2/10/07

Αγάπη Ανοξείδωτο Ατσάλι




"Πέμπτη επιστρέφεις; Να κλείσω τότε Παρασκευή να την πάμε μαζί για στείρωση; Ακριβώς. Δε μπορούμε να το αφήσουμε να υποφέρει το ζωντανό. Τη λυπάται η ψυχή μου. Δε φοβάμαι τα νυστέρια μωρέ. Τι ξέρω πως είναι για το καλό της. Άλλο ήθελα να σου πω. Για το "Σολίστα" του Σκοτ Χικς που μου έλεγες πως είδες στο βίντεο απόψε. Το είχα δει πριν χρόνια. Άκου και μια άλλη σύμπτωση.Τώρα που κατέβηκα στους δικούς μου για Πάσχα, συνάντησα τυχαία τη διευθύντρια του ωδείου που φοιτούσα παλιά και μου είπε μια ιστορία για ένα συμμαθητή μας που με σόκαρε. "

Με τις πατούσες της χάιδευε τη γάτα που είχε ξαπλώσει ανάσκελα στο πάτωμα. Με το ένα χέρι κρατούσε το ακουστικό και με το άλλο έψαχνε στα τυφλά τα τσιγάρα της. Αφού άναψε ένα τσιγάρο, συνέχισε να αφηγείται την ιστορία του Χρίστου στην Μαρία.

"...τον άκουγα να παίζει και βούρκωνα. Η αίθουσα για πρόβες ήταν απέναντι ακριβώς από το αναγνωστήριο στη δημοτική βιβλιοθήκη. Άνοιξη ήταν πάλι τότε και ετοιμαζόταν για τις εξετάσεις. Καπάρωνα το παράθυρο που έβλεπε προς το Ωδείο και τον κοιτούσα μαγεμένη. Σαν τώρα το θυμάμαι. Μας χώριζε μια μικρή εσωτερική αυλή, ακάλυπτος ας πούμε, με μια ακακία στη μέση. Όνειρο. Και ξέρεις, βότσαλα σαν ψηφιδωτό στο έδαφος. Έπιανα που λες θέση δίπλα στο παράθυρο, δήθεν για να διαβάσω και τον χάζευα με τις ώρες. Δεν τον άκουγα. Έβλεπα μόνο τα χέρια του στο πιάνο και την κίνηση του σώματός του. Έλα, μη γίνεσαι γελοία. Όχι, δε μου άρεσε. Δεν ήταν ωραίος, βλάκα!..."

Η Αθηνά εγκάλεσε στην τάξη με ένα μεγαλοπρεπές "σκασμός βλαμμένη" τη συγκάτοικό της που στην άλλη άκρη της γραμμής χαχάνιζε με τις νοσταλγικές διηγήσεις για ρομαντικούς πιανίστες.

"Πήγαινα κι εγώ ωδείο εκείνο τον καιρό. Πιάνο κι εγώ, ναι. Καταλάβαινα όμως πως δεν είχα ταλέντο αλλά δε το παρατούσα. Πεισματάρα, ξέρεις. Μ' άρεσε η μουσική, μωρέ. Πολύ. Αλλά δεν ήταν για μένα. Τέλος πάντων. Τον Χρίστο τον είχαμε όλοι σαν πρότυπο κάπως. Μεγάλο ταλέντο ο άνθρωπος. Όταν έδινε κονσέρτο για τις εξετάσεις του γινόταν συνωστισμός. Είχε ακουστεί σε όλη την πόλη ότι ήταν μουσική ιδιοφυΐα. Πήρε πτυχίο πιάνου και δίπλωμα σολίστ με άριστα. Έκανε λοιπόν αίτηση στο Royal Academy of Music και όχι μόνο τον δέχτηκαν αλλά του πρόσφεραν πλήρη υποτροφία για σπουδές. Επειδή ήταν πολύ τιμητικό γεγονός του δόθηκε απαλλαγή από το στρατό. Ναι, γίνεται. Σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις. Και τελικά; Δεν τον άφησαν οι γονείς του να πάει. Ήθελαν να τον κάνουν γιατρό. Όχι μωρέ, δεν ήταν σκατόψυχοι. Φτωχή οικογένεια, αγράμματοι άνθρωποι. Για να εξασφαλιστεί επαγγελματικά θέλανε να σπουδάσει κάτι πιο σίγουρο. Και να μου τα λέει τώρα αυτά η διευθύντρια και να έχει βουρκώσει. Δε μπορούσα να τη φανταστώ να κλαίει, ποτέ! Μια πολύ βλοσυρή κυρία. Ξέρεις, κότσο πίσω τραβηγμένο, φούστα μακριά... Απ' ό,τι μου είπε ο Χρίστος παράτησε και την Ιατρική μετά... Ιατρική σπούδασε τελικά, ναι... Και πήγε στρατό. Έχει εξαφανιστεί. Κάτι ακούστηκε για κατάθλιψη. Έχω να τον δω πολλά χρόνια σου λέω. Πού να ξέρω ρε Μαρία; Μες στο μυαλό τους είμαι; Γονείς είναι θα σκέφτηκαν πως η μουσική δεν έχει σίγουρη αποκατάσταση. Ήθελαν μάλλον να γίνει γιατρός για το καλό του. "

