Είχαν πάει οι δυο κουλτουριάρηδες φίλοι κάπου στο πουθενά για κάμπινγκ όπου φαινόταν να μην υπάρχει ψυχή ζώσα. Όμως αντίθετα με τους γελαδάρηδες στο Brokeback Mountain που οι δυο φίλοι είχαν φάει κόλλημα ο ένας με τον άλλο, ο φίλος του Μορέτι είχε κολλήσει με κάποια σαπουνόπερα εκείνη την περίοδο. Δε το είχε ομολογήσει (όπως και τα γκεόλια στο Brokeback mountain) μέχρι που διαπίστωσε πως στην αντίπερα όχθη του λόφου υπήρχε άνθρωπος. Ο φίλος του Μορέτι άρχισε, φωνάζοντας και με τον σχετικό αντίλαλο, να ρωτάει τον άνθρωπο της αντίπερα όχθης τι έγινε στα τελευταία επεισόδια του σήριαλ.
'Εβλεπα στη τηλεόραση προχτές μια συνέντευξη της Μαρίας Χαράμη που δε θυμάμαι τι ακριβώς έλεγε αλλά μιλούσε και για τη φιλία. Συγκινήθηκα και βούρκωσα. Ξαφνικά κατάλαβα πόσο πολύ έχω ξεκόψει από τους φίλους μου. Η τηλεόραση με υποβάλει τελικά. Θα την κόψω. Δε γίνεται να ζω στο βούρκο των δακρύων.
Μετά, το ίδιο βράδυ νομίζω διαπίστωσα πως έχω φτάσει αισίως το πεντακοσιοστό πρώτο ποστάκι και έναν φίλο δεν έχω κάνει μέσα από τα blogs. Ή μήπως έχω; Φοβάμαι πολύ την απομυθοποίηση που έρχεται όταν γνωρίζεις τον άλλο με σάρκα και οστά. Αλλά διαλέγεις: ή ζεις με το φόβο της απομυθοποίησης στην απομόνωση ή ζεις με την απομυθοποίηση με την ελπίδα της επανένταξης. Ναι, ήμουν τζάνκι της επικοινωνίας και πριν έρθει το διαδικτυο αυτό το κάλυπτα μέσα από τις πραγματικές επαφές με τους ανθρώπους. Μετά έγιναν διάφορα και ξέκοψα από όλους. Εδώ και πέντε χρόνια κόντεψα να γίνω Σοπενάουερ. Όχι στην ευφυία, όπως φαίνεται. Στην μισανθρωπία.
Προχτές πήγα σε μια συναυλία στην Αθήνα και συνάντησα τυχαία έναν πολύ αγαπημένο φίλο από τα χρόνια του Λονδίνου, πού' χα να τον δω 5 χρόνια. Ήταν ο πρώτος φίλος που έχασα έτσι ξαφνικά, για ψύλλου πήδημα. Μας πήδηξε ο ψύλλος. Κινδύνεψα να κάνω ψυχανάλυση και να ψάχνω ψύλλους στ' άχυρα. Όταν τον είδα ξαφνικά μπροστά μου, μου' ρθε να του σπάσω το κεφάλι και να τον αγκαλιάσω μέχρι σκασμού. Προφανώς και με πλήγωσε και μου έλειψε. Τελικά αρκέστηκα να χαμογελάω και να κοιτάω σα χαμένη.
Μετά το 501 έστειλα στη stassa ένα email με μία φωτογραφία από το "Εντιμότατοι φίλοι" μου. Που δε συνηθίζω την prive επικοινωνία. Αφού και στη stassa μια φορά ήθελα να γράψω γράμμα και το έκανα δημόσια. Την αγαπάω τη stassa γενικά επειδή τώρα που είμαι σε φάση λειψοφιλίας αυτή μετράει για δύο.
Και μου απαντάει:
Ακόμα όμως και ως Σοπενάουερ ξέρω να διαλέγω τους καλύτερους για φίλους. 'Αμα καμιά φορά πάτε για ψώνια φιλίας πάρτε μαζί. Ξέρω να σας πω μια γνώμη.
11 σχόλια:
εμείς πάντως το Σοπενχάουερ τον συμπαθάμε -και τους μισανθρώπους επίσης!
:Ρ
Μετά τα μισόλογα και τα υπονοούμενα, να και τα de profundis.
Το μόνο μαγικό που ξέρω να κάνω είναι να εξαφανίζομαι. Μετά από χρόνια εξαφανίσεων (και επανεμφανίσεων) κατέληξα ότι ήμουν τυχερός με τους φίλους που έχω. Δεν είναι πολλοί, αλλά ποτέ δεν μου είπαν ένα "που χάθηκες ρε". Πάντοτε ήμασταν σαν να τα είπαμε χθες το βράδυ, κι ας είχαν περάσει σε κάποιες περιπτώσεις πάνω από 4 χρόνια.
