Ποτέ στο Μποτέ

Η ασχήμια είχε καταργηθεί στο Μποτέ, μια περιοχή στο βόρειο ημισφαίριο που εποίκισαν πρώτοι Γάλλοι μόδιστροι, αισθητικοί, μακιγιέζ, στυλίστες, χειριστές Laser και πλαστικοί χειρουργοί. Η ανθρωπότητα έχει ζήσει χιλιάδες ετών με εναλλαγή προτύπων ομορφιάς αλλά και εναλλαγή πολλών άσχημων ανθρώπων από τη ζωή στο θάνατο. Ήταν πια καιρός να δοθεί ένα τέλος στην αδικία που θέλει εμάς τους όμορφους να αντικρύζουμε καθημερινά κακομούτσουνες, κακοσουλούπωτους, μυτόγκες, αυταράδες, στραβοδόντες, κοντοστούπηδες, αλογομούρες, χοντροκώλες, σταφιδιασμένες, γλόμπους, κοιλαράδες, κρεμανταλάδες και άβυζες. Και ήταν πια καιρός να πάψουμε να βρωμίζουμε τη γλώσσα μας με καθόλου σικ χαρακτηρισμούς προσπαθώντας να εκφραστούμε. Γιατί όσο η κάστα των άσχημων αναπαρήγαγε άσχημους εμείς δε θα μπορούσαμε να τυφλωθούμε για να μη τους βλέπουμε και ούτε να μουγκαθούμε για να μην τους αποδίδουμε τα επίθετα που τους αναλογούν. Ο φαύλος κύκλος της ασχήμιας.

Γι' αυτό οι πρόγονοί μας, οι πρώτοι έποικοι της πολιτείας, ξόδεψαν μια εκατονταετία προσπαθώντας να διορθώσουν τα αδιόρθωτα. Γιατί ό,τι αποτριχώσεις, επεμβάσεις, λιποαναρροφήσεις, μανικιούρ, μακιγιάζ, κομμώσεις, ρούχα και αξεσουάρ και να προσφέρεις στον άσχημο άνθρωπο, αυτός την ασχήμια του δε θα τη χάσει. Έκαναν ας πούμε complete make over στους άσχημους, μετατρέποντάς τους από ασχημόπαπα σε κύκνους. Σε ένα μήνα είχαν ξαναγίνει ασχημόπαπα. Η ομοιόσταση της ασχήμιας.

Τελικά οι πρόγονοί μας κατέληξαν στο εξής: οι άσχημοι είναι άσχημοι γιατί τα αξιωμένα βλέμματα, δηλαδή οι καθρέφτες μέσα στους οποίους μεγαλώνουν, βλέπουν τους απογόνους σαν άσχημους επειδή οι πρόγονοι αντανακλούν στα βλέμματά τους την ίδια τη δική τους ασχήμια. Οι αντικριστοί καθρέφτες της ασχήμιας.

Κι έτσι, επειδή τελικά όλες οι λύσεις ήταν προσωρινές, αποφασίσαμε εμείς οι σύγχρονοι να στραφούμε στην τεχνολογία.Δημιουργήσαμε μια ειδική συσκευή προβολής του ιδεατού εαυτού προς τους άλλους, έναν πομπό δηλαδή, αρκεί ο άλλος να είχε τον κατάλληλο δέκτη. Ο δέκτης ήταν ένα ζευγάρι φακοί επαφής. Και ο πομπός ήταν ένα τσιπάκι.

Έτσι ο άσχημος φορούσε το τσιπάκι και πρόβαλλε σε όλους τους άλλους την ιδανική του εικόνα, που είχε βέβαια συμφωνήσει με το ληξιαρχείο και την αστυνομία ώστε να μην έχουμε και πολυπροσωπία. Θα μπορούσες ας πούμε να είσαι 55χρονών κοντή, αγύμναστη με αραιά μαλλιά και κυτταρίτιδα παντού αλλά να εμφανίζεσαι ως 30χρονη ψηλή, με αλαβάστρινο κορμί, σφριγηλό στήθος και πλούσια κόμη. Αν ήθελες θα μπορούσες να προσθέσεις σταδιακά μια-δυο ρυτίδες έκφρασης που είναι και γοητευτικές.