Αφού έκλεισαν το τηλέφωνο, η Αθηνά είχε μελαγχολήσει για τα καλά που χάθηκε ένα τόσο μεγάλο ταλέντο. Η Μαρία είχε θυμώσει με τους γονείς που μπήκαν εμπόδιο στο δρόμο του τύπου. Και η γάτα θα έσερνε απόψε μέσα στο διαμέρισμα. Από την Παρασκευή όμως θα τέλειωναν τα βάσανά της.

17 σχόλια:

Μετεωρίτης είπε...

Καλησπέρα!
Είναι εξοργιστικό αυτό με τους γονείς. Έχω έναν φίλο που είναι συνθέτης. Τι σύμπτωση... κι αυτός Ιατρική πέρασε. Μεγάλο ταλέντο. Ο κακομοίρης, έφτασε νομίζω στον 6ο χρόνο για να ΤΟΛΜΗΣΕΙ να τους πει ότι θα συνεχίσει με το πιάνο.
Η μάνα του τον απείλησε ότι θα αυτοκτονήσει και τέτοια...
Ευτυχώς, ο φίλος μου είναι πλέον συνθέτης αλλά πιστέψτε με, ακόμα κουβαλά την ενοχή που του έχουν δημιουργήσει. Είχα εκνευριστεί πολύ με αυτήν την ιστορία γιατί οι γονείς του ΗΤΑΝ καρα-καλλιεργημένοι όμως...
Τι να πει κανείς...

Maria Mikro Analogo είπε...

Φταίνε και οι δύο πλευρές όμως συνήθως. Μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχουν οι γονείς που πιέζουν το παιδί τους να γίνει αυτό που δεν κατάφεραν να γίνουν αυτοί και ένα μικρό μερίδιο έχει και το ίδιο το παιδί που δεν αντιδρά. Λες και τη ζωή του θα την ζήσει μέσω τρίτων...

Alexandros είπε...

Σολίστας... Εκπληκτική ταινία! Μία από τις ελάχιστες ταινίες που με συγκίνησαν πραγματικά. Ο ταλαντούχος σπάνια χάνεται αν είναι δυνατός χαρακτήρας και ισχυρή προσωπικότητα , άσχετα τι επιδιώκουν οι γονείς. Δυστυχώς δεν είναι όλοι οι ταλαντούχοι ισχυρές προσωπικότητες...

Aphrodite είπε...

Ασχετο αλλά...

Doncat and Friends

Εγκαίνια!

Για περάστε, για περάστε!
:)))))))))

Aphrodite είπε...

Και κατι ακόμα.... Οσο ισχυρή προσωπικότητα και να έχει κανείς, ακόμη κι αν κάνει τελικά αυτό που θέλει στη ζωή του, οι γονείς πάντα κοιτούν από βάθρο - και αυτό τσούζει!

Vrakas Kostas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
gatti είπε...

Είναι απίστευτο πόσες επιθυμίες και ταλέντα έχουν "πνιγεί" κάτω από το αυστηρό βλέμμα των γονιών ή έστω την αίσθηση πως σε παρακολουθούν και απορρίπτουν τις επιλογές σου. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν ξεκινήσει από τις καλύτερες προθέσεις.

Είμαι πάντως της γνώμης πως παρά το "βάρος" της γνώμης και της ανάγκης για συναίνεση από πλευράς των γονιών, πρέπει τα παιδιά να κάνουν πραγματικότητα τις επιθυμίες τους.
Καλύτερα να μετανιώσουν γι΄ αυτό που έκαναν επειδή το ήθελαν παρά να τους μείνουν απωθημένα.

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα..