Ακόμα και στη μπλογκόσφαιρα, δυο "φίλοι" (σε εισαγωγικά, όχι γιατί δεν είναι φίλοι, αλλά γιατί πάντα θα λείπει αυτή η προσωπική επαφή) με υποδέχτηκαν σαν να μην πέρασε μια μέρα, παρά τα δυο χρόνια απουσίας μου.
Θέλω να πω ότι η φιλία είναι ο πιο ισχυρός δεσμός και, όταν είναι αληθινή, δεν ξέρει από αποστάσεις (χρονικές, τοπικές, κοινωνικές, ιδεολογικές κλπ). Κι αν καμμιά φορά οι καταστάσεις μας απομακρύνουν, στο χέρι μας είναι αυτό που μας δένει να μην χάνεται.
ΥΓ. Μ'αυτά και μ'αυτα, θυμήθηκα έναν φίλο που έχασα. Μαθαίνω, που και που, νέα του, ξέρω ότι είναι καλά, αλλά οι τροχιές μας δεν τέμνονται πλέον πουθενά. Παραδόξως, 14 χρόνια έχω να τον δω, όταν με ρωτούν για τους φίλους μου τον βάζω πάντα μέσα. Ελπίζω να κάνει κι αυτός το ίδιο.
ΥΓ1. Σόρρυ για το μακροσκελές του σχολίου, αλλά έψαχνα κι εγώ αφορμή...
Ό,τι πει η krotkaya!
Καλημέρα (δεν ήξερα πως υπάρχει και σύμβουλος για ψώνια φιλίας :)!
Μ' εμένα τουλάχιστον δικαιολογείσαι να βρίσκεσαι μόνο μέσω ίντερνετ :)
(Μέχρι να κατέβω προς τα 'κει).
Ρε, ήθελα να σου γράψω ένα μέηλ, να μην επικοινωνούμε με γελοιογραφίες, αλλά κωλοβάραγα. Καλά, θα στα πώ κάποια στιγμή από κοντά.
Αυτό με τους φίλους είναι μεγάλο θέμα. Και το να διατηρείς τις φιλίες. Δεν χωράει εγωισμός. Είναι ό,τι καλύτερο είχες.
*Τώρα* μπορείς να κάνεις [ακόμα] κι εσύ [συνθετικούς] φίλους και γείτονες μέσω facebook & farmville. Άδραξε την ευκαιρία και διαπίστωσε πόσο γρήγορα θα γίνεις η βασίλισσα της παρέας. Μπες *τώρα* στο facebook!
[Σημείωση: αν βλέπεις τηλεόραση μετά τις 3 το βράδυ, πέφτεις συνέχεια πάνω σε διαφημίσεις 090+]
Οι άνθρωποι είναι ίδιοι μέσα και έξω από εδώ. Όπως είσαι κι εσύ, κι εγώ. Μην έχεις καθόλου προσδοκίες [θέλει εκπαίδευση, αλλά γίνεται] για να μην απογοητευτείς.
Υ.Γ. Το γράμμα εκπληκτικό. Θέλω κι εγώωωω! :)
[Και να γράφω έτσι και να μου στέλνουν τέτοια γράμματα.]
νίεν μου, (άμα δεν το θες το "μου" πέτα το)
θα βγάλω κι εγώ τα σώψυχά μου μια και μαζωχτήκαμε στο 502. (καλά τα μέτρησα, ή τόχασα το μέτρημα;)
Εμένα οι φίλοι που μ'αγαπάνε είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός ποδιού. Κι αυτοί δεν με πολυκάνουνε παρέα γιατί
1ον, παρακαλεστικό μουνί ξινό γαμήσι. Πόσες φορές να μου πουν να βγω, και εγώ τη μία να μην έχω μία, την άλλη να μην θέλω να αφήσω μόνες τις γάτες μου, την τρίτη να μην θέλω να δω άνθρωπο και να προτιμώ να δω μαραθώνιο Ινσπέκτορ Μορς στο ντι βι ντι;;;
2ον, με θεωρούν σχεδόν ημίτρελη και πιστεύουν βαθειά μέσα τους ότι είναι μεταδοτικό.
3ον, είμαι ημίτρελη και δεν θέλω να τους κολλήσω.
4ον Σιχαίνομαι τις φιλικές συμβουλές και όταν τις δίνω και όταν τις παίρνω, γι' αυτό αποφεύγω και τα δύο.
5ον, Προτιμώ να χάνω τον χρόνο μου μόνη μου.
6ον, με τους φίλους σου δεν μπορείς να κάνεις σεξ και να τα ξεχάσεις όλα.
7ον, ειλικρινά αγαπώ τους ανθρώπους.
Εξαιτίας, λοιπόν όλων των παραπάνω, η σχέση με τους φίλους μου μένει αναλλοίωτη στο χρόνο και ασφαλής από την αγορανομία.
