9/8/08

ενός λεπτού σιγή

Κάπου σαράντα χιλιόμετρα έξω από την πόλη βρισκόταν αυτός. Ένας ορμίσκος απάνεμος, βράχια φρουρούς στη μια και την άλλη άκρη, ψιλό βοτσαλάκι, κλιμακωτά βαθιά γαλαζοπράσινα νερά με ελάχιστες πέτρες στο βυθό.
Πάνω του βρισκόταν αυτή. Μια τουριστική ανάπτυξη με ομπρέλες, σαίζ λόνγκ, ξύλινα παραπήγματα με πλαστικές καρέκλες, χλιδάτες καφετέριες με θέα το πέλαγος, αιρ κοντίσιον και ιδρωμένα γκαρσόνια με στολή, πολλά ντεσιμπέλ με νεοελληνική ποπ, ντουζιέρες, ξενοδοχειακά συγκροτήματα και ρουμ του λετ, χημικοί καμπινέδες και έναν κουλουρτζή που πουλούσε ντόνατς.
Ανάμεσά τους, εκείνου και εκείνης, βρίσκονταν αυτοί. Δίποδα που αν και είναι φανερό πως δεν έχουν διαβεί ακόμα επιτυχώς τα στάδια της εξέλιξης έχουν πορτοφόλι, δίπλωμα οδήγησης και γνώμη. Κοινή μεν, γνώμη δε. Την τριχοφυΐα- κληρονομιά του μακρινού εξαδέλφου χιμπατζή- κοσμεί χρυσός σταυρός και χρυσή βέρα. Η αγριότητα του βλέμματος -κληρονομιά επίσης- έρχεται σε αγαστή συμφωνία με τη βαναυσότητα στη χρήση της μητρικής γλώσσας. Μητροκτόνοι μεν, πατεράδες δε. Οι υιοί και κόρες πλατσουρίζουν στα ρηχά με μπρατσάκια, σωσίβια και ό,τι τελοσπάντων μπορεί να κρατάει στην επιφάνεια το είδος. Αλλά παρά την έλλειψη βάθους οι πρόγονοι φωνασκούν ακαταπαύστως στους διαδόχους να εξέλθουν από τη ρηχότητα. Οι άρρενες συζητούν για: κινητά, ακίνητα, αυτοκίνητα. Οι θηλυκές αλείφονται με αντηλιακό. Προσέχοντας μη χαλάσει το μανικιούρ- πεντικιούρ ανοιγοκλείνουν καπάκια από τάπερ. Κεφτεδάκια, καρπούζια, πεπόνια εκλύουν σάλια και ελκύουν μύγες. Σάντουιτς σε σελοφάν και αλουμινόχαρτα βρίσκουν το δρόμο για την στοματική κοιλότητα των λουόμενων. Αλουμινένια κουτάκια μπύρας, μπουκάλες νερού, παγάκια εμφανίζονται από πλαστικό ψυγειάκι. Και εγένετο φραπές. Μητέρες στριγκλίζουν στα μικρά"βγες έξω", "έλα να φας", "μη μπαίνεις στα βαθιά", "μηηηηη!", "έλα να σου βάλω αντηλιακό", "άμα σε πιάσω θα δεις". Οι διάδοχοι ανταποδίδουν με άναρθρες κραυγές. Γοερά κλάματα από μαλλιοτραβήγματα, σκουντουφλήματα, κυνηγητά, κύματα και καμιά σοφή σφήκα.Τα ανδρικά χάχανα διαδέχονται οι βραχνές απειλές προς τους διαδόχους που διαδέχονται κουβέντες σε τόνους μη αναγκαία υψηλούς. Από τα μεγάφωνα της καφετέριας η υστερική, ανορεξική αοιδός που καταμαρτυρεί την επώδυνη απώλεια ενός αρσενικού σε τσιφτετελοειδές τέμπο.
Ώσπου ξάφνου εισβάλλουν στην πλαζ περίπου εβδομήντα άτομα διαφόρων ηλικιών. Δυο από αυτούς εισβάλλουν στο μεγαθήριο των καφέδων και κόβουν το καλώδιο του αναθεματισμένου cd player με τα καλοκαιρινά χιτ. Τα ντεσιμπέλ της παραλίας πέφτουν αισθητά. Κάποια από τα λουόμενα δίποδα απορημένα στρέφουν τις κεφαλές τους προς την καφετέρια που κρέμεται πλέον άναυδη πάνω από τα κεφάλια τους. Κάποια άλλα απομονωμένα στην δική τους εκκωφαντική ηλιθιότητα συνεχίζουν να τσιρίζουν άνευ λόγου και αιτίας. Τότε οι 70 σχηματίζοντας κλοιό γύρω από τα ξαπλωμένα δίποδα, παίρνουν το έναυσμα από τον γηραιότερο και εφορμούν συντονισμένα κολλώντας στα στόματα των λουομένων μονωτικές ταινίες.
Για μια στιγμή, μια τόση δα στιγμή, που την πήρε ο άνεμος και τη χάρισε στο κύμα που εκείνο την άπλωσε στα βότσαλα της ακροθαλασσιάς και την μοίρασαν στα βράχια και την είδε ο ουρανός που χρωματίζει πάντα τη θάλασσα, έγινε σιγή. Ενός λεπτού συναισθήματος σιγή. Όπως στις ακτές του χειμώνα. Που η σιωπή υποκλίνεται στην ομορφιά του κόσμου. Όμως ας μην πω κι εγώ τίποτε άλλο.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εμένα πάντως αυτή τη στιγμή δεν θα με χαλούσε καθόλου να ήμουν σε μια τέτοια παραλία με τις κραυγές και τα άσματα, από τι σε ένα γραφείο στο συννεφιασμένο λονδίνο.