Η ζωή στο Μποτέ κύλησε πολύ ομαλά για αρκετά χρόνια. Ήταν υπέροχο για όλους εμάς τους ωραίους να συναλλασσόμαστε με εξίσου όμορφους και να μη μας δημιουργεί λύπη, ενοχή, ντροπή, απέχθεια και οίκτο η ασχήμια. Περπατούσες στο δρόμο και έβλεπες μόνο ωραίους ανθρώπους. Τι καλά που ήταν!

Σύντομα όμως ο ωραίος μας κόσμος άρχισε να καταρρέει. Όχι γιατί οι φυσικά ωραίοι ήθελαν να φαίνονται πιο ωραίοι από τους τεχνητά ωραίους. Εξάλλου και οι φυσικά ωραίοι φορούσαμε τα τσιπάκια μας πλέον. Δεν υπήρχε κανένας περιορισμός στο πόσο ωραίος θα μπορούσες να γίνεις. Επομένως η μάχη της κατάκτησης, το φλερτ, η επιλογή συντρόφου γινόταν με βάση όχι την ομορφιά αλλά τη στιγμή. Τη στιγμή που ο άλλος θα μετακινούσε λίγο ένα σταχτοδοχείο, θα κοιτούσε αφηρημένα έξω από το παράθυρο, θα δάγκωνε τα νύχια του, θα έξυνε το αυτί του. Μια στιγμή που θα πρόδιδε ποιος πραγματικά είναι , ήταν ικανή να σε κάνει να δεθείς στα δεσμά του πόθου για κείνον ισοβίως.

Και αυτό ήταν η αρχή της καταστροφής του Μποτέ.

Η υπεραφθονία ωραίων κορμιών και προσώπων δημιούργησε σύγχυση έτσι ώστε για να ξεχωρίσουμε, να ερωτευτούμε, να επιλέξουμε παρτενέρ, έπρεπε να βρεθεί κάτι άλλο. Όλοι προσπάθησαν να επενδύσουν στη στιγμή. Δημιουργήθηκε μια φήμη πως η στιγμή είναι γέννημα της χημείας των εγκεφάλων δύο ανθρώπων. Κι όπως ο καθένας μπορεί να υποθέσει, οι κάτοικοι του Μποτέ στράφηκαν στην ομορφιά του μυαλού. Την αναζητούσαν παντού και προσπαθούσαν να την καλλιεργήσουν με κάθε τρόπο. Αυτό έπληξε την οικονομία της πολιτείας μας. Τα παραδοσιακά επαγγέλματα της εξωτερικής ομορφιάς εγκαταλείφθηκαν μια που με τα τσιπάκια οι άνθρωποι ξόδευαν μηδενικό χρόνο για την εξωτερική τους εμφάνιση. Και με τις νέες ανάγκες, οι αισθητικοί έγιναν βιβλιοπώλες, οι πλαστικοί χειρούργοι προφέσσορες φιλοσοφίας, οι στυλίστες υπάλληλοι μουσείων, οι κομμωτές γκαλλερίστες και πάει λέγοντας.

Ήταν όμορφη και αυτή η εποχή στην ιστορία του Μποτέ γιατί ήταν υπέροχο να βλέπεις έναν δίμετρο μελαχρινό θεό με τετρακέφαλους αγάλματος να σου αναλύει με την αισθαντική του φωνή την θεωρία του Μπιγκ Μπάνγκ και εύκολα να σε παρασέρνει σε μια κουβέντα γύρω από την κβαντική φυσική, μετά από ένα-δυο ποτάκια.

