LIFO, πόσο free press είσαι?

Summary

Από τις πρώτες μέρες που άνοιξα το παρόν ιστολόγιο άρχισα να ανεβάζω παράλληλα τα ποστ μου στο LiFO. Όμως πρόσφατα λογοκρίθηκα διπλά.
Πρώτα αφαιρέθηκε ένα σχόλιό μου και έπειτα ένα κείμενό μου. Το σχόλιο αφορούσε μία συνέντευξη στο Lifo ενός δ/ντή διαφημιστικής εταιρείας (ας τον πουμε Δ.) που είναι ο ιθύνων νους μίας σειράς ραδιοφωνικών διαφημίσεων γνωστού παιχνιδάδικου (ας το πούμε Χ). Επειδή η αισθητική των συγκεκριμένων διαφημίσεων μου προκαλεί εμετικές τάσεις, άφησα ένα μάλλον δυσμενές, πλην κόσμιο και κυρίως χιουμοριστικό σχόλιο κάτω από τη συνέντευξη του διαφημιστή (βλ. censored post παρακάτω).Ως καταναλωτής, ως χρήστης του LiFO, ως ελεύθερος πολίτης. Δικαίωμα; Κι όμως το σχόλιό μου διεγράφη από τη Lifoteam χωρίς καμία προειδοποίηση ή εξήγηση.
Όταν το διαπίστωσα τυχαία, μόλις χθες, θεώρησα σκόπιμο να ανεβάσω ένα post στο LiFO και να εκφράσω τη λύπη μου για τη λογοκρισία και όχι μόνο (βλ. censored post). Μέσα σε πέντε λεπτά από το ανέβασμα του censored post δέχομαι email από τον εκδότη του LiFO όπου ευγενικά μου ζητούσε να κατεβάσω το ποστ μου επικαλούμενος νομικούς λόγους, γιατί ο Δ. αντέδρασε "εντονότατα" στο "συκοφαντικό και προσβλητικό μου σχόλιο" στη συνέντευξη. Το post που λογοκρίθηκε χθες προφανώς δε θα μπορούσε να το έχει δει ο διαφημιστής μέσα σε 5' από το upload. Άφησα να εννοηθεί πως δεν επρόκειτο να συμβιβαστώ με την παράκλησή του να κατεβάσω το ποστ γιατί αντίκειται στον ηθικό μου κώδικα. Και το ποστ διεγράφη από τη Lifoteam! Διπλή λογοκρισία. Γιατί άραγε;

Full story

Πριν από μια βδομάδα περίπου δημοσιεύθηκε στο Lifo η συνέντευξη με τον Δ. Έκανα τον κόπο να τη διαβάσω και σχολίασα. Ας σημειωθεί πως κανένα άλλο μέλος δεν είχε αφήσει ούτε πριν ούτε μετά σχόλιο. Το μοναδικό σχόλιο κάτω από τη συνέντευξη ήταν το δικό μου και έγραφε στο περίπου:

"Καλά κάνει ο κύριος Δ. και θεωρεί τη τέχνη του ταπεινή [1]. Τώρα που μάθαμε ποιος είναι ο εμπνευστής των φριχτών διαφημίσεων του Χ θα τον βάλλουμε σε ρόλλερ κόστερ [2] χωρίς μπάρα ασφαλείας. Του επιτρέπουμε να πάρει μαζί του το γλειφιτζούρι του [3]".

Το censored σχόλιο, όπως βλέπετε, κατασυκοφαντεί και προσβάλλει βάναυσα την προσωπικότητα του κυρίου και με την ευκαιρία ζητώ ταπεινά συγνώμη.

[Το περί ταπεινότητας [1] βασίζεται στα ίδια του τα λεγόμενα που μάλιστα αποτελούν πρόλογο της συνέντευξης. Το ρόλλερ κόστερ [2] είναι ένα τρενάκι στα λουνα παρκ που κάνει τούμπες και επικίνδυνες στροφές. Το ανέφερα γιατί η φωτό της συνέντευξης θα μπορούσε να έχει τραβηχτεί σε λούνα πάρκ όπου ο Δ. εμφανίζεται με ένα γλειφιτζούρι ανά χείρας [3], προδιαθέτοντας τον αδαή αναγνώστη για την αθωότητα και την παιδικότητά του.]