Γενικά δεν έχω κέφια, έπαθα διάσειση (κι όπως είπαν κάτι γνωστοί "σιγά τη διαφορά") και ομολογώ ότι μόνο οι ερωτικοί σύντροφοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Αυτοί ήταν και οι καλύτεροί μου φίλοι. Μόνο που δυστυχώς, αυτούς δεν μπορείς να τους κρατήσεις για πάντα. Ή τέλος πάντων όταν χωρίζεις, η σχέση μαζί τους δεν είναι η ίδια.
Είπαμε δεν έχουμε κέφια.
όπα βρε παιδιά, τί έγινε και έπεσε μούγγα. Σας κατέλαβε όλους το Άγιο Πνεύμα;
Βλέπω έχουμε κάτι λεφτουδάκια για τριήμερο. Ε μην παραπονιέστε τότενες για την κρίση.
Για συμβουλές κρίσης ρωτήστε δε εμάς που την αντιμετωπίζουμε εδώ και 10 χρόνια.
@apsv
χαχαχαχαχαχαχαχαχα και λίγο ακόμα χαχαχαχαχαχα
Φτάνει, θα με πεθάνεις...
Λέω τα φράγκα μου να τα βάλω σε ομόλογα, οπότε δεν κάνω τριήμερα γιατί βλάπτουν την αποταμίευση.
Μόλις γύρισα από τη βάφτιση του Μανολάκη, υιού του Ελευθέριου του Κολλητού που είχα (τον Ελευθέριο) να τον δω κανα χρόνο. Είμαι, εν μέρει, ευτυχισμένος και αρκετα μεθυσμένος (αν άφηνα την original πληκτρολόγηση θα διαβάζατε κάτι σε λκηαξη ξσδηεθηθε θη ηαβγω ωψηδθ), αλλά σίγουρα χαρούμενος που είδα τον αδελφικό μου φίλο, και τον απόγονο του, μετά από τόσο καιρό.
Επειδή, πάντως, έχω όρεξη (και δεν φαντάζομαι ότι το ρόδον θα χει πρόβλημα) να σε πω δυο λογάκια.
1. Ξινό μουνί τρελό γαμήσι, ή μήπως το λέγανε για το ξανθο, δεν θυμαμαι. Και οι γάτες, πάντως, φιλαράκια είναι, μην τις υποτιμάς. (Ποιος είναι ο Ινσπέκτορ Μορς????)
2. Η τρέλα δεν είναι μεταδοτική και ημι-τρέλα δεν είναι ημι-μεταδοτική.
3. Το αυτό
4. Όποιος δίνει φιλικές συμβουλές, δεν είναι φίλος, καλό είναι να τους αποφεύγεις αυτούς.
5. Προσπάθησε να χάνεις το χρόνο σου με κάποιον που γουστάρει να χάνει το χρόνο του μαζί νου.
6. Θέμα σοβαρό. Φιλικό σεξ? Μακρυά από μας και στα οπίσθια του εχθρού μας (έχω και λίγο τακτ).
7. Ειλικρινά, κι εγώ τους αγαπώ, αυτό δεν με διώχνει μακρυά τους.
Με θλίβει, όμως, το γεγονός ότι βρήκες σημαίνουσα παρουσία μόνο στους ερωτικούς σου συντρόφους. Κάποιος πρέπει να σ'αγάπησε χωρίς να ήθελε σεξ. Μήπως δεν κοίταξες καλά?
Περαστικά (για τη διάσειση)...
@dear s_pablo
σεξ=καλό πράγμα. Αγάπη χωρίς σεξ=τσάι στον κήπο και κουβέντα για τον καιρό.
Ευχαριστώ δεν θα πάρω.
Με τους ερωτικούς μου συντρόφους δεν νιώθω αδικημένη, νιώθω ευνοημένη.
Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ένωση αρσενικού θηλυκού (σε όποια μορφή).
Αυτη είναι η ουσία κι εκεί βρίσκεται η αθανασία.
Ο ινσπέκτορ Μορς είναι θρυλική μορφή της Βρετανικής τηλεόρασης (βασιασμένη σε αστυνομικό μυθιστόρημα) εδώ οι λεπτομέρειες:
http://en.wikipedia.org/wiki/Inspector_Morse
@apsv
Θενκς φορ δε ινφο. Βλέπω ότι μοιραζόμαστε την αγάπη (χωρίς σεξ) για τους φλεγματικούς ντετέκτιβ. Θα προσπαθήσω να το δω κάποια στιγμή.
ΥΓ. Καλύπτουμε τεράστιες αποστάσεις σε δυο προτάσεις. Αυτές οι ταχύτητες μου φέρνουν ίλιγγο, άσε που χάνουμε και την ομορφιά της διαδρομής. Βρίσκω απίστευτα ενδιαφέρουσα την τοποθέτηση σου, αλλά δεν έχω σκοπό να ανοίξω τέτοια συζήτηση σε ξένο σπίτι...
Δημοσίευση σχολίου