26/9/08

Μητρική ανταπόκριση

Ξημερώματα Δευτέρας ένα ρυάκι ζεστό νερό ανάβλυσε από τα πόδια μου ανάμεσα ταξιδεύοντάς με μια για πάντα στην Μητρότητα....

Καλούμε ένα ραδιοταξί για το νοσοκομείο. Ευτυχώς ο γιατρός που με παρακολουθεί εφημερεύει. (Που θα πει πως επέλεξα να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο όπου σε αναλαμβάνει ο μαιευτήρας που έχει βάρδια). Φοράει ένα πολύ αστείο σκουφί, μπλε με κάτι αρκουδάκια, που ταιριάζει με την μπλε του στολή. Παίρνει ένα ύφος παραπονιάρικο παρατηρώντας πως έχω να του τηλεφωνήσω από την Παρασκευή. Αμύνομαι με κάποιο νάζι πως δε θέλω να γίνομαι φορτική και γι' αυτό δεν επικοινωνούσα τόσο συχνά όσο μου είχε ζητήσει τα τελευταία 24ωρα. Ναι, αλλά αυτός ανησυχούσε. Η σχέση της εγκύου με την μαιευτήρα της μπορεί και πρέπει να είναι ερωτική. Αλλά συνήθως είναι εμπορική. Ας μη ξεχνιόμαστε. Είμαστε σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Μια ευτραφέστατη μαία συμπληρώνει τα στοιχεία μου, χωρίς να με έχει κοιτάξει στα μάτια, σε ένα επίσης ευτραφέστατο τετράδιο με σκληρό εξώφυλλο, το φετίχ του τυπικού νεοέλληνα γραφειοκράτη. Έχει κάθετες στήλες για τον αριθμό πρωτοκόλλου. Τι ηδονή! Μια άλλη μαία ,γηραιότερη, μου ζητάει να γδυθώ και μου προσφέρει μια ημιδιάφανη πράσινη ρόμπα να τη φορέσω, λέει, σαν πουκάμισο. Ένα πουκάμισο χωρίς κουμπιά βέβαια με δυο κορδόνια που υπό ΚΣ θα έδεναν μπροστά αλλά με μια κοιλιά εγκύου 40+ εβδομάδων, μάλλον τα μπράτσα και η πλάτη είναι τα μόνα σημεία που μπορούν να καλυφθούν. Ή μάλλον όχι. Καλύπτομαι μερικώς και από καλώδια: καρδιοτοκογράφος, πιεσόμετρο, καρδιογράφημα. Η γραφειοκράτισσα μαία έρχεται με 3 μπουκαλάκια που διψούν για αίμα. Της ζητώ να μου πάρει από το αριστερό χέρι που έχω καλή φλέβα αλλά έχοντας ήδη σταθεί εκ δεξιών επιμένει να ψηλαφεί το δεξί εσωτερικό του αγκώνα μου. Διότι οι θερμίδες κόποις κτώνται και θα ήταν μεγάλη σπατάλη να κινηθεί ως την αριστερή μου πλευρά. Με αποτέλεσμα να μου σπάσει τη δεξιά φλέβα και να αναγκαστεί να κάνει νέα αιμοληψία εξ αριστερών της εγκύου. Ευτυχώς την καλλιτεχνική μου φλέβα δεν την έβλαψε η ελεφαντίνα με τα μπλε. Θέλει κι εκείνη να κάνει μεταπτυχιακά στο εξωτερικό -κι ακόμα παραπέρα θα ευχόμουν- και με ρωτάει σχετικά. Και πάνω που θα της έδινα τα φώτα και τις ευχές που λέγαμε, της δίνει εντολή ο γιατρός μου να μου κάνει κολπική εξέταση. Σφίγγομαι και εκτινάσσω τη σπονδυλική μου στήλη ως άλλη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Ενοχλείται που φανερά το ένστικτο της επιβίωσης μου δεν εμπιστεύεται την ιατρική εξέταση που θα μου έκανε αντ' αυτού. Με αυστηρό ύφος μου ζητάει να συνεργαστώ. Είμαι προδότρα: συνεργάστηκα. Έχω μηδενική διαστολή. Σαν την ανοχή της κυβέρνησης ΝΔ στη διαφθορά.