Χθες βράδυ λοιπόν διαπίστωσα τυχαία πως το παραπάνω σχόλιο είχε διαγραφεί και μάλιστα είχε απενεργοποιηθεί η δυνατότητα σχολιασμού. Έγραψα λοιπόν σαν απάντηση το παρακάτω post και το ανέβασα στη Lifo αργά τη νύχτα:

Censored post:

"Ο κος Τσαγκαρουσιάνος δημοσιεύει ένα καίριο, αιχμηρό αλλά συγχρόνως ψύχραιμο άρθρο σχετικά με τις λαμογιές στην κρατική διαφήμιση. Δίπλα, εμφανίζεται ο κος Δ., μεγαλοδιαφημιστής και εμπνευστής των διαφημίσεων του X, που ως συνεντευξιαζόμενο πρόσωπο στις σελίδες του Lifo κρατάει ένα μεγαλογλειφιτζούρι.

Για κάποιο λόγο, που βέβαια δε σκοπεύω να αφιερώσω συνεδρία στον ψυχαναλυτή για τον αναζητήσω, οι διαφημίσεις του Χ μου φαίνονται απεχθείς, χυδαίες και ασύλληπτα εκνευριστικές. Δικαίωμα.

Έτσι, έκρινα σκόπιμο, αν και δεν το συνηθίζω, να αφήσω ένα σχόλιο κάτω από τη συνέντευξη με τον κο Δ. Αν θυμάμαι καλά - γιατί το σχόλιο το έφαγε το μαύρο σκοτάδι της λογοκρισίας- έγραφα εν είδει αστεϊσμού ότι πράγματι η τέχνη του Δ. είναι ταπεινή (μια που αυτός είναι ο τίτλος της συνέντευξης), πως θα τον βάλουμε σε roller coaster χωρίς μπάρα ασφαλείας και πως του επιτρέπουμε να πάρει μαζί του το γλειφιτζούρι του (μια που στη φωτό τη συνέντευξης κρατάει ένα γλειφιτζούρι).

Αυτό το σχόλιο η Lifoteam ή ο ίδιος ο συντάκτης της συνέντευξης (άγνωστο βέβαια ποιος) το διέγραψε για λόγο που βέβαια δεν μου κοινοποιήθηκε (άγνωστος και ο λόγος). Κι όμως, θα μπορούσε ο υπεύθυνος για τη διαγραφή του σχολίου μου να στείλει ένα email και να μου γνωστοποιήσει αν μη τι άλλο το σκεπτικό του/της. Τόσο απλά. Πολυτέλεια; Τότε θα βρισκόμαστε να μιλάμε για σεβασμό στις διαδικασίες, για διαφάνεια, για δημοκρατικότητα δείχνοντας πάντοτε τα μεγάλα τζάκια και τα ξένα σπίτια αλλά ποτέ το σπιτάκι μας.

Αυτό που συνέβη συνιστά προσβολή της αξιοπρέπειάς μου. Και η αξιοπρέπεια,φίλε/η που επεφύλαξες για τον εαυτό σου το ρόλο του λογοκριτή, δεν διακρίνεται σε ιντερνετική και πραγματική. Είναι μία και αδιαίρετη.

Προφανώς σ' αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να λειτουργούμε χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανένα. Έτσι ακριβώς όπως στο δικό μας το σπιτάκι κάποιος με μυστήρια αντανακλαστικά διέγραψε το σχόλιό μου χωρίς να μου δώσει καμιά εξήγηση. Προφανώς σ' αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να μη ζητάμε συγνώμη. Έτσι ακριβώς όπως στο δικό μας το σπιτάκι κανείς δε θα ζητήσει συγνώμη σε κανέναν.

Δεν ξέρω αν το έχετε υπόψη, κύριε Τσαγκαρουσιάνε, αλλά το σπιτάκι μας δεν είναι χτισμένο στην Εδέμ."