ελλαδάραααααα!

Niemandsrose είπε...

Ξέχασες το καπελάκι σου φεύγοντας. 01 γράφει. ;)
Δούλευε στη συννεφιά! Πώς θα μεγαλώσουμε το σπλάχνο μας;

Ανώνυμος είπε...

τι εννοείς το ξέχασα; σε μια βδομάδα το φοράω.

Ανώνυμος είπε...

επιτέλους μαγείρεψες; μας φλόμωσες στην κονσέρβα! Πώς θα μεγαλώσουμε το σπλάχνο μας; με κονσέρβες;

Niemandsrose είπε...

@ανώνυμε, υπάρχουν και τα τσατ και τα τηλέφωνα για να συνδιαλεχθείς μετά της γυναικός σου! :bb

Ανώνυμος είπε...

ανωνυμε γυρνα πισω να δεις μεγαλεια!! μεχρι και ο λακης σκοραρει!

@niemandsrose, στην επομενη πορεια διαμαρτυριας σε καποια πλαζ θελω να ειμαι μεσα

VAD είπε...

Αντκρίζω το ίδιο θαύμα κάθε μέρα στην ακρογιαλιά!Το έζησα πρόσφατα και σε πισίνα,οπου ομως ο υπεύθυνος της πισίνας αντέδρασε δυναμικά!Μετά από δύο προειδοποιήσεις εξεδίωξε πάραυτα μικρους και μεγάλους,με φυσικο επακόλουθο οι υπόλοιποι να απολαύσουμε αυτό που δικαιούμασταν!Ενα άνετο μπανάκι,βρε αδελφέ!Δε θέλω την παραλία εκκλησία,αλλά όχι και χάβρα των Ιουδαίων!

kioy είπε...

Πες τα ρε Niemandrose. Έχω την αίσθηση πως το μπλογκ σου θα μπορούσε να λέγετε "εισβάλωντας στη βλακεία τον νεοέλληνα". Πόσο έκφυλη είναι αυτή η υλιστική εξέλιξη όταν δε συνοδεύεται από την παραμικρή κουλτούρα. Και μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό λέπρας και κοπράνων είμαστε εμείς οι σπαστικοί και οι σνόμπ και οι απαρχαιωμένοι που απορρίπτουμε τις σύγχρονες τάσεις!

Την Σαββατιάτικη καλησπέρα μου...

χ.ζ. είπε...

Ή πας σε ερημικές παραλίες στην επαρχία κι έχεις την ηρεμία σου και την ομορφιά της φύσης.
Και τίποτα άλλο όμως.
Μαρμάγκα.

mamma είπε...

Εξαίρετη σκηνή. Σχεδόν την έζησα. Την εισβολή, την κοπή, τη στοματοσφράγιση... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ησυχία!

lakis είπε...

Ονειρική εικόνα. Αυτά ακριβώς που περιγράφεις είναι που με κάνουν ν' αποφεύγω τις καλοκαιρινές παραλίες. Νωρίς την Άνοιξη και στα μέσα του Φθινόπωρου είν' άλλη φάση.

NdN είπε...

Και άντε ο ανώνυμος έχει και ένα σπλάχνο να μεγαλώσει...Οι υπόλοιποι εξ ημών που δουλεύουμε στο πανέμορφο πλην συννεφιασμένο Λονδινάκι;

Ρε συ husband ούτε ένα φαγητό βρίσκεις έτοιμο; Βγάλτα όλα στη φόρα!!

Niemandsrose είπε...

@nag, θα είσαι μέσα...στο μυαλό της Νημαντς Γόζε.

@VaD, χάβρα των Ελληναρέων, αδελφέ!

@kioy, θα κάνουμε κανένα ακτιβισμό της προκοπής αντί να μεμψιμοιρούμε; Σπονσοράρω τις μονωτικές ταινίες! :)

@Χ.Ζ., γνωστό αυτό.

@mamma, την έζησες ε; Πάλι με φαντασιώσεις τη βγάλαμε γαμώ τη μου γαμώ! ;)

@Λάκης Φουρουκλάς - Lakis Fourouklas, ναι αλλά μεσούντος του θέρους και του διπόδου έρχονται οι εμπνεύσεις. Χα!

@NdN, μη γελιέσαι τέκνον μου! Για την πνευματική τροφή μιλάει ο ανώνυμος. ;)

Swell είπε...

Μήπως θα μπορούσες να μου στείλεις αυτούς τους 70 ανθρώπους στη Ρόδο;

stassa είπε...

Γιατί είναι σοφές οι σφήκες;

Niemandsrose είπε...

@swell, ο τρόπος που διατύπωσες την ερώτηση μου θύμισε το γνωστό "can you pass me the sugar, sugar?" Αν τους βρω θα στους στείλω! ;)

@stassa, έλα ντε! Γιατί τσιμπάνε τα ζιζάνια; Γιατί έτσι αποφάσισε η πόστερ; Γιατί η ποστερ τραβάει τελευταία ένα μικρο κόλλημα με τα σφηκοπουλα; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, babe.

Βάσκες είπε...

Δηλαδή είσδαι κατά της ανάπτυξης και της προόδου;

Ερε δημοσιονομική προσαρμογή που σου χρειάζεται.

Μας κοιτάς εμάς τους μικροαστου΄ς και ζηλεύεις.

Αλλά θα σε βρούμε που θα πάει.

Niemandsrose είπε...

@Βάσκες, εγώ σκατά της προόδου και της εξέλιξης; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει μ' αυτά που λες!