Το κείμενο με άγγιξε γιατι ανήκω σε αυτη την περίπρωση. Έπρεπε να περασουν τρία χρόνια σε μια σχολή που μπήκα γιατι οι γονεις μου το ήθελαν, μεχρι να ξεστομίσω πως "Δεν πάει άλλο" και να αλλάξω σχολή. Φυσικα έγινε χαμος στο σπιτι, αλλα τώρα το έχουν αποδεχτει.

Από τη μια οι γονεις ενδιαφερονται πρωτίστως για την επαγγελματικη αποκατασταση των παιδιών. Δεν μπορει να τους κατηγορήσει κανεις γι'αυτό. Απο την αλλη γεμίζουν ενοχές τα παιδια τους όταν δεν τους αφήνουν περιθώριο να εκφρασουν αυτό που θέλουν.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Για τον τύπο της ιστορίας να δηλώσω ότι βασικά αυτός φταίει. Αν είχε πιστέψει παραπάνω στον εαυτό του δεν θα το άφηνε. Δείλιασε και θα την πληρώσει.
Για την Γάτα...
Ρε συ και η δικιά μου σέρνει σαν τρελή αλλά δεν μου κάθεται καλά να την στειρώσω! Φοβάμαι μηπώς χάσει κάτι απο την τρελή της προσωπικότητα!

Unknown είπε...

τα 3 "Α" !

σκεφτόμουν ότι το "Αγάπης Αγώνας Άγονος" θα ήταν μια μακρινή εκλεκτική συγγένεια του ποστ σου...

χωρούν χιλιάδες επίθετα στην αγάπη και τον άγονο αγώνα της, μέσα σ' αυτά και το "γονεϊκή".

λες τελικά να είναι τόσο άγονη από ένα σημείο και μετά;

καλησπέρα.

Niemandsrose είπε...

@Μετεωρίτης, καλησπέρα και σε σένα και καλώς μας ήρθες! Μία λύση είναι όταν παίρνουμε αποφάσεις για τη ζωή μας να κρύβουμε τις ασπιρίνες και τα σχοινιά από τη μάνα-"θα αυτοκτονήσω".

@Μαρία, νομίζω πως στην ηλικία των 17 δεν έχει κανείς το σθένος να έρθει σε ρήξη με την οικογένειά του γιατί πιστεύει πως είναι το σούπερ ταλέντο...

@alexandros, ο ταλαντούχος αν είναι και ευαίσθητος καλλιτέχνης χάνεται και παραχάνεται.

@aphrodite, ευχαριστώ για την πρόσκληση. Κάπου διάβασα πως τα δύο μεγάλα αμαρτήματα ενώπιον των γονιών σου είναι 1.να τους ξεπεράσεις και 2.να μην τους ξεπεράσεις. Τα βάθρα αλλάζουν.

@gatti, τα είπες όλα: "Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν ξεκινήσει από τις καλύτερες προθέσεις".

Niemandsrose είπε...

@fidelio, χαίρομαι πολύ που κατάφερες να κάνεις αυτό που επιθυμείς. Όσοι λιγότεροι οι άνθρωποι με απωθημένα τόσο το καλύτερο για όλους...

@_st_, διατηρούμε ως άνθρωποι το δικαίωμα στον υπερπληθυσμό και δε μας φτάνουν 12 γαίες για να ζήσουμε, αλλά κατά τα άλλα θεωρούμε ηθική υποχρέωση τον ευνουχισμό των τετράποδων φίλων μας. Με άλλα λόγια η γνώμη μου είναι: άσε τη Μίνα ήσυχη! :)

@Dimitris Athinakis, καταπληκτική η παρατήρησή σου... Ρωτάς αν τελικά είναι τόσο άγονη από ένα σημείο και μετά η αγάπη, κι εγώ μιλώ για ευνουχισμό... Καλώς μου ήρθες.

Ανώνυμος είπε...

Ασε που μου την δινουν και τα πιανα!!

Vrakas Kostas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Vrakas Kostas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Βάσκες είπε...

Με εκνευρίζουν τα παιδιά που δεν ακούν τους γονείς τους και θέλουν να κάνουν του κεφαλιού τους ενώ δεν έχουν ακόμη βγει απ' τ' αβγό.

Ανάγωγοι.

Άχρηστοι.

Τσογλάνια.

Μπλόγκερς.

Μωρέ που πήγε η παντόφλα μου;

Niemandsrose είπε...

@βάσκες, αφιερωμέ. ;)