Μέσα σε πέντε-δέκα λεπτά αφότου ανέβασα το ποστ μου έστειλε email ο εκδότης για να το κατεβάσω επειδή προκύπτει νομικό θέμα από το προσβλητικό και συκοφαντικό σχόλιο που είχε προηγηθεί. Απάντησα τα εξής (δημοσιεύω μόνο τη δική μου αλληλογραφία για λόγους ηθικής τάξης):

Αγαπητέ κύριε Τσαγκαρουσιάνε,

είμαι φίλη και όχι φίλος. Είναι παραπάνω από σεβαστή η προσωπική σας παράκληση αλλά πραγματικά δε καταλαβαίνω πώς επιτρέπετε μανιπουλάρισμα από τους συνεντευξιαζόμενους, πώς ένα χιουμοριστικό σχόλιο συνιστά συκοφάντηση, και βέβαια για ποιο λόγο θα πρέπει όλοι εν χορώ να συμμορφωθούμε στις μάλλον υπερβολικές απαιτήσεις του κυρίου Δ.;

Φιλικά και με εκτίμηση,

niemandsrose

Μου απάντησε πως δε πρόκειται για μανιπουλάρισμα αλλά για νομικό θέμα και με προέτρεψε να σεβαστώ τον χώρο που με φιλοξενεί. Δεν απάντησα στο δεύτερο email και μετά από 10' το ποστ μου είχε διαγραφεί. Πρόφτασα όμως και το αντέγραψα και έκανα ένα print screen.

Questions:

LiFO, πόσο free press είσαι;
Τι συνιστά συκοφάντηση;
Τι συνιστά προσβολή της προσωπικότητας;
Το ζήτημα δεν είναι τόσο ότι ο Δ. θεωρεί πως μπορεί να καταστέλλει το δικαίωμα μου να εκφράσω την αντιπάθειά μου προς το έργο του, ως πολίτης/καταναλωτής/μέλος του.
Το ζήτημα είναι τι θέση παίρνει το free press magazine?
Γιατί η lifoteam προτιμά να λογοκρίνει τους χρήστες της αντί να υπενθυμίσει στους κατά καιρούς θιγέντες τι συνιστά ελευθερία λόγου, τι συνιστά συκοφάντηση, τι συνιστά προσβολή της προσωπικότητας;
Ποιος μπορεί να έχει ποτέ την αξίωση όχι μόνο να φιλοξενηθεί στα ΜΜΕ ως συνεντευξιαζόμενο πρόσωπο αλλά και να ελέγχει τις απόψεις όσων διαβάσουν τα λεγόμενά του;
Γιατί η δική μου η προσωπικότητα δεν θίγεται με την καταστολή της ελευθερίας έκφρασης και θίγεται του μεγάλου Δ. με το χιουμοριστικό σχόλιο;


Concluding remarks

Εννοείται πως αποχώρησα από το LiFO με το κεφάλι μου ψηλά και την καρδιά στα πόδια. Και έχω και μερικά εμπειρικά συμπεράσματα.
Όταν λέμε free press εννοούμε δωρεάν διανομή εντύπων, δεν εννοούμε και ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Και όταν λέμε προσβολή της προσωπικότητας εννοούμε του κεφαλαίου. Του τύπου που έχει λεφτά και εξουσία και μπορεί να παίρνει τηλέφωνο και να απειλεί πως αν δε διαγράψουν το σχόλιο θα κάνει αγωγή.
Οι ψευδώνυμοι δικτυογράφοι δεν έχουν προσωπικότητα για να προσβληθεί. Υπάρχουν για να γεμίζουν τσάμπα σελίδες τα δωρεάν έντυπα και να συμμορφώνονται προς τις προσταγές όσων ταϊζουν τα τσάμπα έντυπα.
Παλιά λέγαμε για τσάμπα μάγκες. Τώρα να λέμε για τσάμπα κάφρους. Εκ του δημοσιοκάφρος. Είναι αυτοί που γεμίζουν τσάμπα τις διάφορες φυλλάδες.
Τσάμπα ή μήπως τσάμπο;

Update
Και ιδού η απάντηση του LiFO στις αντιδράσεις των μελών της όταν μίλησα για λογοκρισία και αποχώρηση.



Update2
Οποία σύμπτωσις! Λίγες μέρες πριν ξεσπάσει το μπερδεγουαίη με το free press έγραφα το oh, Christmas free. Τώρα ως αφελής, ασύδοτη και αδαής blogger φαίνεται να μαθαίνω τι σημαίνει free. Ευχαριστώ για το διάλογο και εύχομαι καλές γιορτές σε όλους.


Για το ίδιο θέμα γράφουν και οι:

Stathis 957
Greendim
Old Boy
Χορεύοντας με τους αμετανόητους
New Manifesto
Digital-Era
ANemos
The Pan within