Με αφήνουν σε ένα κρεβάτι για 20' ώσπου να δώσει αποτελέσματα ο καρδιοτοκογράφος. Χαράματα, ανάσκελα, με μια κουρτίνα γύρω μου, καλωδιωμένη, γυμνή, ετοιμόγεννη, ακούω μια γυναίκα να βογκάει. Δεν αντέχω να την ακούω. Είναι σαν να θρηνεί. Βλέπω το γιατρό μου από μια χαραμάδα. Του φωνάζω. Είμαι αναστατωμένη πολύ. Με ρωτάει αν είμαι καλά. Του λέω πως δεν αντέχω να την ακούω... Μου λέει αρκετά στεναχωρημένος πως αυτό που ακούω δεν είναι μια φυσιολογική γέννα. Η γυναίκα αποβάλλει.

Λίγο μετά, τέσσερις περίπου το πρωί μου ζητούν να ξαναντυθώ και να πάω στην πτέρυγα της κλινικής. Γιατί ήμουν στην πτέρυγα του μαιευτηρίου, εις μάτην. Οι δυο πτέρυγες μαζί μας κάνουν τον πελαργό που φέρνει τα μωρά. Στην αίθουσα αναμονής συναντώ τους γονείς μου που έχουν ενημερωθεί από τον αγαπημένο μου και έχουν σπεύσει άγρια χαράματα επί τόπου. Είμαι χάλια ψυχολογικά. Δεν φεύγει από τα αυτιά μου ο τρόπος της γυναίκας που γεννούσε ένα παιδί νεκρό. Διώχνω τους γονείς μου. Στην κλινική μαθαίνω πως τα δωμάτια είναι πλήρη. Τη βγάζω σε ένα ράντζο στο διάδρομο. Φοράω πια πιζάμα και ipod. Ο σύντροφός μου δίπλα, σε μια καρέκλα που μάλλον έχει φλεγόμενο κάθισμα. Έχει μεγαλύτερη αγωνία από μένα αλλά αγωνίζεται και αγωνιά να την κρύψει. Ανεπιτυχώς μάλλον. Σε λίγο θα φέρω κάτι από το DNA σου στον κόσμο κι έχω δικαίωμα να σε αποκωδικοποιώ, μωρό μου...Κάνω μια προσπάθεια να κοιμηθώ.

Νωρίς το πρωί αρχίζουμε πάλι τις κολπικές εξετάσεις. Τις μισώ. Έτσι κάπως θα' ναι κι ο βιασμός. Τρέχει αίμα ποτάμι. Θέλουν να μου δώσουν χαπάκι για πρόκληση τοκετού. Αρνούμαι. Μου δίνουν ένα υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλός μου που είναι σκληρός. Είμαι σκληροτράχηλο άτομο τελικά. Σε λίγο, έρχεται η μαμά μου να αντικαταστήσει τον καλό μου. Νιώθω ζεστή. Έχω 37.7 πυρετό. Δε θέλω να ενοχλήσω τον γιατρό μου και απευθύνομαι στην προϊσταμένη που, αν και αυστηρή και φωνακλού, για κάποιο λόγο δείχνει ιδιαίτερη συμπάθεια προς το πρόσωπό μου. Δεν ανησυχεί για τον πυρετό και νιώθω σαν καλό νήπιο όταν χαϊδεύοντάς με στο μάγουλο μου λέει καθησυχαστικά"το κόλλησαν βρε εδώ μέσα το κορίτσι μας;"... Τι με κόλλησαν κυρία; Μαγουλάδες; Ο πυρετός σκαρφαλώνει στο 38 και κάτι ψιλά αλλά ουδείς ανησυχεί.

