και κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα: Grexit, δλδ έξοδος από τη νομισματική ένωση και πιθανά από Ε.Ε. (δεν έχει ξαναγίνει, δεν υπάρχει "δεδικασμένο" άρα δε ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση αποχώρησης). Παρόλαυτα, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις, η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού, το 80%, τάσσεται κατά της εξόδου από την Ε.Ε. και την ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, καλώς ή κακώς (κακώς κατά την ταπεινή μου γνώμη) η κυβέρνηση δεν προετοίμασε καθόλου ούτε σε επικοινωνιακό, ούτε σε πολιτικό, ούτε σε οικονομικό επίπεδο μία τέτοια προοπτική. Το αντίθετο μάλιστα, ο Τσίπρας είχε μία σαφώς φιλοευρωπαϊκή προσέγγιση αλλά με όρους και προϋποθέσεις, όχι σαν πρόβατα επί σφαγή.
Είναι εφικτό αυτό στα πλαίσια μίας Ε.Ε. που τείνει να μονοπωλείται πια από τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα; Οι συσχετισμοί δυνάμεων αλλάζουν μεν αλλά ο ιστορικός χρόνος παρουσιάζει τέτοια πυκνότητα, ώστε είναι μάλλον αδύνατο να προβλέψει κανένας τις εξελίξεις. Σίγουρα όμως η Ε.Ε. βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, είτε το θέλει, είτε όχι, βιώνει μία εσωτερική σύγκρουση, δέχεται ταυτόχρονα χιλιάδες πρόσφυγες, ο αραβικός κόσμος σπαράσσεται, τα αποθέματα στερεύουν ενώ την ίδια στιγμή κερδοσκοπούν τα κοράκια του χρηματοπιστωτικού τομέα κ.α. Μέσα σε αυτή την Ε.Ε. οι πιο σφοδροί πολέμιοι των ταξικών –ουσιαστικά- συμφερόντων μας είναι τα βαλτικά κράτη και οι χώρες του ανατολικού μπλοκ που τώρα σαν γενίτσαροι έχουν προσδεθεί στα μεγάλα αφεντικά της Ε.Ε.
Η απομόνωση της Ελλάδας από την Ευρώπη χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό θα είναι ο απόλυτος όλεθρος. Θα προκαλέσει κοινωνικές αναταραχές με απρόβλεπτες συνέπειες, θα εγκαταλείψει μία χώρα με τέτοια γεωπολιτική σημασία έρμαιο σε πιθανές εξωτερικές επιθέσεις. Και αν αυτά φαίνονται σε κάποιον εσχατολογικά σενάρια, ας πει πώς θα διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή και η σταθερότητα σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής. Αν έχουν απαντήσεις στα μείζονα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα που ανακύπτουν, ας έρθουν να τις καταθέσουν δημόσια και να τις συζητήσουμε, να κρίνουμε και να αποφανθούμε. Ήρεμα όμως γιατί η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι.
Είναι επωφελής η πρόταση συμφωνίας για τα λαϊκά στρώματα που άλλωστε εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Σκατά στα μούτρα μας είναι και να με συγχωρήσει ο αριστερός μου αναγνώστης που λατρεύει αταλάντευτα την αστική ευγένεια (κι εγώ την ασπάζομαι, αλλά με εξαιρέσεις). Τους αγρότες τους πατάει κάτω η πρόταση, κι εγώ επειδή προέρχομαι από αγροτική οικογένεια (έχω και κάτι ροδιές δηλαδή, θα παράξω «του κανενός το ρόδι»), έχω γίνει έξω φρενών. Μία συμφωνία της συμφοράς είναι και απορώ δηλαδή τι έκαναν πέντε μήνες διαπραγμάτευση. Ξέρω όμως πως αντισταθμίζεται η αδικία από άλλα μέτρα κατά της φτώχειας και το έργο της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα, που καθόλου αμελητέο δεν είναι.