Στην αρχή που εκδηλώθηκε το φαινόμενο της εγκεφαλικής αποπλάνησης, όπως ονομάσθηκε τότε, το δεχθήκαμε όλοι με ενθουσιασμό. Ήμαστε μια κοινωνία αρχαίων Ελλήνων στο εκατονταπλάσιο. Μάλιστα τότε επινοήθηκε και ο όρος mind-building, που ήταν το ανάλογο του body-building, και ήταν η μόδα της εποχής.

Όμως ούτε η καλλιέργεια του πνεύματος, η τέχνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία μπόρεσαν να κατευνάσουν τον πόθο των ερωτευμένων να κατακτήσουν και να αποδομήσουν το αντικείμενο του πόθου τους. Ναι, τη ζημιά στον πολιτισμό της ομορφιάς την προκάλεσε ο έρωτας, η ανάγκη του ερωτευμένου ανθρώπου να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον Άλλον.

Στην αρχή δειλά και μετά σαν κίνημα οι ερωτευμένοι άρχισαν να γκρεμίζουν ό,τι είχαμε φτιάξει προκειμένου να φτάσουν ως την ουσία των αγαπημένων τους. Κάποιοι παράφορα ερωτευμένοι κατέβηκαν στην αρχή σε καθιστική διαμαρτυρία έξω από το Δημαρχείο προσπαθώντας να διεκδικήσουν αφαίρεση των τσιπς και των φακών επαφής. Αυτό θεωρήθηκε σκάνδαλο. Φυλακίσθηκαν και υποβλήθηκαν σε πολλαπλές πλύσεις εγκεφάλου κατά της ασχήμιας και υπέρ της ισότητας που επέφερε η τεχνολογία των τσιπς και του mind building. Μπορεί αυτή η ομάδα να υποχώρησε αλλά τα νέα κρούσματα ήταν πιο σοβαρά. Δύο πολύ ερωτευμένοι κατέβηκαν σε απεργία έρωτος μπροστά στο Δικαστικό Μέγαρο διεκδικώντας την αληθινή τους εικόνα. Ήθελαν μ' αυτό τον τρόπο να βουτήξουν ως τα μύχια της ψυχής του άλλου και, αλήθεια, δε τους ένοιαζε μια στάλα αν ο άλλος ήταν φαφούτης, καραφλός ή κουτσός. Τελικά αυτό το ζευγάρι ποθοκτόνησε μέχρις εσχάτων και απεβίωσε αγκαλιασμένο.

Τότε πια όλοι καταλάβαμε πως τα πράγματα ήταν πολύ κρίσιμα. Τις επόμενες μέρες οι επιστήμονες αναγκάσθηκαν να αποκαλύψουν με ποιον τρόπο γίνεται η αφαίρεση των πομπών και των δεκτών της ομορφιάς. Αλλά ούτε αυτό δεν αρκούσε στο άγριο κίνημα των ψυχιστών, αυτών δηλαδή που ούτε για την ομορφιά της σάρκας ούτε για την ομορφιά του εγκεφάλου νοιάζονταν πια, παρά μόνο για την ομορφιά της ψυχής του άλλου. Και δυστυχώς κανείς δε μπορούσε να ορίσει τι ήταν πια ψυχικά όμορφο. Αυτό που θα μπορούσα να λατρέψω εγώ, εσύ μπορεί να το απεχθανόσουν. Γιατί έτσι είναι ο έρωτας. Κανείς δεν ήξερε πια τι επεφύλασσε το μέλλον.Γι' αυτό εγκαταλείφθηκαν τα τσιπάκια, το mind building και όλα όσα κατάφερε να χτίσει ο πολιτισμός μας.

Και τι έμεινε; Μια πολιτεία γεμάτη κυνηγούς μιας χίμαιρας. Της ψυχής, της στιγμής, του έρωτα και της αλήθειας. Κάτι που ίσως να μην ερχόταν ποτέ στο Μποτέ. Ίσως και όχι.