Αργότερα γίνεται η ιατρική επίσκεψη. Το νοσηλευτικό προσωπικό αλαφιασμένο τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο να διώξει τους συνοδούς γιατί "έρχονται οι γιατροί, έρχονται οι γιατροί!!" Αν ερχόταν ο Πάπας θα γινόταν λιγότερος σαματάς. Εμφανίζεται και στο ράντζο μου η ιατρική κομπανία. Ο ληστής με ντοκτορά ενημερώνεται για την περίπτωσή μου. Με κοιτάζει με το αδυσώπητο βλέμμα του συναδέλφου του Προκρούστη και μου ράβει κοστούμι: "να πάει για πρόκληση [τοκετού]". Του ανταποδίδω με βλέμμα τόσο αυθάδικα ιοβόλο που σαστίζει για ένα δευτερόλεπτο. Ρωτάει ποιος με παρακολουθούσε και με παραδίδει σε αυτόν. Ο Προκρούστης φοβήθηκε την πυρέσσουσα Μέδουσα. Χα!



(συνεχίζεται)

22 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

........
(αληθινό είναι όλο αυτό, καλέ; Γιατί αν είναι τι να σου πω..λίγα "να προσέχεις" σου είπα, μου φαίνεται!!!)

Θα περιμένω το τέλος, όμως ;)

Φιλί -και στο φασολάκι-πατουσάκι :)))

Ανώνυμος είπε...

χαχχαχα σήμερα καθώς πήγαινα προπόνηση σκεφτόμουν τι να γίνεσαι!!!!! καλά είσαι? περιμένουμε!!!!!!!!!! (σε αναμένα κάρβουνα)

aa-duck είπε...

Αααα, τι γίνεται εδώ μέσα; Πάνω που είχα συγκινηθεί και ετοιμαζόμουν να δώσω τις ευχές μου, βλέπω την απάντηση που έδωσε το Natassakiiiii, και επειδή το εμπιστεύομαι κόλλησα!

Λοιπόν, του ΜωρούRose, λέγε τα! :D


*Βέβαια, αν είσαι τόσο λίγων ημερών μαμά, δεν πιέζω άλλο, απλώς περιμένω υπομονετικά!

Jimmy Rose είπε...

Περιμένουμε την υπόλοιπη ανταπόκριση... και ευχόμαστε τα καλύτερα.
Καλημέρα και καλή δύναμη.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Το όνομα θα το αλλάξεις? Απο την Δευτέρα δεν είσαι πια του κανενός το ρόδο.. σε κάποιον ανήκεις...

VAD είπε...

Μανούλα;Ιερή φάση,ακόμα κι αν όσα γράφεις δεν είναι προσωπικά βιώματα!Εύχομαι να είναι,περιμένω την ωραία συνέχεια για να επιβεβαιωθούν οι ευχές μου...

Ανώνυμος είπε...

τοσο καλα που γραφεις, σαν τον νεαρο βοσκο και τον λυκο την επαθες :Ρ

να σας ζησει! cu, προσεχως!

Ανώνυμος είπε...

εγώ τα πούρα τα έχω ήδη υπό μάλης..!
εν αναμονή των εξελίξεων.με το καλό να σας πάνε τα πάντα καλά.καλή λευτεριά.

χ.ζ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
χ.ζ. είπε...

Ανυπομονώ για τη συνέχεια...Να 'στε καλά.

mamma είπε...

Μικρομάννα, σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι. Γένναγα τριάντα ώρες... μηδικές διαστολές και σκληροί τράχηλοι. Αλλά τα ξέρεις από πρώτο χέρι πλέον.
Να είστε καλά και κουράγιο... οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες. Μετά είναι κόλαση :-P

kioy είπε...

Πολύ θαυμάζω την πρώτη σου παρένθεση!
Νομίζω πως από εκεί ξεκινούν όλα αυτά που μας συζητάς εδώ, και δίνω συγχαρητήρια μαζί με τις ειλικρινής μου ευχές να σου ζήσει...

costinho είπε...

αδυνατώ να σχολιάσω, αν δεν δω τη συνέχεια, χεχε...:)

το μόνο που μπορώ τώρα να ευχηθώ, φυσικά, είναι να σου ζήσει, να το χαίρεσαι πάντα και να αφήνει τη μάνα του να γράφει στο μπλογκ -έστω και σε συνέχειες...

Ανώνυμος είπε...

"Σε λίγο θα φέρω κάτι από το DNA σου στον κόσμο κι έχω δικαίωμα να σε αποκωδικοποιώ, μωρό μου..."

....

Καλή και εύκολη συνέχεια εύχομαι!

tzonakos είπε...

Kαλό νέο. Η αυτοβιογραφική περιγραφή εξαιρετική.
Αυτο που θα ερθει και θα σας δώσει μοναδική χαρά και αυναισθήματα μόνο εσυ θα μπορούσες και να περιγράψεις ξεχωριστά. Οπότε περιμένω τη συνέχεια.
Καλημέρες :)

VAD είπε...

Ειμαι απαράδεκτος!Ζητώ ταπεινά συγνώμη!Επρεπε να το θυμάμαι,ανάρτηση 8/7!Αλήθεια είναι!Ευχομαι όλα να πηγαν ,και θα πήγαν σιγουρα καλά!

NdN είπε...

Ευχομαι τα καλύτερα! Καλή δύναμη και περιμένουμε και το υπόλοιπο της ιστορίας!

Καπετάνισσα είπε...

Μα, θα μας τρελάνεις;
Μικρό ομορφοκόριτσο έγινες/γίνεσαι μαμά ή μυθιστοριογραφείς;

Μπα, απ' τη ζωή σου είναι!
Δε γίνεται δηλ!

Αχ, εύχομαι όλα να πήγαν πολύ-πολύ καλά, να'σαι γερή, δυνατή και μ' ενα επίσης γερό και όμορφο μωρό αγκαλιά!

(Δεν είμαι μακριά νυχτωμένη, ε;)

Niemandsrose είπε...

@νατασσάκι, ένα σου λέω: το φασολάκι έχει γευτεί μερικά αφιερωμένα φιλιά στις πατουσίτσες. :)))

@xamogelo, γεννήσαμε!!! οε οε! :)

@aa-duck, το Νατασσάκι είναι μέγας λαοπλάνος! :) Δώσε (ευχές) και σώσε! :))

@Jimmy Rose,τσουπ! Έτοιμη και η συνέχεια της ανταπόκρισης,γλύκα!

@_ST_, το όνομα θα το αλλάξω αλλά θα το κάνω "niemandsrosaki,μαμά ετών 31".Και μη πείτε λογοκλόπο! Σέβας στην μητέρα.

@VaD, κερδίσατε! Είναι προσωπικά βιώματα! Reality show το έχω κάνει το μπλογκ μου! Θα καεί το πελεκούδι!!! :))

@nag, άντε, έλα να τη δεις ντε! :)

@subir, ουισκάκι να κεράσω; Με πάγο; (Μη καίει ξεροσφύρι το πούρο! ;) )

@Χ.Ζ. , έεεεεφτασεεε! :))

@mamma, ΚΟΛΑΣΗ! επιτέλους i'll feel like home! :)))

Niemandsrose είπε...

@kioy, συνεννογιόμαστε εμείς! ;) Δημόσιο φορ έβα! :)

@costinho, όχι μόνο την έχει αφήσει να γράφει αλλά κάποτε έκανε και hijack στο blog.
Iδού: http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.com/2008/02/first-kid-on-blog_06.html
(με εμπνέεις για τρελές αυτοαναφορές τελικά!:)) )

@LINGUA FRANCA, πολύ σε ευχαριστώ! (κι εμένα μου άρεσε αυτή η πρόταση).

@tzonakos, "Αυτο που θα ερθει και θα σας δώσει μοναδική χαρά". Ήρθε, ήρθε!!! :)) (Πού χάθηκες εσύ παιδάκι μ' ; )

@VaD , ντροπή! Θα σε βάλω τώρα να αλλάξεις την κόρη μου 33 φορές για τιμωρία σου! :))

@NdN,μιλ μερσί,μον σερί! :)

@Καπετάνισσα, μακριά νυχτωμένη μόνο μεσοπέλαγα στην απύθμενη έκφραση θα μπορούσες να είσαι καπετάνισσα... :) Φιλί!

Δήμητρα είπε...

πωπωπω ανατρίχιασα...λες και διάβαζα για τη γέννα μου...
Περιμένω τη συνέχεια.
Σιδερένιο το μικρό και τυχερό...

geokalp είπε...

ευχαριστώ για τη μέχρι τώρα περιγραφή!

πάω για τη συνέχεια!