Έχει θετικά σημεία η πρόταση συμφωνίας με τους «εταίρους»;
Έχει. Αν υποτεθεί πως αυτό που ίσως- μη το δένουμε και κόμπο πως θα το δεχτούν οι δανειστές- υπογραφεί είναι το 3ο μνημόνιο, είναι το λιγότερο άδικο, είναι το πρώτο μνημόνιο (το αριστερόνιο που είπε κάποιος σύντροφος), που επιχειρεί να μετακυλίσει το βάρος και στα ανώτερα στρώματα. Πώς;
Για πρώτη φορά πάει να φορολογήσει τους εφοπλιστές (καλά, θα γελάσουν και οι σαρδέλες αν το δεχτεί η Ευρώπη των ισχυρών, αλλά θα το γράψει η ιστορία ως κατόρθωμα), τα είδη πολυτελείας (τα σκάφη αναψυχής των πλουσίων, όχι τη σκάφη της γιαγιάς μου, ευτυχώς), τις τηλεοπτικές διαφημίσεις και έχει επίσης καταθέσει σούπερ μηχανισμό πάταξης των φοροφυγάδων, μειώνει τις αμυντικές δαπάνες (φάτηνα Καμμένε πολεμοχαρή), δεν ενέδωσε σε δημοσιονομικά ζητήματα δλδ δεν μειώνει περαιτέρω τις συντάξεις και τους μισθούς, δεν προχωράει σε απολύσεις στον δημόσιο τομέα κ.α. Αν αυτά μας φαίνονται της πλάκας και αυτονόητα, εντάξει, είμαστε 10εκ δεινών διαπραγματευτών που θα τα κατάφερναν καλύτερα.
Και τώρα τι;
Και τώρα, έχοντας ψιλοχάσει τη δεδηλωμένη, δε ξέρουμε αν θα σχηματίσει οικουμενική κυβέρνηση, αν θα πάει ως έχει να καταθέσει την πρόταση στους «θεσμούς», αν θα τη δεχτούν οι τροϊκάνες, αν θα παραιτηθεί και θα προκηρύξει εκλογές.
Αν πάντως ψάχνει ο λαός τον πραγματικό υπαίτιο για την καταστροφή που έχουμε υποστεί εδώ και πέντε χρόνια, ας αναζητήσει τον ΓΑΠ που μας παρέδωσε χωρίς τη συγκατάθεσή μας στο ΔΝΤ. Ας αναζητήσει και τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που πήγαιναν σαν καρπαζοεισπράχτορες, έφερναν υφεσιακά και αντιλαϊκά μέτρα χωρίς καμία δημοκρατική διαδικασία και νομιμοποίηση, όπως ξέρει να κάνει η Αριστερά (και δώστου εκλογές, και δώστου κοινοβουλευτικές ομάδες, και δώστου συνελεύσεις, και δώστου συζητήσεις στη Βουλή και δώστου δημοψηφίσματα). Ας αναζητήσει όσους κυβερνούσαν σε όλη τη μεταπολίτευση, στήνοντας ένα άκρως διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σκηνικό, με το βαθύ κράτος, τα μμε, το κεφάλαιο, την εκκλησίτσα.
Η συμφωνία δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα γίνει αποδεκτή από τους εταίρους, γιατί τους συμφέρει η πτώση της αριστερής κυβέρνησης ώστε να φέρουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα και να αποσοβήσουν τον κίνδυνο να υπάρξει κυβέρνηση που θα κάνει πράγματι μεταρρυθμίσεις προς όφελος του κόσμου της εργασίας, που θα στείλει στη φυλακή τα μεγάλα λαμόγια, θα απαιτήσει να πληρώσουν οι μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου και ενδεχομένως θα είναι ικανή να προετοιμάσει μία πιο επωφελή και βιώσιμη λύση χωρίς υποταγή σε ευρωπαϊκά θέσφατα και μόνοδρομους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου